𝐯𝐞𝐫𝐥𝐢𝐞𝐟𝐝 𝐨𝐩 𝐦𝐢𝐣𝐧 𝐬𝐭𝐢𝐞𝐟𝐛𝐫𝐨𝐞𝐫 ↝ 𝐬𝐯𝐝 [✔️]

Part 14

Noa's Point of View

Sem rent door en staat inmiddels al tot zijn borst in het water, zonder dat ik het zie aangezien ik mijn ogen gesloten heb. "Sem, laat me los!" gil ik. "Oké." grinnikt hij als hij me, voor zich uit, het water in gooit. Ik ga kopje onder en krijg een hap zeewater in mijn mond. Ik begin heen en weer te trappen en put mezelf uit. Ik begin onder water te kuchen en voel dan langzaam dat het zwart wordt voor mijn ogen.

Het volgende moment lig ik op het zand met een bezorgde Sem boven me. Ik kan haast niet ademen dus ga recht op zitten en begin te hoesten. Een golf van zee water komt uit mijn mond. Sem slaat zijn arm om me heen en klopt wat op mijn rug. Ik word misselijk en draai zo snel mogelijk mijn hoofd weg. Ik kots al het zeewater er uit. Langzaam begin ik te snikken van de schrik. Sem neemt me in zijn armen en aait zachtjes over mijn hoofd. "Je hebt me zo erg laten schrikken Noa." zegt hij. Ik begin nog harder te snikken. Hij geeft een kusje op mijn kruin en veegt daarna mijn tranen weg. "Wat gebeurde er?" vraagt hij me. Ik veeg mijn haren uit mijn gezicht en bijt op mijn lip. "Ik- ik eh .." haper ik. "Ik kan niet zwemmen." zeg ik dan. Ik durf hem niet aan te kijken. "Daar hoef je je toch niet voor te schamen." zegt hij terwijl hij me weer in zijn armen neemt. "Het is gewoon echt schamend om te zeggen dat je iets niet kan, wat voor de meeste mensen dood normaal is." zeg ik tegen hem. "Het is echt geen ramp, je bent echt niet de enige." vertelt hij. Ik kijk omhoog, in zijn ogen. Hij kijkt naar beneden. "Je bent helemaal witjes. Gaat het wel?" vraagt hij bezorgd. Ik zucht. "Gewoon misselijk en slapjes." zeg ik alsof het doodnormaal is. Sem staat op en wilt mij helpen opstaan tot ik door mijn benen zak. Sem bijt op zijn lip, maar tilt me dan op. Ik sla mijn benen om zijn middel en mijn armen om zijn nek om grip te houden. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. "Ik ga je naar het huisje brengen." zegt Sem terwijl hij me over mijn rug aait. Ik knik, ook al kan hij dat toch niet zien. "Dank je." mompel ik. "Het is al goed." zegt hij. "Ik vind je wel een lul." zeg ik dan. Hij grinnikt. "Hoezo?" vraagt hij. "Je gooide me in het water, terwijl ik duidelijk zei dat je me los moest laten." mompel ik. Ik merk dat ik moe begin te worden. Sem zucht. "We hebben het hier laten wel over No, wordt eerst even rustig." zegt hij. Ik sluit even mijn ogen en voel mezelf al snel wegvallen.