Don't hurt yourself *ON HOLD*

Hoofdstuk 6

Mijn hart staat stil. Letterlijk. Als ik het berichtje lees, barst ik in tranen uit.

Hai babe, je kwam teveel in Nora's buurt. Dit is een waarschuwing. Je vriendin heeft 'een ongelukje gekregen' en ze ligt nu in het ziekenhuis. Maar waag het niet om daar heen tegaan, wie weet ligt je vriendin morgen dood op het ziekenhuisbed :)))

Wat wil die Daniel toch! Ik word er doodziek van. Misschien kan ik maar beter doodgaan, dan zijn er geen problemen meer.

Zonder na te denken ga ik naar de badkamer, en pak ik mijn scheermes. Zou ik het doen? En dan doe ik het. Als ik een paar krasjes heb gemaakt stop ik. Het begint al te bloeden. Snel maak ik het schoon met water.

Ik loop uit de badkamer. Ik pak mijn jas en ik ga de deur uit. Het maakt me niet uit waar ik heen ga, als ik maar weg ben van deze vreselijke plek.

Ik begin te rennen. De sneeën doen nog best veel pijn, vind ik. Op een gegeven moment kom ik in een vreemde buurt. Maar dan herken ik het. Hier woont Christina. Vorig jaar moesten we een schoolproject doen en toen gingen we altijd naar haar huis. Vroeger was ze wel aardig tegen mij, ik heb geen idee hoe ze veranderd is.

Ik loop langzaam naar haar huis, en voorzichtig bel ik aan. Ik wil het goedmaken. Nu ik Nora niet meer mag zien kan ik net zo goed een andere vriendin maken. Ik mis Nora wel. En ik kan er nog steeds niet tegen dat ze in het ziekenhuis ligt. Christina doet open. 'Wat,' zegt ze. 'Ik eh, wil het graag goed maken.' Ze geeft geen antwoord. Dan wil ik weg rennen, maar ze pakt mijn pols vast. Ouch, net bij de sneeën. Ik draai me om en met een pijnlijk gezicht kijk ik haar aan. Ze schrikt van mijn gezicht, dus laat ze mijn pols snel los.

'Luister. Ik kan je een kans geven, maar ik beloof niks. Je krijgt één kans om te bewijzen dat je het echt wilt goedmaken. Hier kom maar binnen.' Christina gaat naar haar kamer en ik volg haar. Ze vraagt nog: 'Wil je iets te drinken?' Maar ik schud mijn hoofd.

Als we op haar kamer zijn kijk ik rond. De kamer is nog precies hetzelfde als vorig jaar, alleen dan zijn de familiefoto's weggehaald. 'Zo, wat nu?' Vraagt Christina. Ik voel mijn telefoon weer trillen. Met een zucht typ ik mijn wachtwoord in en ik kijk naar het bericht. Deze keer is het van die schooljongen Daniel. Ik zucht opgelucht.

Haai babe, zin om een film te kijken zaterdag?  Xx Daniel

Er loopt een rilling over mijn rug. Die andere Daniel noemt me ook altijd babe. En ik haat het. Maar toch typ ik een berichtje terug waar in staat dat ik wel kan dan en zo. Als ik mijn gsm heb wegelegd staart Christina me aan. 'Alles gaat goed?' 'J...ja t...tuurlijk.' Ik bloos helemaal. Christina heeft het door en glimlacht. 'Die nieuwe jongen heeft je op date gevraagd hé?' 'Huh, hoe weet je dat?' Vraag ik met een verbaasd gezicht. Ik word helemaal rood. Ik voel het gewoon. 'Daniel vroeg advies over hoe hij het beste kon aanpakken,' zegt ze terwijl ze naar haar nagels kijkt. Mijn mond valt open van verbazing. 'Skat, je vangt zo nog muggen.' Ik moet lachen om haar accent. 'Het is toch vliegen?' 'Betweter.' Christina schiet in de lach. 'Muggen klinkt leuker.'

********

Nora's POV

Er is al een week voorbij in het ziekenhuis, en Sophia is nog niet komen opdagen.  Ik zucht. Ze heeft zeker geen zin om te komen. Voorzichtig beweeg ik mijn arm. Ik denk terug aan het ongeluk.

Ik liep over de straat heen, en toen kwam er opeens een auto aan op volle vaart. En zo werd ik dus aangereden. De doktoren zeiden dat ik geluk heb dat ik nog leef.

Overmorgen mag ik weg uit het ziekenhuis. Gelukkig maar, het is hier zo saai. Mijn arm ligt in het gips en mijn been ook. Voor de rest weet ik niet wat er allemaal gebroken is. Ik kijk op het nachtkastje. Daar staat een vaas met rozen erin. Die heb ik gekregen van mijn moeder. Mijn vader gaf mij een dora ballon. Leuk zeg. (Proef de sarcasme). Maar toch was ik er blij om. Mijn ouders zijn echt lief.

Ik mis Sophia. Ze gedraagt zich vreemd laatste tijd. En ze maakt rotopmerkingen. Ik besluit om haar op te bellen. De telefoon gaat een paar keer over, maar dan drukt ze het weg.

