ผิดกับอีกคนนึงที่ยังคงหลับตาไม่ลงเขาไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้หายคิดถึงคนตัวเล็กถึงแม้จะมีฤทธิ์ของสุรา ไหลเวียนอยู่ภายในเลือดของเขาแต่มันก็ไม่สามารถทำให้เขาหลับได้เลยใบหน้ากลิ่นที่ติดปลายจมูกยังคงวนเวียนอยู่ในหัวถ้าได้แต่งงานกับคนคนนี้ก็คงจะดีไม่น้อยอยากเป็นคนที่ดูแลจังอยากให้อยู่ในอ้อมกอดของเราแค่คนเดียว ผมไม่รู้ว่าวันนี้มันเกิดอะไรขึ้น ร่างกายที่ร้อนรุ่มราวกับอยู่บนกองเพลิงมันแทบจะระเบิดเมื่อกลิ่นหอมนั่นปะทะร่างเเกร่ง เขาพยายามข่มตาตัวเองให้หลับเผื่อว่าในความฝันจะมีใบหน้าของคนตัวเล็กจนสุดท้ายเขาก็เข้าสู่ห้วงนิทรา
" จองกุก จองกุก คุณได้ยินผมไหม ลืมตาขึ้นมามองผมสิ ผมอยู่ตรงหน้าคุณแล้วนะ จองกุก...."
เสียงหวานที่จองกุกจำได้ไม่ลืมแม้จะได้ยินแค่ไม่กี่ประโยคตอนนี้เสียงนั่นมันอยู่ตรงหน้าเขามันทำให้เขาลืมตาขึ้นมา
" จีมิน คุณมาทำอะไรที่น.........."
"ไม่ดีใจหรอที่ผมอยู่ตรงนี้"
จีมินเอ่ยพร้อมเอานิ้วเรียวเล็กแตะริมฝีปากของเขา
"ผมคิดถึงคุณนะ คิดถึงคุณมากๆ"
เขาจับมือของร่างบางมาวางไว้แนบอกเพื่อให้เขาได้รับรู้ถึงหัวใจที่เต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมา
" ผมก็คิดถึงคุณนะครับ คิดถึงมากไม่แพ้คุณ ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน"
ใบหน้าเล็กแดงระเรื่อด้วยความเขินอายเมื่อมือหนาประคองใบหน้าของเขาก่อนจะประทับรอยจูบ.......
กริ้งๆๆๆ
"ฝันบ้าอะไรเนี่ย"
"อยากจะบ้าตาย"
มันเหมือนเป็นพรหมลิขิตที่ทำให้คนทั้งสองที่อยู่ต่างที่ฝันถึงกันราวกับเรื่องนี้เกิดขึ้นจริง ด้ายแดงแห่งพันถนาการณ์ได้ผูกทั้งสองฝ่ายไว้กำลังวิ่งเข้าหาซึ่งกันและกัน ไม่มีเหตุผลอื่นใดนอกจากโชคชะตาที่กำลังจะทำให้เขาทั้งคู่พบพานกันอีกครั้งในช่วงเวลามีเหมาะเจาะ
หลังจากลืมตาตื่นจากความฝันที่เหมือนจิงนี้จีมินก็ไม่เหลือสมาธิให้กับงานที่เขาทำอยู่เลย ใบหน้าร้อนรุ่มทุกครั้งที่คิดถึงฝันนี้ไม่ต่างกับอีกฝ่ายนึงที่ไม่เหลือพื้นที่ให้กับเรื่องอื่นอีกแล้วรวมถึงเรื่องที่เขาจะต้องแต่งงานด้วย
ก็อกๆๆ
"จองกุกตื่นรึยังลูก"
"ตื่นแล้วครับแม่แปบนะครับเดี๋ยวตามลงไป"
"ไม่ต้องลูกแม่อยากคุยกับลูกตอนนี้"
ลูกชายลุกจากเตียงกว้างเพื่อเปิดประตูให้แม่ของเขา
"กุกลูกหนูอยากแต่งงานจิงๆมั้ยถ้าไม่แม่จะไปคุยกับพ่อให้"
"ผม...ผมไม่อยากแต่ง..แต่แม่จะห้ามพ่อได้เหรอครับ"
"แม่จะลองดูหน่ะแม่ไม่อยากบังคับใครแม่รู้ว่ามันทรมานขนาดไหน"
"ขอบคุณครับแม่ที่เข้าใจผม..ผมว่าผมเจอคนที่ผมอยากแต่งด้วยแล้วหล่ะครับ"
รอยยิ้มบนหน้าที่สดใสทำเอามารดาของเขาเเปลกใจ
"แม่อยากเห็นแล้วสิ"
"แม่อยากตัดชุดใหม่มั้ยล่ะครับ"
จองกุกเอ่ยปากถามแม่เพราะมันเป็นเหตุผลเดียวที่จะให้เขาไปพบรักแรกของเขาอีกครั้ง
