Don't hurt yourself *ON HOLD*

Hoofdstuk 16

En dan voel ik iemand mijn schouder aantikken. Ik gil hard, denkend dat het een engerd is of zo. En dat doet diegene zijn/haar hand voor mijn mond. Die hand heeft een bekende geur, en ik draai me om. Daar staat Nora, met een geschrokken gezicht. 'Waarom gilde je?' Vraagt ze klaarwakker. 'Ik schrok,' zeg ik droog. 'Hoorde jij dat getik ook?' Vraagt Nora dan. 'Ja, daarom sta ik hier bij het raam,' fluister ik. 'Wat is er aan de hand?' Hoor ik Eline zeggen. 'Wij hoorden getik op het raam,' zegt Nora. 'Vreemd, ik heb niks gehoord,' zegt ze en ze geeuwt dan. 'Ja, jij lag lekker te snurken,' roep ik. 'En je praat in je slaap,' voegt Nora er aan toe. 'Wat zeg ik dan?' Eline staart ons verschrikt aan. 'Dat je 'het' wel eens wilde doen met een meisje,' zeg ik. Ik kijk naar Nora als ik die opmerking maak. Ze wordt helemaal rood. Slim Sophia. Slim. 'Euh...' Ook Eline wordt rood, dat zie ik door het maanlicht. 'Nee hoor grapje,' lach ik dan. Nora lacht wat ongemakkelijk en er valt een lange stilte. 'Zullen we maar weer gaan slapen?' Vraagt Nora na een tijdje om de stilte te verbreken. 'Nee, mijn slaap is al verdwenen,' zeg ik.

Even later zitten we op het bed van Nora. De laptop staat aan op een film op Netflix. Ik leun tegen Eline aan, net zoals Nora, want zij zit in het midden. 'Ook al herinner ik jullie niet meer, het voelt fijn,' zegt Eline dan. 'Typisch jij om dat te zeggen,' lach ik. We vinden het nog steeds jammer dat Eline geheugenverlies heeft.

Ik moet in slaap zijn gevallen want ik doe mijn ogen open op Eline's schouder. Het is licht buiten. Ik til mijn hoofd omhoog en ik heb brandende koppijn. Komt zeker door zo slapen, denk ik. Nora ligt nog te slapen. Eline ook. Zachtjes loop ik weg en ik doe de laptop aan de oplader. Ik loop naar de badkamer, maar dan val ik. 'Altijd bij de badkamer gebeurt er iets,' zeg ik in mezelf met mijn ochtend humeur. Ik loop rustig naar de badkamer weer, en ik zorg ervoor dat ik niks aanraak. Stapje voor stapje kom ik eindelijk bij de badkamer. Ik pak mijn handdoek en ik stap de douche in. Even later ben ik klaar. Ik droog me af en trek wat oude kleren aan. Die kleren heb ik opgehaald bij mijn moeders huis, net zoals veel andere kleren. Mijn moeders blik stond verdrietig. Maar ik heb niks tegen haar gezegd. Eline stond toen te wachten in de gang. Daarna zijn we gelijk naar Nora gegaan.

Ik kijk in de spiegel naar de sneeën. Ze zijn nog steeds niet weggetrokken. Gelukkig doet het geen pijn als ik het aanraak. Ik krijg opeens een misselijk gevoel en ik ren naar de toilet. Oh ja, ik ben zwanger. Als de misselijkheid weg is ga ik in de tuin staan. De wereld is zo grauw. Ik word er helemaal depressief van.

Ik schreeuw. Hard. Voor alles. 'Daniel', de verkrachtigen, mijn broer... Alles wat er in mijn leven is gebeurd. 'Waarom kan mijn leven niet normaal zijn! Papa! Mark! Waar zijn jullie! Ik heb jullie nodig!' Huil ik.  'En jij Daniel... je hebt me geen één keer bezocht... ik dacht dat je van me hield... ik had het mis...'

'S...sophia?' Hoor ik achter me. Ik veeg snel mijn tranen weg. Ik kijk achter me. Daar staat Eline, met een verbaasd gezicht. 'Euh...' ik kijk pijnlijk naar de grond. 'Wat is er?' Vraagt Eline dan. 'Niks hoor...' ik loop snel naar binnen.