Sophia's POV

Vandaag is mijn date met Daniel. Ik ben zo blij! Maar toch klopt er iets niet aan hem. Mijn buik voelt het. Laat ik het maar vergeten. Hij is een lieve jongen, en vandaag ga ik op date met hem. Mijn dag kan niet meer stuk! Ik word gebeld. Het is Nora. Ik druk haar weg. Dan maak ik me klaar voor de date. Als ik me een paar keer weer heb gesneden plof ik op de bank. Het doet pijn, maar het is fijn. Ik verdien dit.

Om zeven uur gaat de bel. Daar staat Daniel. Hij heeft zich netjes en sexy gekleed. Vanaf hier ruik ik de sterke mannendeo al. 'Zullen we?' Vraag ik. Daniel knikt ja en dan stappen we in zijn vaders auto. 'Ik kan wel rijden, maar ik heb nog geen rijbewijs,' fluistert Daniel in mijn oor. We gaan in de auto zitten. Als we aangekomen zijn vraagt hij welke film ik wil zien. Ik zeg: 'doe maar die ene nieuwe horrorfilm.' Daniel is duidelijk verbaasd over dit antwoord en hij betaalt de kaartjes. De film duurt lang. Het is best wel eng, maar ik kan hier tegen. Maar op een moment word ik zo bang dat ik van schrik Daniel vastpak. Hij vindt het blijkbaar niet erg, dus ik houd Daniel stevig vast. Na de film gaan we  ergens eten. Na alles zet Daniel me af. Ik bleef de hele tijd in zijn ogen staren en het kleinste complimentje van hem liet mij blozen als een unicorn die door de aardbeiensap is gezwommen. Voor de deur geeft hij me een kusje op de wang. 'Ik zie je later,' fluistert hij in mijn oor en gaat dan weg. Dit was de best date ever.

Daniels POV

Dit was de best date ever. Sophia is zo mooi. Ik krijg er helemaal kriebels van. Zo te zien vindt ze mij ook leuk. Maar dat is logisch, want ik ben superhot. Ik ga op mijn bed liggen en als ik bijna in slaap val, komt mijn hond op mijn schoot zitten. 'Bobbie!' Roep ik en ik lach. Bobbie is altijd vrolijk. Hij is de beste hond van de hele wereld. Ik heb hem sinds mijn achtste, toen hij nog een kleine pup was. Nu is hij zo groot.

Ik wil Sophia bellen, maar ik bedenk me dan. Mijn plannetje mag niet in de soep lopen. Ook al houd ik zoveel van haar, ik mag het plannetje niet laten mislukken.  Ik krijg een gemene grijns op mijn gezicht en tevreden ga ik douchen en val ik uiteindelijk als een blok in slaap. Ik droom van Sophia, en haar mooie groene ogen.

Maandag word ik gewekt door de wekker. Er is niks speciaal gebeurd zondag. Mijn moeder is al weg naar haar werk, dat weet ik gewoon zeker. Mijn vader is overleden toen ik klein was. Ik heb hem nog nooit echt goed gekend.

Ik maak me klaar voor school en ik kam mijn bruine haren in model. Ik ontbijt even snel en dan ga ik naar school.  Ik zie Sophia daar al staan en ik geef haar een kus op haar wang. Ik wil haar zo graag op de mond zoenen, maar ik laat het.  Opeens draait ze zich om en ze zoent mij vol op de mond.

Sophia's POV

Ik zie Daniel naar me toe lopen. Hij geeft mij een zoen op mijn wang. Ik moet lichtjes blozen. Dan krijg ik opeens het gevoel dat ik hem nu moet zoenen. Zonder te twijfelen draai ik me kwartslag om zodat ik in zijn ogen kijk en ik zoen hem op zijn mond. Als we klaar zijn met de intense kus, zie ik Christina glimlachen. Ik glimlach terug, blij dat ik nog een kans heb gekregen bij haar.

We gaan naar de les. Ik ga weer naast Daniel zitten. Nora ligt nog steeds in het ziekenhuis, en ik ben haar nog geen een keer komen bezoeken. Ik heb ook geen andere keus. Maar als ik eraan denk dan haat ik mezelf alleen maar meer en voel ik een steek in mijn hart. Nora gaat mij nooit vergeven.

We hebben geschiedenis, dat is mijn leukste vak. Niet dat ik school leuk vind of zo, maar geschiedenis gaat nog wel. ik kijk de hele tijd naar Daniel. En hij geeft me de hele tijd een knipoog. Dan moet ik lachen om een grap van Daniel, en de leraar merkt het. 'Mevrouw Gordijn, kom maar naar voren, dan kun je gelijk opschrijven op het bord wat er gebeurd in dit schema. Met een rood hoofd kom ik naar voren en ik vul het schema perfect in, ook al lette ik helemaal niet op. 'Hmm oké dan. Ga maar weer terug naar je plaats.' Opgelucht ga ik weer naar Daniel toe, die zijn lach aan het inhouden is. Mijn geschiedenisleraar is een man, en hij is best knap, moet ik zeggen. Hij heeft bruine ogen en hij is gespierd. 'Meneer Bever, kom maar ook naar voren.' Ik lach Daniel uit. Hij gaat naar voren. Ook hij doet het goed en even later zit hij weer op zijn plaats.

De les gaat snel voorbij. Ik ga samen met Daniel naar zijn huis. Hij zei dat hij een verassing heeft.