Ep.8

1K 30 1
                                    

หลังจีมินกินข้าวเสร็จคำสั่งของแม่ก็แล่นขึ้นมาในหัวทันทีว่า "ห้ามลืมกินยา"

"กินยาไรอ่ะไม่สบายเหรอ"
"วิตามินหน่ะแม่ซื้อไว้ให้หน่ะ"
"อ่อ"
"เราไปอาบน้ำก่อนนะถ้านายจะอาบมีอีกห้องนึงนะอยู่โน่นนะ"
"ขอดูหนังอีกแปบนึงละกันนะ"
"โอเคร"

ทุกอย่างดูราบรื่นดีเพราะวันนี้ไม่ใช่วันที่เขาเป็นฮีทเขารู้ว่าเพื่อนเขาเป็นอัลฟ่ารวมถึงจองกุกด้วย เขาไม่เคยบอกแทฮยองว่าเขาเป็นโอเมก้า ต่อจากนี้ไปเขาจะลืมกินยาไม่ได้อีกถ้าพลาดคงจบแน่ ถึงจะเป็นเพื่อนกันแต่ถ้าแทฮยองคุมตัวเองไม่ได้ขึ้นมาจะทำยังไง
แต่อีกด้านจีมินก็เชื่อใจเพื่อนของเขามากเพราะอยู่ด้วยกันมานาน

"แท"
"ว่า"
"นายว่าจองกุกเหมาะกับสีแดงมั้ยเราว่าจะเลือกสีแดงให้เขามันต้องเข้ามันกับเขามากแน่"
พูดไปจีมินก็อมยิ้มไปเขารู้สึกดีทุกครั้งที่นึกถึงคนๆนี้

พรู้ดดดดด!!!!

แทที่กำลังกินน้ำถึงกับสะลักจนต้องพ้นออกมาเพราะคำถามของคนตัวเล็กที่แทงใจเขาอย่างจัง

"แทเป็นไรทำไมอยู่ดีๆสำลักได้หล่ะ"

"หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะไปแต่งตัวให้ดีก่อนเส่"

"หึ้ย!อ..อเออออเเปบเดียวนะ"

ภาพที่แทเห็นคือคนตัวเล็กที่วิ่งมาหาเขาพร้อมกับผ้าขนหนูที่ปิดส่วนล่างเท่านั้น รูปร่างบางเอวคอดกิ่วราวกับผู้หญิง ผิวขาวอมชมพู กลิ่นสบู่ที่ปนกับฟีโรโมนนั่นอีก เขารู้มานานว่าจีมินเป็นโอเมก้าที่พิเศษแค่ไม่คิดว่าจะพิเศษขนาดนั้น ถ้าเขาไม่ห้ามจีมินไว้เขาก็คงทนไม่ไหวแน่

"เกือบไปแล้วจริงๆ"
แทฮยองพร่ำบ่นกับตัวเอง
"จีมินเเทอาบน้ำก่อนนะไม่ต้องห่วงหายแล้ว"
"อ่ออืมๆแล้วที่ถามเมื่อกี้ว่าไงอ่ะ"

ยังจะวนมาคำถามนี้อีกนะ

"ไม่รู้สิ" แทฮยองตอบด้วยน้ำเสียงห่วนๆ
"เชอะคิดเองก็ได้รึชั้นจะโทรหาเขาดีมั้ยอ่ะ"
"ย่าาา เลิกพูดถึงหมอนั่นตอนอยู่กับชั้นได้มะ นี่ชั้นอยู่กะนายนะสนใจกันบ้างสิเพียงกลับมาแต่กลับไม่คุยเรื่องของชั้นเลยเนี่ยนะ"
 
เสียงน้ำดังขึ้นจีมินจึงรีบจัดแจงหยิบของขวัญที่เตรียมไว้ให้แทเพื่อนของเขา เขาตั้งใจเลือกและซื้อมาเตรียมไว้พอรู้ว่าแทจะกลับมา
"เจ้าเพื่อนบ้าแค่นี้ทำน้อยใจ..อิอิ"

เมื่อแทฮยองออกมาจากห้องน้ำเขาก็ต้องตกใจเพราะจีมินถือชุดนอนครบเซ็ตรูปตาต้าซึ่งเป็นตัวการ์ตูนที่เขาชอบมากยื่นมาให้เขาพร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มจนตาหนี

"โว้ววววววว! ทาทาๆๆๆๆๆๆ อ้ากกกกกกกก!!!"
"55555คิดว่าจะชอบแต่ไม่คิดว่าจะชอบขนา....."

ยังไม่ทันที่จีมินจะพูดจบ แขนกว้างของคนตัวโย่งก็โอบรอบตัวเขาริมฝีปากหนาประทับลงบนแก้มนุ่มนิ่มของจีมิน จนเขาแทบตั้งตัวไม่ทัน ถ้าเป็นตอนเด็กเขาคงไม่เป็นอะไร แต่ตอนนี้มันทำให้เขาเขินจนหน้าแดงตัวแดงไปหมด แถมคนตรงหน้ายังมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวอีก

"รีบไปแต่งตัวเส่ แล้วๆๆมาหอมเราทำไม ปล่อยเลยๆ"
"ทำไมเขินเหรอ ขอบคุณน้าชั้นชอบมากเลยหล่ะ"
"เอออ..ไปใส่สิ"
"ได้เบยยยยย"

"ทำอะไรอยู่นะ"

Only YouWhere stories live. Discover now