Don't hurt yourself *ON HOLD*

Hoofdstuk 5

'Haai babe.'

Het is de stem waar ik de rillingen van krijg. Ik kijk even omhoog. Natuurlijk, heeft hij zo als altijd zijn capuchon over zijn hoofd getrokken. 'Wat moet je!' Zeg ik op een arrogante toon. Hij zegt niks. Nee hij gaat gelijk naar binnen. 'Mooi huis babe.' Hij gaat op een bank zitten en bekijkt het huis goed. 'Ik ben hier gekomen om iets met je te bespreken, babe.' 'Noem me niet telkens babe, stalker,' zeg ik op zo een toon, om te bewijzen dat ik niet bang ben. Maar stiekem ben ik wel bang. Ik laat het alleen niet merken.

'Jawel, dat is een leuk naampje voor jou.

Anyway, ik kwam hier om te praten met jou.' 'Zeg me eerst je naam.' Ik begin een beetje te fluisteren omdat het stil in huis is. 'Zeg maar Daniel, babe.' Er valt een lange stilte. Dan begint Daniel weer te praten. 'Ik wil dat je uit de buurt blijft van Nora, zij is de enige die jou kan troosten, en je mag niet getroost worden. Dat verdien je niet.' Ik schrik. 'Maar dat kan niet, ze is mijn vriendin!' Zeg ik aanvallend. 'Ik kan haar ook vermoorden als je wilt,' zegt Daniel met een grijns op zijn gezicht. (Ik kan alleen zijn mond zien omdat zijn ogen bedekt zijn door de capuchon) 'Je weet toch niet waar ze woont,' zeg ik op een duh-toon. Daniel pakt zijn mobiel en laat een foto zien van Nora, slapend. Ik word opeens harstikke bang. 'D...doe haar niks aan!' Stotter ik. 'Alleen als je bitch tegen haar gaat doen en jullie vriendschap verbreekt.' Daniel geniet ervan, dat zie je duidelijk. 'O...oké I...k blijf uit haar buurt.' 'Mooi zo. Als ik merk dat je nog bevriend bent met haar, dan zwaait er wat.' Met die woorden gaat hij weg en ik blijf daar geschokt en alleen achter.

******************

De volgende dag ben ik op school aangekomen. Ik zie Nora er al staan. Ze heeft me gisteren wel honderd berichtjes gestuurd, maar ik heb haar genegeerd. Als ze me ziet dan komt ze snel naar me toe. 'Waarom reageer je niet op mijn berichtjes? Je was wel online!' Zegt ze een beetje boos. Ik zeg niks. 'Gaat je niks aan,' snauw ik. 'Nou sorry hoor.' Ze loopt weg.

Als ik bij het klaslokaal ben zie ik iedereen er al zitten.

'Mevrouw Gordijn, u bent telaat. En vorige week spijbelde u ook al, ga maar naar de directeur,' zegt de mentor en met een zucht loop ik het klaslokaal weer uit. Ik hoor nog de klas lachen.

Bij de directeur aangekomen zegt hij: 'We maken zorgen om je. Je spijbelt, en je ziet er niet goed uit. Gaat alles wel goed?' Ik heb geen zin in het gezeur dus ik zeg maar met een fake smile: 'Ja alles gaat goed hoor, mijn vader ligt wel in het ziekenhuis maar dat komt helemaal goed.' 'Oké goed om te horen. Wel wat zeggen hé als er iets mis is. We kunnen je altijd helpen. Deze keer geef ik je geen straf omdat je vader in het ziekenhuis ligt.' Ik ga snel weg, blij dat ik geen straf krijg.

In het lokaal is de plaats naast Nora al bezet door een van de populairste meisjes van de school. Melanie. Ze is op zich wel aardig, maar ik heb niks met populaire mensen, behalve Nora dan. Er is alleen nog plaats naast de nieuweling en dus ga ik maar naast hem zitten.

