Don't hurt yourself *ON HOLD*

Hoofdstuk 11

Sophia's POV

Het is nu al een week later. Eline heeft mij aan iedereen voorgesteld hier. De mensen hier zijn erg aardig, maar sommigen zijn echt gek in hun hoofd. En dan heb ik het nog geen eens over Mac die in een kippenpak rondloopt. Mac is wel een van de vrolijkste hier. Ik zie hem altijd lachen. Het minst ergste mis ik school. Mijn vrienden wel en mijn moeder. 'Daniel' heeft deze hele week nog niks gestuurd. Daar ben ik blij om.

Relaxed leun ik achterover in mijn bed. We hebben net de lunch gehad hier. Straks moet ik weer naar de psychiater. Ik zucht. Daar heb ik nou juist geen zin in.

Bij de psychiater moet ik natuurlijk weer gaan zitten. Hij heeft een rare blik  op zijn gezicht, maar ik negeer het verder. Hij vertelt mij om op mijn rug te gaan liggen. Dan doet hij iets onverwachts. Hij grijpt me bij mijn heupen en zoent me dan in mijn nek. 'N...niet doen...' fluister ik. De herinneringen van die drie mannen komen weer naar boven. 'Stop!' Gil ik. Maar hij laat niet los. Dan scheurt hij mijn shirt van mijn lichaam af. Alleen mijn bh is nog te zien. Hij houdt me stevig vast, en ik kan niet weg. Dan buig ik voorover, en bijt ik hem in zijn vinger. 'Auuu trut!' Roept die man en hij slaat me op mijn wang. Ik gil zo hard als ik kan. Maar hij doet zijn hand voor mijn mond. Dan geeft hij me een klap op mijn slaap, en ik moet moeite doen om niet te vallen van de duizeligheid.

Opeens gaat de deur met een harde knal open. Daar staat Eric, samen met Eline, en nog een paar mensen. 'Laat haar los!' Schreeuwt Eric. De psychiater houdt me nog steeds vast en hij begint met zijn vingertoppen naar onder te gaan. Dan gebeurt alles heel snel. Eric die die man een klap geeft en dan slaat hij Eric in zijn maag. Zo begint het gevecht en uiteindelijk wint Eric natuurlijk. Even later komt de politie aan en de man wordt gearresteerd.

Ik barst in huilen uit. Eline en Eric komen snel naast me zitten en Eline slaat een arm om mij heen. Ik denk weer hoe die drie mannen mij toen verkrachtten, en het beeld al is niet fijn. Nu ik eindelijk die gedachte was vergeten komt hij weer terug. Eline drukt mij tegen haar aan en ik knuffel haar terug.

Dan word ik gebeld. Grappig eigenlijk dat ze nog steeds niet mijn telefoon hebben afgepakt. Met trillende handen neem ik op. 'Hey babe, die psychiater had ik geregeld, hahaha. Ik ga er alles aan doen om je het leven zuur te maken.' Ik hang snel op. Dat was dus 'Daniel'. 'Wie was dat?' Vroeg Eline die me nog steeds vasthoud. 'Oh, een oude vriend van mij.' Eline kijkt me verbaasd aan maar laat het toch gaan. 'Zal ik je naar je kamer brengen?' Vraagt ze. 'Nee ik ga zelf wel.' 'Hier pak mijn vest, het is een beetje raar om hier in bh rond te lopen,' fluistert Eline in mijn oor. 'Oh ja, dat is waar.' Ik sla snel mijn handen voor mijn buik zodat ze mijn lichaam niet zien. 'Geen zorgen maken hoor,' lacht Eline. 'Je hebt een heel mooi figuur.' 'Eh... ja, mag ik nu je vest?' Stotter ik met een rood hoofd. Ik doe snel de vest aan en dan loop ik naar mijn kamer. Ik fris mezelf op en dan loop ik naar de eetzaal. Daar zitten Eline en Eric al, hand in hand. Ik ga bij hun aan tafel zitten, en ik voel me nog steeds vies. Dan wordt het eten opgediend. Als ik het opheb, word ik opeens harstikke misselijk. Ik loop snel naar de toiletten. Daar moet ik overgeven. Wat is er met me aan de hand?

****

Ik kan maar niet slapen. Ik heb brandende koppijn, en ik moet opeens heel vaak naar de toilet. Ook ben ik heel misselijk, ik denk dat ik een griepje heb opgelopen.

******

Heel klein hoofdstukje, het volgende hoofdstuk wordt langer, beloofd :)