Happily Never After

Chapter 1 - Present

CHAPTER 1 – Present

Christine’s POV

“Mommy, si Xavier niaaway ako!” T_____T –Phoebe

“Bleh! Wag ka ngang umiyak Phoebe, pumapangit ka lalo! :P” –Xavier

“WAAAAAAAAAAAAAAAAAAH! Mommy!” –Phoebe

“Xavier baby, don’t make your little sister cry.” –Ako

“E kasi naman Mommy e, inaagaw niya ung toy gun ko! >:(“ –Xavier

“Pahiramin mo na si Phoebe para di na siya umiyak. Come on, Xavier.” –Ako

“Narinig mo si Mommy. Pahiramin mo daw ako! :P” –Phoebe

“No! Guns are for boys, not for ugly little girls like you! >:))” –Xavier

“XAVIER!” –Ako, hay naku. Iniinis na naman ako nitong batang ‘to.

“BAKLA KA, BAKLA!” –Phoebe

O_____________________________________________________O

Anak ng!

“Phoebe! What did you just say?!” –Ako, nagulat ako. Tinawag niya ung kuya niya na bakla. Saan natuto si Phoebe ng ganun?

“I’m not gay!” –Xavier

“You are! Mommy, diba kapag ang lalaki napatol sa girl bakla yun?” –Phoebe

“Fine. Whatever you say, Phoebe. Mas lalo kitang di pahihiramin ng toy gun ko. :P” –Xavier

“UWAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH! T______T” –Phoebe

Hay. Walang araw talaga na hindi nag-aaway yung dalawang yun. Nakakastress! Pero kahit ganun, nasanay na rin ako. Ikaw ba naman ang araw-araw mag-alaga sa dalawang makulit pero cute na mga batang yun e, di ka pa ba masasanay? Hayaan na lang sila. Magbabati rin yan mamaya. Pero kahit araw-araw akong stressed dahil sa mga batang ‘yan, I’m happy and grateful that I have them. Masaya ako at naging mga anak ko sila. Masaya kami ni James dahil biniyayaan kami ng Diyos ng dalawang very cute and cuddly little angels. Hay. I couldn’t ask for more.

OK. Sorry for being rude. Sabi ko nga magpapakilala na ako e. By the way, ako nga pala si Christine Villarama-Montreal, ang bida sa kwentong ito (obviously), yung dalawang batang makulit kanina, sina Xavier at Phoebe, anak ko ‘yon (obviously) at si James, syempre asawa ko ‘yon (obviously). We’re living a not-so-normal-but-not-so-extraordinary life. Si Xavier, 6 years old na, siya yung panganay. Si Phoebe naman, 4 years old. Nag-eexcel sa school ang dalawang ‘yon, Syempre, mana sa Mommy at Daddy e. Si James naman, CEO sa isang company. May mga businesses rin kami dito sa Pilipinas at meron din abroad. I can say na, mayaman ang pamilya namin. Pero hindi yung super-duper-ultra-mega-major-major-rich na family ‘no! Ibang level na ‘yon. Busy kaming mag-asawa; si James sa pagiging CEO at ako naman sa pagmamanage ng mga negosyo namin. Pero kahit ganun, we always find time para sa mga anak namin. Syempre, ayaw naman naming matulad sina Xavier at Phoebe sa ibang bata na malayo ang loob sa magulang dahil masyadong busy sa trabaho. Kaya nga di kami kumuha ng yaya e. Inaayos namin ang schedule naming dalawa para balanced ang oras namin for work and for our children. Mahirap pero kailangan kayanin para dun sa mga bata. Kuntento na ako sa kung anong meron ako ngayon. Sina Phoebe, Xavier at James, masaya na ako dahil merong SILA sa buhay ko. Lalo na si James. Kung hindi dahil sa kanya, wala naman ako sa kinatatayuan ko ngayon. Siya yung tumulong sa akin nung mga panahong down na down ako sa buhay ko. Siya ung laging nandyan para saluhin ang mga luha ko nung mga panahong wala akong ibang ginawa kundi umiyak. But don’t get me wrong. Baka iniisip niyo na asawa ko ngayon si James dahil malaki ang utang na loob ko sa kanya. NO. Asawa ko siya dahil  mahal ko siya. Pero kung iniisip niyo na si James na ang Mr. Right para sa akin from the very beginning, nagkakamali kayo. May isang lalaki sa buhay ko bago si James. Kung nacucurious kayo sa mga pinagsasabi ko, basahin niyo ang story nang malaman niyo.  

Pero teka nga, speaking of James, nasaan na ba yun? Dapat kanina pa yun nandito e. Saturday kasi ngayon at every weekend, nagpupunta kaming apat sa mall para magbonding. E nasaan na ba ung gwapo kong asawa? Hahahaha. Malandeeeeeeeeeeeeeeee.

*bzzt bzzt*

Nagvibrate ung phone ko. Uy, nagtext ung gwapo kong asawa.

From: Hubby <3

Wifey ko, malelate ako ng konti ah. Dumaan kasi muna ako sa office e. Don’t worry, saglit lang naman ito. Wag ka magtatampo, ok? I love you. :*****

Hay naku, pasalamat ka sweet at gwapo ka. Kundi, kanina pa kita nasakal. Hahaha. Haroot.

To: Hubby <3

Okay. Di ako magtatampo. Basta bilisan mo lang ah. Naghihintay na sina Phoebe at Xavier. I love you too. Ingat ka Hubby. :******

Ayan, nasend ko na sa kanya. Hahaha. Ang sweet pa rin naming magtext sa isa’t isa, akala mo mga teenagers pa lang e. E sa we love each other masyado e, walang pakialamanan. :PP

Tiningnan ko ung bag ko, kinuha ko ung wallet ko at O_____________________O

OMFG.Wala dito ung mga credit cards ko. What the heck? Saan naman mapupunta ‘yon? Di kaya pinaglaruan nung dalawang makulit?

“Xavier, Phoebe, pinakialaman niyo ba ang bag ni Mommy?” –Ako

“No mommy.” –sabay pa sila

Lintik na! Saan na napunta ‘yon?

Hay naku, ang burara ko talaga forever.

Umakyat na lang ako sa kwarto. Baka andun lang ‘yon. Hahanapin ko lang muna, wala pa naman si James e.

*hanap hanap*

*hanap hanap*

*hanap hanap*

*hanap hanap*

*hanap hanap*

AYUN! Nagpakita rin ang mga credit cards ko sa wakas. Andito lang pala sa drawer. Jusmiyo. Pero paano naman napunta ‘yon doon? Ngek. Ewan. Basta, nahanap ko na ulit sila. \(*O*)/

Ibabalik ko na sana sa wallet ko yung mga credit cards ko nung may mahagip ung mga mata ko.

SHIT.

Yun yung…

Yung…

Yung…

Yung…

Yung letter.

SHIT talaga. Hindi ko pa pala naitatapon yun.  Yung letter, di man lang ako nagkaroon ng chance para maibigay sa kanya yun. Ah SHIT! Bwisit na letter ‘yan oh. Bigla tuloy nagflashback ang mga good and bad memories.