Don't hurt yourself *ON HOLD*

Hoofdstuk 9

Nora's POV

Sophia knuffelt mij, maar ik duw haar van me af. 'Ik haat je, weet je nog,' zeg ik koud. Er springen vanzelf tranen in mijn ogen. Sophia kijkt mij ongelovig aan.

In één beweging pakt ze een scheermes en zet zet die op haar arm. Het bloedt. 'Mevrouw Gordijn, gaat u zich maar melden bij de directeur, je bent echt gek,' snauwt de docent. 'Oké,' zegt Sophia zwak. 'Daniel kom je?' 'Daniel gaat nergens heen!' Schreeuwt de docent. De klas schrikt ervan. Sophia loopt langzaam naar de deur, en dan valt ze flauw. Ik grijp nog net op tijd haar hand zodat ze niet valt.  'Sophia!' Huil ik. 'Laat een ambulance komen!' Roept Daniel. Gelijk pakt een meisje haar telefoon en belt 112. Even later komt er een ambulance aan en ze dragen Sophia in de ambulance. 'Mag ik mee?' Vraag ik. 'Oké, goed dan. Stap snel in.'

We rijden naar het ziekenhuis en Sophia is nog steeds bewusteloos. Ik houd haar hand de hele tijd vast, en die is ijskoud. Dan voel ik een hand terugknijpen. 'Sophia!' Schreeuw ik. 'N... Nora,' zegt ze zwak. Ze kijkt naar haar arm. 'Oh,' fluistert ze. 'Je haat me toch?' 'Nee, ik meende het niet,' huil ik. 'Hoe kon ik weten dat je jezelf sneed!' 'Het is mijn schuld,' zegt ze zacht. 'Ik verdien het niet om te leven...' Ik zie een traan langs haar wang rollen en ik veeg hem weg. 'Zeg dat nou niet, je hebt ons!' Roep ik. 'Dat is waar...' fluistert ze.

Als we zijn aangekomen, moet ik buiten wachten. Dan mag ik binnenkomen. Ik zie Sophia op een bed liggen, en haar pols is in verband.

'Ze had een slagader geraakt, even te laat en ze zou doodbloeden,' zegt de dokter en hij loopt nu weg.

Sophia glimlacht zwakjes. Ze fluistert: 'bedankt.' Ik lach: 'Waarvoor?' 'Alles, mijn vriendin zijn en zo.' Ik ga aan de rand van het ziekenhuisbed zitten, en ik pak Sophia's hand stevig vast. Ik voel een lichte tinteling gaan door mijn buik. Wat is dit?

Dan komt ze overeind en geeft ze me een kus op de wang. 'Vriendinnenkus,' glimlacht ze. Ik word zo rood als een tomaat. Dat voelde best wel fijn.  'Wat is er? Je wordt rood.' Sophia kijkt me met een doordringende blik aan. 'N...niks h...hoor,' stotter ik.

Ze lacht, en het is fijn om te horen. Sophia lacht eindelijk. Dan kijkt ze serieus. 'Nora, hoe laat is het?!' Vraagt ze een beetje paniekerig. 'Elf uur.' 'Oké, mooi.' Sophia ontspant weer. Dan komt de dokter weer binnen.

'Sophia...' Zucht de dokter.

'Je hebt...'

******

Sorry voor dit poephoofdstuk...:(

Ik begin morgen aan een nieuw deel!:)