จีมินยังคงหลับไหล ใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา แม้จะหลับอยู่ก็ยังคงมีเสียงสะอื้นเบาๆ
ร่างสูงไม่สามารถทิ้งให้คนตัวเล็กอยู่คนเดียวได้อีกแล้ว เขากลัวว่าไอ้ชั่วนั่นจะมาทำร้ายคนของเขาอีก เขาจึงพาร่างบางมาสถานที่เเห่งนึงที่เขาสร้างมันขึ้นมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง และหวังว่าจีมินจะชอบที่นี่เช่นกัน
"จีมินถึงแล้วนะ"
"อื้อ.....ที่ไหนเหรอ"
"เดี๋ยวตอนเช้าค่อยออกมาดูนะนี่ดึกมากแล้วพี่ต้องนอนพักก่อน..ลุกไหวมั้ยคับ"
"อ่อไหวสิแค่นี้เอง..........โอ้ยย!!"
ด้วยร่างกายที่อ่อนเเรงคนตัวเล็กจึงล้มทันทีที่ขาทั้งสองข้างเหยียบลงบนพื้นเย็นเฉียบ โชคดีที่จองกุกเข้ามาอุ้มเขาได้ทันทีไม่งั้นหน้าสวยๆคงได้ลงไปทักทายกับพื้นแน่
"ดื้อจังนะไม่ไหวก็บอกสิ"
"ก็......"
"ถ้ากลัวผมจะเป็นห่วงไม่ต้องคิดเลยนะเพราะผมห่วงพี่มาก"
"อื้มงั้นขอเกาะแขนหน่อยสิ"
"ไม่เอา....ฮึบ!"
".........!!"
ร่างบางถูกอุ้มจนตัวลอย ด้วยความที่ไม่ทันตั้งตัวจีมินจึงโผเข้ากอดคอของจองกุกโดยอัตโนมัติ เขายิ้มกับการกระทำของคนตัวเล็กก่อนจะเดินเข้าบ้านไม้หลังน้อยแบบชิวๆ แล้วพาคนในอ้อมกอดไปยังห้องนอนบนชั้นสองของบ้าน
"พี่นอนได้มั้ยสะอาดแน่นอนเพราะผมจ้างคนเข้ามาทำความสะอาดทุกวัน"
"นอนได้สิ"
"นี่ชุดผมเองนะ"
"ขอบใจนะ"
"งั้นผมไปก่อนนะถ้ามีอะไรก็เรียกนะคับ"
"ไปไหนเหรอ?"
"ไปนอนข้างล่างหน่ะผมคิดว่าพี่คงอยากอยู่คนเดียว"
"..............."
"งั้นผมไปนะ"
เขากำลังจะไปแล้วไม่ได้เราอยู่คนเดียวไม่ได้ตอนนี้ทำไม่ได้
