𝐯𝐞𝐫𝐥𝐢𝐞𝐟𝐝 𝐨𝐩 𝐦𝐢𝐣𝐧 𝐬𝐭𝐢𝐞𝐟𝐛𝐫𝐨𝐞𝐫 ↝ 𝐬𝐯𝐝 [✔️]

Part 7

Noa's Point of View

Eenmaal aangekomen bij de balie van het vakantiepark checken mijn vader en Wendy in. Althans, het is niet echt een vakantie park: het is meer een park met soort villa's. Ik denk dat ik nog nooit naar zo'n groot huisje op vakantie ben geweest, of er überhaupt in heb gewoond. "We zitten in huisje nummer 17, de kamers zijn al ingedeeld: Lizzy jij slaapt op de kinderkamer, ik en Jeroen slapen samen en Sem en Noa, als jullie het niet erg vinden slapen jullie ook op 1 kamer. Als het goed is wel met 2 bedden." vertelt Wendy. Ze kijkt ons vragend aan. "Ik vind het best." zegt Sem waarna hij naar mij kijkt. "Uhm, ja oké, is goed." mompel ik. Dit wordt nog wat. We lopen richting het huisje. Wendy, papa en Lizzy voorop en Sem en ik er achter. "Hoe is het eigenlijk om gescheiden ouders te hebben? Het lijkt me vreselijk om steeds heen en weer te moeten." vraag ik hem. "Ja het is lastig, ik woon bij mijn moeder en door de weeks ben ik één avond bij mijn vader en om het weekend. Het is nog steeds klote om de hele tijd afscheid van hem te nemen. En af en toe voel ik me ook echt soort alleen omdat Dex, Cela-Lynn en Lizzy niet de zelfde ouders als mij hebben. Ik kan het er met niemand van hen echt over hebben." legt hij uit. Ik vind het zo sneu voor hem. Hij heeft het misschien zelfs nog wel lastiger als ik. Steeds afscheid moeten nemen terwijl je graag bij iemand wilt zijn lijkt me vreselijk. Ik kijk naar Sem die met een lastige blik vooruit kijkt. "Sorry dat ik er over begon." zeg ik dan ook. "Het geeft niet, ik vind het wel fijn om er over te praten. Niemand vraagt er ooit echt om. En daarbij weet ik dat jij me wel begrijpt en luisterd. Dus dankje." glimlacht hij. Hij
pakt voorzichtig met zijn hand de mijne en verstrengelt ze met elkaar. Het hoort niet goed te voelen om dit met je stoefbroer te kunnen doen, maar toch begint mijn onderbuik helemaal te kriebelen en ik weet 100% zeker dat mijn hoofd zo rood als een tomaat is. Zonder dat ik het wil, maakt Sem zoveel in me los. Dingen die ik niet zou willen en moeten voelen. Tegen mijn verstand in pak ik zijn hand iets steviger vast. "Sorry nogmaals voor op het vliegveld en in het vliegtuig. Ik was echt een bitch." zeg ik. Hij grinnikt. "Het is al
goed." glimlacht hij terwijl hij met zijn duim over mijn hand wrijft.