ตื้ดๆๆๆ!!
"เฮ้อ!จะหลับอยู่แล้วเชียว"
[คุณจองกุก ผมจีมินเองนะครับ]
จองกุกเด้งตัวขึ้นจากเตียงทันที คนที่เข้าเพิ่งจะเพ้อหาทักเขามางั้นเหรอใบหน้ากึ่งหน้ากึ่งตื่นกลายเป็นใบหน้าที่สดใสราวกับกระต่ายได้แครอท เขาโทรกลับทันทีที่ตั้งสติได้
"ฮ..ฮะ..ฮัลโหล.."
[ สวัสดีคับ นั่นใครคับ]
"จองกุกเองคับ "
[อ่อ....ผมอยากจะถามเรื่องสีผ้าหน่ะเลยลองทักไปไม่คิดว่าคุณจะโทรกลับมา]
"ผมบอกแล้วว่าแล้วแต่จีมินไงคับ "
[ก็ผมกลัวคุณไม่ชอบนี่คับ]
"ผมชอบทุกอย่างคับ ขอแค่จีมินตั้งใจเลือกให้ผมก็พอ"
ประโยคสั้นๆที่ทำให้คนฟังอย่างจีมินสั้นสะท้านแก้มแดงร้อนเหมือนโดนสุมไฟ จองกุกเขาจะรู้บ้างมั้ยว่าเขาทำให้อีกคนหวั่นไหวมากขนาดไหน
[คับผมจะทำให้สุดฝีมือเลยคับ]
"อีกเรื่องนึงผมบอกแล้วนี่ให้เรียกแค่ชื่อผมก็พอนะคับ"
[ได้คับ...จ..จองกุก -////-]
"จีมินนอนเถอะคับดึกแล้วนะ ฝันดีนะคับ"
[อื้ม...ฝันดีนะคับจองกุก]
"จีมิน...คืนนี้ผมคงหลับฝันดีแน่เลย"
ความคิดสุดท้ายก่อนที่จองกุกจะทิ้งตัวลงนอนพร้อมรอยยิ้มที่มีความสุขที่สุดเท่าที่เขาเคยมี
หลังวางสายน่าแปลกที่จีมินกับไม่อยากนอนแต่กลายเป็นว่าเขาอยากจะออกแบบสูทตัวสวย เขาอยากจะให้มันถูกสวมบนไหล่กว้างเร็วๆแบบที่เขาคิดเนื้อผ้าและสีที่เลือกอย่างตั้งใจ เขาอยากให้จองกุกได้เห็นเร็วๆจัง
ในขณะที่จืมินกำลังนั่งวาดแบบอยู่นั้น ไหล่เล็กๆก็หนักขึ้น อกกว้างของแทฮยองแนบชิดติดแผ่นหลังบาง
"เน่....จีมินไม่นอนเหรอชั้นง่วงแล้วนะ"
เสียงทุ้มกระชิบข้างหู ทุกอย่างมันเงียบจนได้ยินลมหายใจของคนทั้งสอง
"เรายังไม่ง่วงเลยแทไปนอนก่อนเถอะ ถ้าไฟมันเข้าตาเดี๋ยวเราเอางานไปทำข้างล่างก็ได้"
"ไม่"
แทฮยองไม่แม้จะรอคำตอบ เขาอุ้มคนตัวเล็กในท่าเจ้าสาวพร้อมเดินตรงไปที่เตียง
การกระทำของคนตัวใหญ่ทำให้เขาตกใจ มือน้อยทุบอกแกร่งปากก็บ่นงุบงิบๆ
"เห้ย!แทปล่อยเราลงนะเว้ย"
"ปล่อยแล้วจะนอนรึป่าว"
"ก็เราไม่ง่วงงงง"
"จะนอนมั้ยยยย...หืมม ไม่นอนชั้นโกรธจริงๆนะ"
"นอน....นอนก็ได้ "
แทฮยองค่อยๆวางจีมินลงบนเตียง แล้วเขาก็นอนลงพร้อมเอาแขนโอบรั้งจีมินเข้ามาชิดตัว
จีมินรู้ว่าเพื่อนของเขาต้องการอะไร มือเล็กๆของจีมินลูบลงบนผมดำหนา ดวงตาอ่อนโยนของจีมินที่มองแทฮยองมันช่างอบอุ่น ไม่นานนักทั้งคู่ก็หลับสนิท
