«Αφήστεμε φώναξα» καθώς ήμουν δεμένει πάνω στην καρέκλα
«Πές στον μπαμπάκα σου πως αν δέν μου επιστρέψει αυτό που μου χρωστάει δέν θα ξαναδεί την κορούλα του ζωντανή» λέει και πέρνει το τηλέφωνο στα χέρια του και αρχίζει να πληκτρολογεί εναν αριθμό , πιθανόν του μπαμπά μου
Η φωνή του μπαμπά μου ακούγεται μέσα απο το τηλέφωνο «Έλλη; Είσαι καλά;»
«Όχι για πολύ αν δεν μας φέρεις αυτο που μας χρωστάς Έκτορα» πέρνει στα χέρια του ένα μεταλλικό αντικείμενο και το τοποθετεί μέσα στή φωτιά , το φέρνει κοντα στο λεμό μου
«Μπαμπά μήν τους ακούς!»Το τοποθετεί πανω στον λέμο μου και πραγματικά ο πόνος είναι αφόρητος , τα ουρλιακτά μου ακούγονται μέχρι την άλλη γραμμή
«Τί της κάνεται ;!»Φωνάζει ο πατέρας μου ανυσηχος
«24 ώρες»λέει και κλήνει το τηλέφωνο
Πίσω στήν αποθήκη
ΑΛΕΞ ΡΟV
«Πού είναι Άλεξ ;» Σκύβω το κεφάλη μου «Σας ρωτάω για εκατοστή φορά , πού είναι» λέει ο Έκτορας με πιο αυστηρό ύφος αυτή τη φορά.
«Την πήραν» λέει ο Γουίλ και κοιτάει εμένα «σου είπε πως δέν ήταν έτοιμη Άλεξ ,αλλά εσύ το δικό σου» πούστι , ο Έκτορας γυρνάει και με κοιτάει «Άλεξ;» Λέει χαλαρά και νιώθω πως μέσα του είναι έτοιμος να με σκοτώσει «έχω σχέδιο» λέω και νεύω στον Χάρρυ να έρθει κοντά μου «έχω τοποθετήσει στο χέρι της ενα βραχιόλη με τσιπ πάνω , κάνε τα μαγικά σου και βρές την , τον διατάζω
Ναί ναί για αυτό ακούμπησα το χέρι της για το τσίπ ,μήν χέρεστε, σας είπα δεν νιώθω τίποτα πλέον , είμαι απολύτος Ζέν
ΕΛΛΗΣ ΡΟV
Η πόρτα ανοίγει με δύναμη
«Τέλος το παιχνίδη» Άλεξ ήρθες! Ρίχνει τούς μπράβους κάτω , αλλά το άτομο που το είχε οργανώσει ολο αυτό είχε είδη φύγει..τρέχει προς το μέρος μου και λήνει τα σχοινιά που ήμουν δεμένει , βλέπει το σημάδη στο λεμό μου και με κοιτάει «τί είναι αυτό;» Καλύπτω την ουλή με το χέρι μου «Τίποτα Άλεξ αστό» γυρνάω και τον κοιτάω ενώ αυτός έχει είδη καρφώσει το βλέμμα του πάνω μου
Τον αγγαλιάζω, πιθανόν δεν το περίμεναι μιας και ξαφνιάστηκε με αυτήν μου την κίνησει
«Είσαι , καλά; , πονάς ;» Τον σφύγγω περισσότερο πάνω μου και μυρίζω το γνωστό αρωμά του που μου έχει λήψει τόσο πολύ , του νεύω αρνητικά και κλείνω τα μάτια μου
...
«Άλεξ , μπορώ να σου πώ λίγο;» Με κοιταει και νεύει θετικά «παιδιά εγώ έρχομαι σε λίγο»
«Έγινε κάτι;» Πφφ , γιατι πρεπει να το κανεις τοσο δυσκολο Αλεξ;
«Εμμ όχι , απλά Άλεξ να μας πεθύμησα , εμάς το ποιός είσουν όταν είσουν μαζί μου , εχεις αλλάξει Άλεξ , γιατί το κανείς ολο αυτό; Τί προσπαθείς να αποδήξεις;» Γελάει.
«Δεν προσπαθώ να αποδείξω τίποτα Έλλη, ολα είναι στο μυαλό σου»
«Έλα τώρα Άλεξ , δεν γίνεται να μην αισθάνεσαι τίποτα πλέον» λέω και πλησιάζω προς το μέρος του , πιάνω το χέρι του και γυρνάω το βλέμμα μου προς αυτόν , δεν με κοιτάει... το κεφάλη του είναι γυρισμένο στο πάτωμα
«Κοίταμε Άλεξ , κοίταμε» το κεφάλη του σηκώνεται αργά και επιτέλους αντικρίζω τα σμαραγδί μάτια του , τοποθετώ το χέρι μου στο μάγουλο του , στέκομαι στις μύτες των ποδιών μου , πλησιάζω προς το πρόσωπο του ενω αυτος κλήνει τα μάτια του , αφήνω ένα απαλό φιλί στα χείλη του
«Πέσμου πως δεν ένιωσες τίποτα Άλεξ..;» Πέρνει το χέρι μου και το κατεβάζει σιγά , σιγά απο το πρόσωπο του
«Απολύτος τίποτα» λέει και φεύγει απο το διάδρομο
Κουράστηκα να προσπαθώ για κάτι ανούσιο ,δέν έχει νόημα να προσπαθώ άλλο , σωστά;
ΑΛΕΞ ΡΟV
τοποθετεί το χέρι της στο μάγουλο μου , σηκόνεται στις μύτες των ποδιών της , πλησιάζει προς το πρόσωπο μου , κλήνω τα μάτια μου , αφήνει ένα απαλό φιλί στα χείλη μου ,η αίσθηση των χιλίων της πάνω στα δικά μου , με κάνει τόσο εύαλοτο , μυρίζω το άρωμα της , αυτή η γνώριμη μυρωδιά που μου έχει λύψει τόσο γαμημένα πολύ.
Τί κάνεις Άλεξ , δέν είσαι κανένας χλεχλές για να λές εσύ τέτοια ξέχασετην!
Με κοιτάει , περιμένει να πω κάτι αλλά τίποτα ,έτσι πέρνει αυτή τη προτοβουλιά
«Πέσμου πως δεν ένιωσες τίποτα Άλεξ..;» Πέρνω το χέρι της και το κατεβάζω σιγά , σιγά απο το πρόσωπο μου
«Απολύτος τίποτα» λέω και φεύγω απο το διάδρομο
Μαλάκα
YOU ARE READING
We are undercover now
Teen Fiction*η συνεχεια του YOU ARE MY TROUBLE «η ζωη της νυχτας ειναι δυσκολη» ειπα πινωντας μια τζουρα απο το τσιγαρο που ηταν τοποθετημενο στα δαχτυλα μου «ημουν το κοριτσι της διπλανης πορτας και εγινα ο χειροτερος σου εφιαλτης» «Εγινες ατακτη τωρα»λεει ο Α...
