Don't hurt yourself *ON HOLD*

Hoofdstuk 13

Nora komt langzamer dichterbij. En dan doet ze iets wat ik niet verwacht had...

Het was alweer twee dagen geleden. Ik zit er nog steeds over te denken. Ook over 'Daniel' die langskwam. Hij deed niks bijzonders, hij kwam alleen langs om te kijken hoe het 'gaat'. Daarna ging hij weer weg, maar de hele tijd had hij een pedoglimlach op zijn gezicht.

Over een paar dagen mag ik hier weg. Ik ga iedereen wel missen, maar het is beter. De kliniek heeft gewoon een onprettige sfeer. En dat merk je. Volgens mij wordt iedereen gillend gek hier. Als ik hier nog langer had gezeten dan was ik misschien net zo gek geworden als Mac. Eline mag hier ook weg op dezelfde dag als mij. Aan de ene kant is ze blij, maar aan de andere kant ook weer niet, want Eric moet hier blijven. Eric zei tegen haar, hoe goed hij ook is: 'Schat, als je ooit voor een andere jongen valt, mag je gerust met hem nemen. Ik zit hier nog wel even vast.'

Toen Eline dat vertelde, liet ik een paar traantjes gaan. Dat was echt zo schattig, maar tegelijkertijd o zo zielig. Ik wenste het beste voor haar. We hebben onze nummer ook gegeven zodat we altijd in contact kunnen blijven. Eline woont aan de andere kant van de stad.

Ik pak mijn koffer, en doe er alvast wat kleren in. De kliniek heeft wel geholpen, want ik ben nu clean. Maar het depressieve gevoel is niet weg. Ik mis mijn broertje zo fucking erg. En dan nog 'Daniel'. Kan hij niet even oprotten!

En mijn vriendje. Hij heeft me gewoon laten stikken. Hij is geen één keer langsgekomen deze dagen. Ik ga het sowieso uitmaken met hem. Ook al houd ik nog van hem. Hij wilt toch geen vriendin die in een kliniek vastzat.

Ik word opgewekt uit mijn gedachtes als ik gekreun hoor uit de kamer naast mij. Ik sta snel op en zonder te twijfelen doe ik de deur open van Eline haar kamer.

Ik schrik. Op de grond zie ik een bebloede Eline die dus aan het kreunen is. Haar hoofd zit helemaal onder het bloed. 'Eline!' Gil ik. Ik probeer snel het ziekenhuis te bellen, alleen ik merk dat ik geen bereik heb. 'Wat gek, ik had gisteren nog wel bereik!' Ik begin in paniek te raken. Dan loop ik snel naar de balie, waar die knorrige mevrouw nog steeds zit. 'Waar is de ziekenboeg?' Vraag ik. 'Tweede verdieping direct rechts,' zegt ze droog. Dan ga ik weer naar Eline toe. Ik til haar op mijn rug. Het is zwaar, maar ik kan het verdragen. Ik loop struikelend naar de lift en daar druk ik gelijk op het knopje. Er is al bloed op mij gekomen, maar nu boeit het me niet zoveel. De lift doet het niet. En dan pas zie ik het bordje met defect staan. 'Verdomme alles zit tegen!' Schreeuw ik huilend. Ik besluit dan om de trap te nemen. 'Oké, dit gaat zwaar worden,' zucht ik. Gelukkig hoef ik maar één verdieping omhoog. Ik sleep Eline met me mee, de trap op. Het gaat moeizaam, en dan val ik zelf bijna. Als we eindelijk boven zijn, zucht ik van opluchting.

Ik doe de deur open van de ziekenboeg en daar word ik gelijk geholpen. Eline wordt onderzocht en zo, en bij mij vegen ze het bloed schoon. Dan zie ik Eline wakker worden. Ik ga gelijk naar haar toe. En dan knuffel ik haar stevig. 'W...wie ben jij?' Komt er moeizaam uit bij haar.

'Ze heeft waarschijnlijk een hersenschudding,' zegt de zuster. 'Maar om dat te zien, moeten we haar naar het ziekenhuis brengen. En ja, je mag mee.' Ik ben stil. Wie kan dit gedaan hebben? Of stootte ze zich?

Er wordt een ambulance gebeld en even later zitten we daar op weg naar het ziekenhuis. 'Maar wie ben je dan?' Vraagt Eline met een wazige blik. 'Ik ben je vriendin, Sophia,' zeg ik zacht. 'Ik ken je niet.' Ik merk de scherpe toon in haar stem. Ik besluit er geen antwoord op te geven, en dan valt Eline opeens in slaap. Op zich wel logisch, als je een hersenschudding hebt.

Bij het ziekenhuis wordt ee gezegd dat ze inderdaad een hersenschudding heeft en dat ze nog een paar dagen in het ziekenhuis moet blijven. 'Daarna moet je zoveel mogelijk in haar buurt blijven, zodat ze je misschien weer herinnerd,' zegt de dokter serieus en ik knik. Ik knijp nog even in Elines hand en ik word dan weer terug gebracht door die zuster die mee was gegaan naar de kliniek.

$$$$$$$$$$$$
Haai mensen! Jullie hadden zeker verwacht dat ik verder zou gaan op het Nora gedeelte, is het niet? Ik heb dat expres gedaan, om jullie alleen maar nieuwsgieriger te maken :). In het volgende hoofdstuk ga ik er 'waarschijnlijk' verder op in ;))
Byee!