Ik ga zitten op de bank. Ik hoor weer getik op het raam. Langzaam sluip ik naar het raam en ik kijk er doorheen. Vals alarm. Het regent. Ik zucht diep.

Ik wil mijn telefoon pakken, maar dan besef ik me dat ik hem heb laten liggen in de badkamer. Stapje voor stapje loop ik weer rustig naar de badkamer. Ik ben opgelucht als ik eindelijk voor de deur sta. De deur is dicht. Vreemd. Ik doe de deur open en ik staar naar wat er voor me gebeurt. Daar liggen Nora en Eline. Op elkaar. Te zoenen. 'Wat doen jullie?!'' Roep ik van verbazing. 'Eline je hebt een vriend!' Ze kijken verschrikt op. Ik pak snel mijn telefoon en ik loop dan weer naar de tuin. Ik besluit om naar het kleine parkje om de hoek te gaan, om even alleen te zijn. Ik ga zitten op een bankje en ik steun mijn hoofd met mijn handen.

Opeens voel ik een warme adem in mijn nek. Ik draai me snel om. Ja hoor, daar staat hij weer. 'Daniel'. 'Heb je me gemist? Babe.' Ik zeg niks. 'Wat schreeuwde je leuk net. Ik kreeg er bijna pijn van aan mijn oren.' Ik kijk in zijn ogen. Ik herken er iets in. Maar wat? Hij komt langzamer dichterbij en hij slaat zijn arm om me heen. Hij komt naast me zitten. 'Je weet dat er nkg iets ergs gaat gebeuren hè?' Fluistert hij in mijn oor. 'Waarom doe je dit?' Piep ik. 'Het is leuk.' Antwoord hij. 'Ik wil je zo graag hebben, dat je er eerst gebroken voor moet zijn. Dan heb ik je volledig in mijn macht, en dan kan ik doen met je wat ik wil.' Ik schrik van zijn woorden. 'Wil je mij hebben?' Zeg ik met een vies gezicht. 'Ja,' hijgt hij. 'Kom op mijn schoot zitten,' beveelt hij. 'Nee,' zeg ik bot. 'Het kan ook op de harde manier,' ergert 'Daniel' zich. Hij haalt een mes tevoorschijn en drukt die tegen mijn arm aan. 'Oké, ik kom al,' stress ik. Ik ga op zijn schoot zitten, en ik voel dat hij een stijve heeft gekregen. 'Ieuw,' zeg ik en ik sta snel op. 'Vond je het getik trouwens leuk gisteravond?' Er volgt een stilte en dan gaat Daniel weer verder. 'Ik heb een klusje voor je. Zorg ervoor dat je dit pakketje aan dit adres afleverd.' Hij geeft mij een kleine doos en een kaartje. 'Is het een val?' Vraag ik bang. 'Nee' lacht 'Daniel'. 'Iets veel leuker. Ik wil je terug. In de handel. Je was een goede aanwinst. Morgenavond moet je dit pakketje brengen.' 'Daniel' streelt mijn wang en zijn gezicht staat nu heel dicht bij die van mij. Ik sluit mijn ogen. 'Daniel' bijt op mijn lip. Ik kreun. Hij stopt. 'Zie je wel dat je het leuk vind?' Hoor ik 'Daniel' zeggen. Ik hoor gewoon aan zijn stem dat hij aan het grijnzen is. Ik zie alleen zijn ogen. En toch lukt het hem om met zijn mond mij te bereiken, zonder dat ik zie wie het is. (Beetje vage zin :P. Ik hoop dat je weet wat ik bedoel XD)

Ook al is 'Daniel' slecht, hij zoent hemels. Ik moet oppassen dat ik niet op hem verliefd word, dan heb ik een groot probleem. 'Daniel' geeft me nog een zoen en loopt dan weg. Ik voel een tinteling waar 'Daniel' me heeft aangeraakt en ik glimlach, ook al weet ik dat wat ik doe verkeerd is, en dat Ik het moet stoppen.