"เฮ้อ....เสร็จสะทีนี่มันกี่โมงแล้วเนี่ย"
"สามทุ่มแล้วพี่จีมิน"
"มี่กลับก่อนได้เลยนะวันนี้พี่ว่าจะนอนร้านนี่แหละ"
"อาเครมี่ไปก่อนนะอย่าลืมไปปลุกคุณจอนหล่ะ"
"เอ้ะ!....อื้มกลับบ้านดีๆนะ"
"บ้ายบายยย"
สิ้นเสียงสาวน้อย เขาก็ตรงไปที่โต๊ะในเรือนดอกไม้นั่งลงมองดูคนที่กำลังหลับไหล เขานั้งเฝ้าจีมินทั้งวันแถมข้าวก็ยังไม่ได้กินเลยด้วยซ้ำ คนตัวเล็กจึงรีบวิ่งเข้าครัวเล็กๆในร้านเพื่อทำอาหารสำหรับสองคนอิ่ม เมนูวันนี้ ให้ตายสิมีแค่ รามยอนกับเนื้อเอง เขาจะอิ่มมั้ยนะ ไม่นานนักกลิ่นหอมๆก็ลอยมาเตะจมูกของคนที่หลับอยู่
"ร้อนจังๆๆๆ รามยอนกับเนื้อย่างของเรา..อิอิ"
"หอมจัง"
"ตื่นแล้วเหรอว่าจะไปปลุกพอดีเลยวันนี้ไม่ได้ทานอะไรเลยนี่ทานเยอะๆนะ"
"ทานด้วยกันนะคับ"
"แน่สิพี่ก็หิวนะ"
อาหารมื้อนี้ไม่ได้เลิศหรูแต่กลับอร่อยมากจนจองกุกตกใจ อาหารแสนธรรมดา แต่คนตรงหน้ากลับทำให้มันกลายเป็นของหรูระดับห้าดาว เนื้อที่ถูกย่างมาอย่างพอดีแทบจะละลายในปาก กับรามยอนรสเข้มข้นกลมกล่อม คนตัวเล็กตักอาหารเข้าปากสวย แก้มตุ่ยๆที่กำลังเคี้ยวอาหารช่างน่าฟัด แถมบรรยากาศยังเป็นใจเสียอีกด้วย
"อร่อยมากเลยคับ"
"แน่นอนสิพี่ทำอาหารมานานแล้วนี่"
"ทำให้ผมกินบ่อยๆนะคับ"
"ได้สิ"
"มาผมช่วยเก็บเอง"
"ไม่ต้องหรอกจองกุกกลับบ้านเถอะนี่ดึกแล้วนะ"
"เอางั้นเหรอคับ"
"แค่นี้เองสบายมาก"
"งั้นผมกลับก่อนนะคับ"
"อื้อ"
ซู่!!!!!!
"ฝนตกนี่จองกุกจะเปียกมั้ยเนี่ย"
เสียงอุทานเมื่อได้ยินฟ้าลมแรงฝนที่กระหน่ำตกอย่างไม่ปราณี เขาห่วงคนที่เพิ่งเดินออกไปจากร้านเขาจึงวิ่งออกไปพร้อมร่มอันพอดีตัว
"จองกุกกกก!"
"จีมินพี่ออกมาทำไมเดี๋ยวก็เปียกหรอก"
"เรานั้นแหละที่เปียกเข้าไปในร้านก่อนเถอะฝนหยุดเมื่อไหร่ค่อยกลับก็ได้"
