ZENGİN KIZ FAKİR OĞLAN

Berbat Başlayan Gün Sonu - Bölüm 14

HERKESE MERHABA ARKADAŞLAR. HEPİNİZE HAYIRLI RAMAZANLAR DİYEREK SÖZLERİME BAŞLAMAK İSTİYORUM. ÖNCELİKLE HEPİNİZDEN ÖZÜR DİLİYORUM. ÇÜNKÜ SÖZ VERDİĞİM ZAMANDA BÖLÜMÜ ATAMADIM. ARAYA RAMAZAN AYI GİRDİ VE YİNE BÖLÜMÜ TAMAMLAMAM SEKTEYE UĞRADI. BENDE KENDİMİ SİZE UPUZUN BİR BÖLÜM YAZARAK AFFETTİREBİLECEĞİMİ UMDUM VE UZUN BİR BÖLÜM YAZDIM. UMARIM BEKLEDİĞİNİZE DEĞER.

KEYİFLİ OKUMALAR. YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN :)

Zengin Kız Fakir Oğlan 14

Ertesi gün olduğunda güne mutlu ve enerjik başlamıştım. Akşam babamdan beklediğim büyük tepkinin gelmemesi de bunda pay sahibiydi elbette. Okul formamı giyip aşağı indim. Elbette kahvaltı masası hazır ama yine kimse yoktu. Zaten çok nadir birlikte kahvaltı yapardık. Babamın toplantıları, annemin dernekleri ve ablamın da sevgilisi vardı. Onlar olmadığı için bende tek başıma yapmayı sevmediğim için genelde okulda bir şeyler atıştırıyordum.

Bugün de rutinimi bozmadım ve direk dış kapıya yöneldim. Dışarı çıktığımda hava oldukça serindi. Kot ceketime sarılıp merdivenleri inmeye başladım.

'' günaydın Murat abi ''

'' günaydın Buğlem Hanım. ''

Merdivenleri indiğimde arabamın yanına gittim. Babamın akşam ki konuşmasından sonra arabayı kendimin kullanamayacağını biliyordum. Bu yüzden arka kapıyı açtığımda Murat abi beni durdurdu.

'' Buğlem Hanım, babanızın talimatı var. Okula arabayla gidemeyeceğini kesin bir dille belirtti ''

'' biliyorum Murat abi. Ben kullanmayacağı zaten '' deyip tam arka koltuğa yerleşiyordum ki Murat abinin sesiyle tekrar durmak zorunda kaldım.

'' Buğlem Hanım, sizi okula bende bırakamam maalesef ''

Duyduğum şeyle arabamın kapısı kapatıp Murat abiye yaklaştım. Anlaşılan babamı bu sefer fena kızdırmıştım.

''tamam o zaman, bana bir taksi çağırır mısın? Ben yukarıdayım geldiğinde beni çağırırsın ''

Tekrar merdivenlere yönelip yukarı çıkıyordum ki yine ve yine durduruldum. Bu durumdan sıkılmaya başlamıştım artık.

'' Buğlem Hanım, taksiyle de gitmeniz de yasak''

Kulaklarıma inanamayarak çıktım iki basamağı tek seferde inip Murat abinin karşısına dikildim.

'' Ne? Peki nasıl gideceğim ben okula? Sakın bana okula gitmende yasak deme Murat abi çığlık atarım ''

'' hayır o yasak değil ''

'' peki nasıl gideceğim ben? Bu soğukta yürüyerek mi?''

'' tabi ki hayır ''

'' iyi en azından o kadar vicdanlı davranmış babam ''

'' bununla '' deyip cebinden bir şey çıkaran Murat abiye baktım. Elinde küçük ne olduğunu bilmediğim bir şeyi bana uzatıyordu.

'' bu ne?''

'' bu AKBİL Buğlem Hanım. Okula otobüsle gideceksiniz ''

Söylediklerine anlam vermeye çalışırken Murat abinin uzattığı şeyi daha önce gördüğümü hatırladım. Görkem'i takip etmeye çalıştığım zaman bir otobüse binmişti. Ve bende onun gittiği yeri öğrenmek için bende o otobüse binmiştim. Ama tabi yanımda bundan olmadığı için Görkem'e yakalanmış ve fazlasıyla rezil olmuştum.

Bu anılar gözlerimin önüne gelince biraz tedirgin oldum. Ya yine rezil olursam? Ki olacağım kesindi.

'' Murat abi, ben otobüsle gidemem. ''