ทำไมใจคอไม่ดีเลย ทำไมมันถึง.....เหมือนตอนนั้นเลยตอนที่เขาหนีมาจากที่นั่น.......
"หยุดก่อน......ไม่...ไม่ใช่ที่นี่...."
"เอ้ะ!"
"แทไม่ได้อยู่ที่นี่"
"พี่หมายความว่าไง...แต่พี่ของเขาบอกว่าอยู่โรงบาล"
"เชื่อพี่สิ...."
"โอเคร...แต่ผมชักจะไม่อยากไปเเล้วดิ"
ถ่อยคำของแฟนเด็กทำให้เขาเคืองนิดๆ ช่วยกันมาตั้งแต่ต้นอยู่ดีๆก็จะทิ้งกันสะงั้น
ใบหน้ายู่ยี้ของคนพี่ทำให้จองกุกอดที่จะยิ้มไม่ได้
"ยังไงเนี่ยจองกุกไหนว่าจะช่วยไง"
"ผมชักจะหึงขึ้นมาแล้วดิ"
"หะ...หึงเหรอ.....อาไรเล่าาา-///-"
"ความสัมพันธ์ของพวกพี่เป็นเเบบไหนกันแน่"
"ครอบครัว...เขาก็เหมือนน้องชายของพี่อีกคนนึงถึงพี่จะแก่กว่าแค่ไม่กี่เดือนก็เถอะ"
"........."
"พี่ก็บอกนายไปแล้วนี่"
"บ..บอกอะไรครับ"
"นายเป็นแฟนชั้นไง-///-"
"ทำไมต้องก้มหน้าด้วยเล่ามองหน้าผมหน่อย"
"อื้ออ!"
จูบ และจูบอีกครั้ง ทุกครั้งที่ถอนริมฝีปากเพื่อสูดอากาศเข้าปอด แต่ทุกครั้งที่สบตากัน ก็รู้ว่ามันไม่เคยเพียงพอกับความต้องการของร่างกาย รุนแรงและหวาบหวามกว่าครั้งไหนๆ ไม่พอ ยังไงก็ไม่พอ อยากทำมากกว่านี้ ต้องการจะสัมผัมกันและให้มากกว่านี้ มากกว่าแค่....จูบ
Jungkook part
ไม่อยากจะหยุดเลย ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ผมกลายเป็นคนหื่นกาม ราคะเริ่มเล่นงานผมแล้ว
ทุกครั้งที่ใกล้กันต้องคอยอดทนขนาดไหน ทั้งสัมผัส ทั้งกลิ่น สัญชาตญาณดิบของผมมันก่อตัวมากขึ้นทุกทีแล้ว ไม่ได้อยากทำร้ายแค่อยากได้อยากครอบครองอยากปกป้อง โอเมก้าตรงหน้านี้เท่านั้น
