Ep.2

1.6K 36 0
                                    


"ชุดได้แล้วครับ"
เสียงหวานเอ่ยขึ้นมาจากด้านบน ร่างที่น่าทนุถนอม ผิวสีขาวอมชมพูภายใต้เสื้อเชิ้ตสีครีมกางเกงยีนส์ ทรงผมไม่ได้เซ็ตจนดูดีอะไรมาก ดวงตายิ้ม เรียวปากอวบอิ่ม ทำเอาทั้ง2หนุ่มตะลึง
"ขอโทษที่ทำให้รอนานนะครับ ผมแก้กระดุมนิดหน่อย คุณลูกค้าจะลองก่อนก็ได้นะครับ ถ้าไม่ถูกใจเดี๋ยวผมจะแก้ให้เดี๋ยวนี้เลยก็ได้ไม่คิดเงินเพิ่มนะครับ" จีมินพูดขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แต่เขาไม่ได้ยินเสียงตอบรับอะไรจากลูกค้าเลย "คุณครับๆ ได้ยินผมไหม"
"อ่อๆได้ยินครับ ผมขอไปลองดูก่อนนะครับ" นัมจุนพูดขึ้นก่อนจะหยิบสูทในมือของจีมินเพื่อไปลอง   แตกต่างกับจองกุกที่ยังคงไม่ได้สติและไม่สามารถละสายตาจากคนตรงหน้าได้ดวงตากลมโตเปลี่ยนสีอีกครั้งทำไมเขาถึงดูน่าดึงดูดขนาดนั้นใบหน้าหวานนั่นคงทำให้ผมละเมอได้ทั้งคืนแน่แล้วกลิ่นหอมนี่คงเป็นกลิ่นของเขาเหมือนกัน  
"คุณครับ จะรับกาแฟไหม" จองกุกสะดุ้งขึ้นเมื่อใบหน้าหวานๆขยับเข้ามาใกล้เขาด้วยความสงสัย
"เออ..ออรับครับ"
"ได้ครับรอสักครู่นะครับ" จีมินยิ้มให้จองกุกก่อนจะเดินลับไป "ทำไมเขามองเราขนาดนั้นนะมันมีอะไรติดหน้าฉันอยู่รึไงนะ" จีมินยื่นหน้าเข้าไปดูที่กระจก ก่อนจะเดินไปชงกาแฟ จองกุกยังคงจับจ้องทุกอิริยาบทของคนตัวเล็กที่ไม่ว่าจะอะไรก็ช่างดูนุ่มนวลจนเขาเผลอยิ้มโดยไม่รู้ตัว
"นี่จองกุกเข้ากับพี่ไหม" นัมจุนเอ่ยปากถาม "โหพี่ดูดีนะสีก็สวยทรงก็ดูดีร้านนี้คงตัดดีจริงๆนั่นแหละผมชักอยากจะมาร้านนี้บ่อยๆแล้วสิ"จองกุกเอ่ยพร้อมดวงตาที่ค่อยๆเปลี่ยนกลับมาเป็นสีเดิม "พูดอะไรของนาย" นัมจุนมองหน้าจองกุกด้วยความไม่เข้าใจ "เมื่อกี้นายยังไม่อยากจะอยู่ในร้านเลยนะ แล้วตอนนี้นายเป็นบ้าอะไรเนี่ยฮะ"
"ก็ผมโอเครดีแล้วนี่"
ผีเข้าผีออกอะไรของมันวะเนี่ยนัมจุนคิดในใจ
"กาแฟได้แล้วครับ" "ขอบคุณครับ" จองกุกรับแก้วแล้วหลบสายตาของจีมินนัมจุนมองหน้าจองกุกและจีมินสลับไปมาก็พอจะเข้าใจว่าทำไมจองกุกถึงอารมณ์ดีขึ้น แบบนี้เองสินะนายถึงดีขึ้นน่ะ นัมจุนแสยะยิ้ม "งั้นพวกเราไปก่อนนะครับขอบคุณสำหรับสูทสวยๆครับ"
"ไม่เป็นไรครับ อย่าลืมแวะมาอีกนะครับ" จีมินเอ่ยปากเรียกลูกค้าพร้อมโปรยรอยยิ้มที่ยากจะลืมได้ "ครับผม"
นัมจุนเอ่ยขึ้น "ป่ะไอ้กุกน้องรักไปกินเหล้ากัน ไอ้กุกๆๆๆ!!"
"โหยลุงงงง!!" จองกุกตกใจที่นัมจุนเรียกเสียงดัง "นี่ลุงจะตะโกนเสียงดังทำไมเนี่ยอยู่ใกล้ๆแค่เนี้ย"  จองกุกเอามือปัดหูพร้อมกับบ่นใส่นัมจุน  "ก็มัวแต่คิดอะไรอยู่ล่ะแล้วมาเรียกลุงอะไรเดี๋ยวเตะตกรถสะนี่ฉันเรียกนายตั้ง 4 5 ครั้งแล้วนะหรือว่าคิดถึงเจ้าของกลิ่นหอมเมื่อกี้กันล่ะหืมมมมม" "เกลียดจริงโว้ยคนรู้ทัน" นัมจุนหัวเราะลั่น

Only YouWhere stories live. Discover now