Ik kijk hem aan en hij heeft de mooiste ogen die ik ooit heb gezien. Hij heeft het blijkbaar door dat ik naar zijn ogen kijk. Ik kijk snel weg. 'Hey,' fluistert hij. 'Hey fluister ik terug. Hij grijnst. De grijns komt me bekend voor maar ik weet niet van wat. 'Hoe heet je,' fluister ik dan maar als er een stilte valt. 'Daniel,' grijnst hij. Ik schrik van de naam. Het is toch niet dezelfde Daniel? Nee, dat kan niet. Dan vraagt hij mijn naam. Ik zeg dan maar mijn naam en in stilte volg ik de les weer.

*******

Het is nu pauze. Ik zit in stilte naast Nora mijn brood op te eten. We hebben geen woord tegen elkaar gezegd. Ik voel me heel verdrietig. Waarom moest Daniel het enige leuke in mijn leven verpesten. 'Hey, eh... gaat het?' Nora vraagt het heel voorzichtig, bang voor mijn reactie. Er zitten al tranen in mijn ogen en ik zeg nog: 'Nee, tuurlijk niet als het lelijke eendje naast me zit.' Mijn opmerking doet pijn in mijn hart, maar liever dat, dan ze vermoord word. Beledigd loopt Nora weg. Nu zit ik helemaal alleen hier.

Opeens komt er iemand naast me zitten. Het is Daniel, en ik glimlach lief naar hem. Hij kijkt me bezorgd aan. 'Gaat het goed? Je ziet een beetje bleek.' 'Ja hoor, alles gaat prima, met jou?' Ik probeer mijn liefste lach op te zetten, maar het lukt niet echt. 'Ja gaat ook wel.' Hij kijkt me met één opgetrokken wenkbrauw aan. Ik wilde dat ik dat kon. Ik denk dat hij me niet gelooft. Maar toch laat hij het zitten. En dat waardeer ik van hem. Hij is zo knap... ik verdrink weer in zijn ogen.

Opeens pakt hij mijn hand vast. 'Mag ik je nummer?' Vraagt hij op zijn liefste toon. 'Tuurlijk!' Zeg ik een beetje over-enthousiast. Als ik mijn nummer heb geschreven komt opeens Christina naar ons toe. 'Blijf van hem af trut,' sist ze. 'Staat jou naam op hem?' Zeg ik droog. 'Wacht maar, zal ik dat bericht plaatsen om Facebook?' Ik haat het als ze me chanteert met dat ene.

Christina pakt Daniels hand en ze trekt hem mee. Ik zucht. Misschien kan ze het maar beter vertellen, mijn geheim. Misschien had mijn innerlijke stem toch gelijk.

Ha! Ik zei het toch!

Shut up.

Nee, ik was eindelijk een week verlost van hem.

**********

Ik loop naar mijn kluisje. ik ga de trap af, en je raadt het al, ik struikel. Ik doe mijn ogen dicht en ik wacht op de harde vloer. Maar grappig genoeg voel ik die niet. In plaats daarvan voel ik twee sterke armen om mijn middel. Ik kijk snel naar achter. Daar staat Daniel. Heel even lijkt het alsof hij me wil zoenen, maar dan legt hij me neer. 'Eh... bedankt,' zeg ik en ik merk dat ik aan het blozen ben. 'Geen dank.' Hij knipoogt en dan loopt hij weg. Ik voel de kriebels in mijn buik.

Snel loop ik naar mijn kluisje en ik pak mijn boeken en jas eruit en dan fiets ik naar huis. Wat een zware dag.

Als ik thuis ben stuur ik gelijk en berichtje naar Daniel.

Heey xxx Sophia.

Dan ga ik maar huiswerk maken. Even later hoor ik mijn telefoon trillen en enthousiast lees ik mijn berichten. Als ik het tweede bericht van een onbekend nummer lees, staat mijn hart stil.