Don't hurt yourself *ON HOLD*

Hoofdstuk 3

Sophia's POV

Ik wacht in het park. Ik ga vandaag maar eens zijn naam vragen. Dat weet ik namelijk nog steeds niet. Ik kijk op mijn horloge, het is al kwart over 1. Als ik dan besluit om weg te gaan komt er een man met een capuchon op naar me toe. 'Hi babe.' Door zijn stem gaat er een rilling over mijn rug. 'Kom mee, babe.' Ik besluit te doen wat hij zegt en ik ga poeslief met hem mee. Hij brengt me naar hetzelfde pakhuis waar Mark vermoord werd. Er komen opeens 4 mannen naar ons toe. 'Wow, je hebt wel een goede uitgekozen,' zegt de eerste tegen 'hem'. Ik bekijk hem goed. Hij heeft stoppels en is kaal. Ik schat hem rond de dertig. De tweede ziet er jonger uit met een kuifje en ook stoppels. De derde ziet eruit rond de 40, en ik geef toe, hij ziet eruit als een pedo. De vierde is echt heel knap. Hij heeft grasgroene ogen -net als mij trouwens- en bruin glanzend haar. Hij is nog erg jong, en hij kijkt mij onzeker aan. Ik merk dat ik al veel te lang naar zijn ogen staar en ik wend mijn blik af. 'Wat goede?' Vraag ik. 'Gaat je niks aan,' snauwt de eerste man. 'Meekomen.' Hij pakt me bij de arm en het doet echt vreselijk pijn. Ik begin bang te worden. 'W..w.. wat willen jullie?!' 'Als je nu niet je bek houdt dan doen we het wel hier.' Ook de tweede man snauwt. Ik weet gelijk wat ze bedoelen. Er wordt bij mij een blinddoek omgedaan.

Als de blinddoek weer af is, zie ik dat ik in een andere kamer ben. Vorige keer toen Ik niet luisterde werd ik geslagen. Dus ik houd mijn mond maar. De man met de capuchon gaat weg en ik blijf achter met de vier mannen. De eerste man streelt over mijn rug en gaat dan langzaam naar beneden. Als hij bijna bij mijn kont is duw ik hem weg. 'Raak me niet aan.' Ik kijk hem vuil aan. Hij krijgt een grijns op zijn gezicht. Direct daarna volgt een klap. Die kwam hard aan. Het begint te duizelen, maar mijn wilskracht houdt me sterk. De derde man komt dichter bij me, en ik stap telkens naar achter. Hij begint het zat te worden en hij pakt mij stevig vast. 'Laat los pedo!' Schreeuw ik, wat nog een klap opleverd. Ik ben nu echt bang, want mijn hele lichaam trilt. Dit is nog nooit gebeurd. Vroeger moest ik gewoon drugs dealen en was alles oké. Dit is nieuw. Even twijfelt die knappe, maar dan geeft hij me toch een klap waardoor alles zwart word.

************

Nora's POV

Sophia is al een paar dagen niet op school geweest. Ook heeft ze niet gereageerd op al mijn berichten. Wat is er toch gebeurd met haar? Ik bots tegen een jongen aan. 'Hey,' zegt hij. Hij is niet lelijk, maar ik heb hem nog nooit hier gezien. 'Haii, ben je nieuw?' Vraag ik. 'Nee, ik wilde vragen aan Nora of ze weet waar Sophie is.' 'Oh, ik ben Nora en nee, ik weet niet waar Sophie is.' Hij heeft mooie grasgroene ogen, net als Sophia. 'Wie ben jij?' Vraag ik dan maar aan hem. 'Lang verhaal, kom we gaan naar mijn huis dan vertel waarom ik haar zoek,' zegt hij een beetje blozend. Wat? Waarom bloost hij? Even twijfel ik, maar ik ga dan toch met hem mee. Eenmaal aangekomen bij zijn huis biedt hij me cola aan. 'Ga je het nog vertellen?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Ja, wacht kom mee naar de kelder, waar nog wat wijn ligt.' Ik volg hem en als we daar zijn aangekomen pakt hij me opeens stevig vast. Ik schrik even. Hij zegt: 'ik weet waar Sophia is, ik moest jou ook misleiden, maar ik kan het gewoon niet.' 'Wat?!' Vraag ik een beetje aanvallend. 'Ze zit opgesloten in deze kelder, samen met drie pedofielen. Laten we haar bevrijden. Hier pak dit.' Hij gooit een pistool naar me en ik ben nog steeds verbaasd. De jongen, die trouwens Jayden heet, gaat naar binnen en richt zijn pistool op een van de pedofielen. Ik doe hetzelfde. 'Laat haar gaan,' zeg ik zelfverzekerd. Sophia kijkt op en dan ziet ze mij. Eerst kijkt ze geschrokken, en dan tovert ze een kleine glimlach op haar gezicht. Ik glimlach vanzelf mee en ik begin lichtjes te blozen. Wat, waarom bloos ik nou?

De pedofielen kijken verschrikt op en geven zich dan over. Jayden belt snel de politie en de pedofielen worden opgepakt. Jayden moet ook mee, want hij was er in betrokken ook. Ik loop snel naar Sophia toe en ik knuffel haar stevig. Ze ziet eruit als een zwerver, maar dat maakt op dit moment niet uit. Opeens krijgt ze een huilbui, waardoor ik vanzelf meehuil. Ze vertelt me het verhaal, dat ze hier verkracht werd en zo. 'Laten we je ouders bellen, om te zeggen dat je veilig bent.

'Hallo met Nora, Sophia is teruggevonden,' zeg ik. 'Maar ze was toch aan het logeren bij jou?' Vraagt de moeder verbaasd. 'Huh, nee.'  'Oh oké, doei.' De moeder hangt op. Wat een raar gesprek. 'Waarom doet jou moeder zo raar?' Vraag ik aan Sophia. 'Oh, ze geeft mij de schuld dat ma...' ze stopt haar zin.

Sophia's POV

Oh shit, ik had mezelf bijna verraden. Ik verander snel van onderwerp. 'Zullen we naar het ziekenhuis gaan, ik heb best veel pijn.' 'J...ja tuurlijk,' zucht Nora en ze brengt me naar het ziekenhuis. Daar aangekomen checken de doctoren me, en gelukkig is er niks aan de hand. Na een paar uur mag ik weer weg.