Don't hurt yourself *ON HOLD*

Hoofdstuk 2

Sophia's POV

Ik liep dus huilend het klaslokaal uit. En nu zit ik hier, in de toiletten. De tranen stromen nog steeds over mijn wangen, maar het boeit me al niks meer. Waarom moest mijn broertje nou doodgaan? Waarom hebben ze mij niet meegenomen? Ik zucht. Opeens hoor ik een stem en ik schrik er zo van dat ik met mijn hoofd tegen de deur aanstoot. 'Au!' Roep ik en ik kreun even van de pijn. 'Sorry ik wilde je niet laten schrikken. Maar Sophia, waarom liep je huilend weg? Iedereen zoekt jou,' zegt de bezorgde Nora. 'Ik wil er liever niet over praten nu, ga alsjeblieft weg.' Meteen heb ik spijt van wat ik heb gezegd en met een zucht gaat Nora weg.

Oh, fijn Sophia je hebt het weer verpest hoor.

Houd je mond.

Ik help je alleen maar.

Gedraag je niet als een verplette olifant.

Jawel.

Ik word gek van dat stemmetje. Sinds mijn broertje dood is heb ik die wijsneus gekregen. Ik ben al langs een psychiater geweest, en die zei dat het overging. Niet dus.

Ik veeg mijn tranen weg en ik doe mijn mascara weer goed. Ik heb geen zin meer om naar de klas te gaan, dus ik ga maar weg.

Wauw, eerste dag gelijk spijbelen, Badass hoor.

Ik negeer de stem en ik fiets dan naar huis.

Ik heb wel vaker last van huilbuien. En het begint echt irritant te worden. Ach ja, alles is beter dan school.

Als ik eindelijk bij mijn huis ben ga ik naar binnen. Shit, ik ben vergeten dat mijn moeder thuis is. Oh shit. Gelijk zie ik een boze moeder staan en ze geeft me een preek waarom ik niet op school ben. Ik luister er maar half naar en ik ga dan direct naar mijn kamer. Ik pak mijn oortjes en doe dan mijn muziek aan. Ik moet in slaap zijn gevallen, want ik werd wakker van mijn muziek. Ik kijk op de wekker en ik zie dat het al twaalf uur is. Mijn telefoon trilt. Berichtje van onbekend nummer.

Weet je onze afspraak nog babe, om 1 uur in het park.

Shit, ik was hem helemaal vergeten. En wie is hem? Tja... lang verhaal. Ik heb nog een berichtje. Het is van Nora.

Hey, gaat het weer een beetje? En sorry dat ik ermee bemoeide. Xx Nora.

Ik leg mijn gsm weg. Ik heb geen zin om nu te reageren. Trouwens over die hem hij is dus de boosdoener van alles. En hij, heeft mijn broertje vermoord.

Flashback........

'NEE!' Schreeuwde ik. We hadden voor de zoveelste keer afgesproken en we zouden meehelpen met een deal. Een drugsdeal. Hij had me verteld dat we hier moesten zijn, maar het was een val. Mijn broertje zat daar, bewusteloos, en helemaal vol blauwe plekken. Ik probeerde naar mijn broertje, Mark, toe te gaan alleen 'hij' hield me tegen. Hij zei: waag het niet, of hij gaag dood.' Gelijk kwamen er twee mannen naar Mark toe en ze sloegen hem. 'Nee alsjeblieft,' huilde ik. Ik voelde opeens een steek in mijn bovenbeen. 'Watte...' ik zag nog net dat 'hij' een mes in mijn been had gestoken, en het bloedde hevig. 'W... waarom doe j.. je dit?' Vroeg ik nijdig en daarna werd alles zwart. Toen ik wakker werd in het ziekenhuis zeiden de doktoren dat mijn broertje helaas was overleden. Ze zeiden dat een man met een capuchon voor zijn hoofd mij hier had gebracht en dat mijn broertje zelfmoord had gepleegd. Daar geloofde ik geen ene kont van. Hij had Mark gewoon vermoord.

Einde Flashback...

Sinds Mark dood is, is mijn moeder anders geworden. Vroeger ging ze altijd gezellig met de familie een heel gesprek aan. Nu niet meer. Ze is heel stil, en ze werkt veel. En mijn vader? Tja. Wij praten nooit meer tegen elkaar. We hebben helemaal geen band meer. Dat komt ook omdat hij mij vroeger sloeg. Nu gelukkig niet meer. Ook al sloeg hij me, ik houd nog steeds zielsveel van hem.

Ik was helemaal mijn afspraak vergeten. Het is nu half 1, en ik zie er niet uit. Niet te geloven dat ik nog steeds voor hem werk. Het is alleen maar zo zodat hij mijn hele familie niet uitmoord.

Ik slenter naar de badkamer en onderweg bots ik tegen mijn bureau aan. 'Au, dat wordt een blauwe plek.'

###########

De schuingedrukte knop werkt niet zo goed op de telefoon, dus morgen ga ik dat verbeteren op de computer.

Xx