ZENGİN KIZ FAKİR OĞLAN

Oyun- Bölüm 22

ZENGİN KIZ FAKİR OĞLAN 22

Bölüm 22

Kendime güvenmediğim ya da bir şeyi yapamayacağımı düşündüğüm zamanlar yok denecek kadar az olmuştur hayatımda. Ailemin bana daha bebekken aşılamış oldukları "özgüven" şu ana kadar her alanda kendini göstermiş ve istediğim her şeyi elde etmemi sağlamıştı. Her alanda konu ne olursa olsun isteyip de alamadığım hiçbir şey olmamıştı. Ama son zamanlarda bu konuda biraz sorun yaşıyordum. Bunun geçici bir durum olduğunu bilsem de yine de rahatsız oluyordum. Bu okula geldiğim zamandan beri çok fazla sorunla karşılaşmıştım. Hepsiyle başa çıkmayı başarmış olsam da bu sorunların benden bir şeyler alıp götürmesine engel olamamıştım. Elimdeki şişeyi kafama tekrar diktim. Buz gibi su düşüncelerimi daha da berraklaştırmış bir nebze kendime gelmemi sağlamıştı.

" Beni dinleyin. Rakip oldukça güçlü ve sert oynuyor. Böyle oynayacaklarını biliyorduk zaten. Buna göre hazırlandık. Ama siz nasıl hazırlandığımızı unutmuş olmalısınız ki set sonu üç sayı gerideyiz" dedi Elif Hoca. Biraz sinirlenmişti ve bu konuda oldukça haklıydı. Günlerdir ilk rakibimiz olan Doğa Koleji'nin her oyuncusunu analiz etmiştik. Güçlü ve zayıf yönlerini çok iyi biliyorduk. Ve bu bilgilere göre bir strateji yapmıştı Elif Hoca. Ama bu stratejiyi bir türlü oyuna yansıtamıyorduk.

" şimdi tekrar ediyordum dikkatli bir şekilde dinleyin. Aleyna, moladan sonra ilk pası Sinem'e atmanı istiyorum. Sinem, bu pas kesinlikle sayı olmak zorunda çünkü moladan sonra ki sayıyı alamamamız moral olarak bizi iyice geriye düşürecek. Eda yoruldun biliyorum kızım. Ama biraz daha fazla top çıkarman gerekecek. Ayşe, bloklarda biraz daha fazla sıçramanı istiyorum, rakip her topu blok üzerinden vuruyor. Uzun boylusun bu boyun avantajını gösterme zamanın geldi. Ve Buğlem" deyip bana döndü. Kendime gelmem gerektiğini söylemesine gerek yoktu. Zira ben ne yapmam gerektiğinin fazlasıyla farkındaydım. " kaptan olarak daha fazla sorumluluk alman gerekiyor. Kafanda her ne varsa at onu" deyip elini omzuma koydu.

Daha fazla konuşmasına gerek yoktu. Yapmam gereken şeyi biliyordum. Sadece başımı sallayıp kararlı bir şekilde gözlerine baktım. "aferin" dedi. Bu sırada molanın bittiğini belirten düdük çaldı. Son kez büyük bir yudum alıp şişeyi kenara koydum. Zihnimi boşaltıp sahaya odaklanmaya çalıştım. Sporla çok küçük yaştan beri ilgilendiğim için bunu yapmam zor olmadı. Doğa Koleji kaptanı servisi kullanmak üzere hazırlanıyordu. Derin bir nefes aldım ve skorborda baktım. 21-18. Bu servisi iyi karşılarsak fark ikiye düşecekti sonra üçlü hücum turuna geçiyorduk. Tekrar derin bir nefes aldım. Hakemin düdüğü çalmasıyla top havalandı ve üzerime doğru gelmeye başladı. Topun hızını hesap edip hafif geriye çekildim ama topun havada hızı kesildi. Ne yapacağımı şaşırıp birkaç milisaniye panikledim aynı hızla toparlanıp öne doğru attım kendimi. Tam yere değeceğini düşünürken elimin üzerine temas ettiğini hissettim. Her şey o kadar yavaş olmuştu ki sanki dışarıdan ağır çekimde izliyordum. Kendimi toparlayıp ayağa kalktım. Aleyna yeterince havalanmayan topu dizlerinin üzerine çökerek havalandırdı ve Eda'ya attı. Bu pası bekleyen takım arkadaşım olanca gücüyle topa vurdu. Ondan sonra duyduğum tek şey çığlık sesleriydi. Bu ses beni kendime getirdi ve rakibin kafasına çarpıp dışarı çıkan topu son anda fark ettim. Eda hemen rakibin yanına koştu. Kız başını ovuşturup iyi olduğunu söylediğinde sevinmemiz gerektiğini akıl edebildik. İlk set 30'a kadar uzamış olsa da almayı başarmıştık. Ondan sonra her şey çok hızlı olup bitti. 2 saatlik yorucu maçın ardından maçı 3-2 kazanmayı başarmıştık.

Herkes sevinçle soyunma odasına giderken ben tribünlerden bana koşan kişiye doğru ilerliyordum. Yüzümdeki gülümsemeye engel olamayarak adımlarımı hızlandırdım. Son zamanlar da yaşadığım şeyleri düşününce bana destek olan bir tek onlar kalmıştı.