ZENGİN KIZ FAKİR OĞLAN

Kavga - Bölüm 7

SELAM ARKADAŞLAR. İŞTE YENİ BÖLÜM. KEYİFLİ OKUMALAR. 

BU ARADA 1K OLMAMIZA AZ KALMIŞ. BU BÖLÜMLE OLUR MUYUZ Kİ? :D

ZENGİN KIZ FAKİR OĞLAN – 7

Sonunda öğle zili çaldığında stresle kitaplarımı topladım. Onunla ne konuşacaktım hiçbir fikrim yoktu. Ne diyecektim? Konuşmaya hangi cümle ile başlayacaktım? İnanın hiç bilmiyordum. Dört ders boyunca da bu konuyu düşünmüştüm ama bir şey bulamamıştım. Geriye tek seçeneğim kalıyordu. Doğaçlama yapacaktım. O an ne söylemek istiyorsam veya dilime hangi sözcükler geliyorsa onu söyleyecektim.

Ateş çantasını omzuna astı ve bana baktı. Bende son kitabı da acele ile çantaya tıkıştırıp fermuarını kapatıp omzuma astım. Görkem sol taraftan yürürken bende sağ taraftan yürüdüm. Aramızda sıralar vardı tabi. Emreler de kalkmış Görkem'i bekliyordu. Görkem ön sıraya geldiğinde durdu.

'' ben öğle yemeğinde yanınızda olamayacağım '' dedi Emre'ye bakarak. Direk grubun gözleri beni buldu.

'' neden? '' diye sordu Aslı. Sanane kızım ya.

'' tamam abi. Öğleden sonraki derste görüşürüz. ''

'' öğleden sonraki derslere de gelmeyeceğim. Antrenman varmış. Müdürle konuşup son iki dersten izin alacağım ''

Son iki derste olmayacaktı demek.

'' tamam abi. Yarın görüşürüz o zaman '' dedi Emre ve dışarı çıkmaya başladılar. O sırada Aslı'nın sesiyle durmak zorunda kalmasalardı daha iyi olurdu.

'' Görkem, sana bir soru sordum. Neden öğle yemeğinde bizimle değilsin? '' diyen Aslı, o an oradaki herkesin sabrını zorluyordu. '' öğle yemeğini beraber yeriz sonra sende antrenmanına gidersin ''

Görkem Aslı'ya baktı. İlk başta tersleyeceğini düşündüğüm bir şekilde ağzını açtı. Ama sonra beni fark edip bundan vazgeçti. Konuşmaya başladığında sesi oldukça kibar ve ikna ediciydi.

'' Buğlem benimle konuşmak istedi. Çok fazla vaktim yok zaten. Antrenmana yetişmem gerekiyor. Bu günlük böyle olsun. '' deyip gidip Aslı'nın başına bir öpücük kondurdu.

Emreler dahil bende bu duruma ağzım açık bakakaldım. Ne yalan söyleyeyim içimde ufak çaplı bir kıskançlık dalgası oluştu. Bunun nedeni Görkem'i kıskanmam değil. Aslı'yı kıskanmamdı. Çünkü daha önce beni böyle seven hiç arkadaşım olmamıştı. Aslında benim Hazal'dan başka hiç arkadaşım olmamıştı. Ama onunla arkadaşlığımda artık devam etmiyordu.

Hüzünle başımı önüme eğdim. Bir şeye sahip olamayacağını bilmek seni çaresiz yapıyordu. Bende hiçbir zaman böyle bir arkadaşlığa sahip olamayacaktım.

'' gidelim mi artık Buğlem. Geç kalıyorum ''

Başımı sallayıp Görkem'in peşinden sınıftan çıktım. Çıkarken Aslı'nın bana zafer gülüşü atmasına aldırmadım. Merdivenlerden yan yana inip kalabalık olan kantine girdik. Bugün benim şansımdan mı bilmiyorum ama kantinde oturacak tek bir boş masa yoktu. Hatta boş bir sandalye bile yoktu. Ne yapacağımızı sormak için Görkem'e döndüm. Ağzımı bile açmama gerek kalmadan görkem konuştu.

'' bahçeye çıkalım. Yemeğini daha sonra yesen olur değil mi?''

'' olur ''

Tekrar yürümeye başladığımızdan ben arkasından gidiyordum. Okul kapısından çıktığımızda ona yetişmem için beni bekledi. Sonra tekrar yan yana yürümeye başladık. Beni okulun arkasına, geçen sefer Enes'in beklediği yere götürdü. İlk başta pek gitmek istemesem de bunu dile getirmedim ve yürümeye devam ettim.