We are undercover now

19-i thought we were alone

ΑΛΕΞ ΡΟV

«Άκου Άλεξ , ξέρω πως κάποτε γινόταν κάτι μεταξύ εσένα και τις κόρης μου και να θέλω ν αξέρεις αν και τώρα συμβαίνει κάτι τέτοιο πως..» όπα , όπα που το πάει ο γέρος ;«Άκου Έκτορα , τίποτα δέν γίνεται ούτε γινόταν , αν θυμάσαι καλά εσύ με έβαλες να την προσέχω και απλά τα αισθήματα της πήγαν αλλόυ , όπως εσέις μου είπατε και να το σταματήσω» .

οο Άλεξ μήν λές ψέμματα ...

«Το ξέρω Άλεξ , δέν είναι ανάγκη να τσαντίζεσαι , μια θεωρία έκανα» λέει και με καλυνηχτίζει , αναιβένω τα σκαλία και βλέπω τη πόρτα του δωματίου της κλιστή , χτυπάω αλλά καμία απάντηση , δέν υπάρχει περίπτωση να κοιμάτε , ανοίγω σιγά σιγά την πόρτα για να μήν ξυπνήσω τους υπόλοιπους , αλλά η Έλλη δέν είναι μέσα . Κλείνω τη πόρτα πίσω μου και μπαίνω στο δωμάτιο μου , προς έκπληξη μου η Έλλη κάθεται πάνω στο κρεβάτι μου και δύο καστανά μάτια καρφώνονται πάνω μου και με αναλήουν απο πάνω μέχρι κάτω , το βλέμμα της έντονο «Τί σου είπε ;» με ρωτάει σπάζοντας την άβολη σιωπή ανάμεσα μας ,«Τίποτα μωρέ βλακείες για τις αποστολές » νεύει θετικά και βολεύεται καλύτερα πάνω στο κρεβάτι μου , την κοιτάω με ένα ερωτιματικό ύφος και δένω τα χέρια μου κάτω απο το στέρνο μου. «Τι περιμένεις;» την ρωτάω ενώ κλικάρο την γλώσσα μου. «Θέλες να φύγω με ρωτάει και σηκώνεται απο το κρεβάτι και στέκεται απέναντι μου» της δείχνω την πόρτα και προχωράει προς εκείνη περνάει απο δίπλα μου και γυρνάει να με κοιτάξει «γιατί με έψαχνες Άλεξ στο δωμάτιο μου;» α το είδες αυτό; βήχω και δέν απαντάω προχωράω προς την πόρτα και τις την ανοίγω , φεύγει και κλείνω την πόρτα πίσω μου.

ξαπλόνω στο κρεβάτι μου , το μαξηλάρι που ξάπλωνε πάνω έχει πάρει την μυρωδία της , αυτο το γλύκό άρωμα που εισέρχεται στους πνεύμονες μου κάθε φορά που στέκεται σε απόσταση αναπνοής απο εμένα , τι πίπες λέω ; Κλείνω τα μάτια μου και ο γαμο ύπνος δέν λέει ν αμε πάρει. Βγαίνω έξω απο το δωμάτιο και ανοίγω την πόρτα του δωματίου της Κάτ , πάρακατω δέν θα σας δόσω λεπτομέριες .

ΕΛΛΗΣ ΡΟV

H ώρα είναι 3:30 το πρωΐ, και εγώ νομίζω πως παο λεπτό σε λεπτό τα σεντόνια μου θα είναι βρεγμένα , και όχι απο αυτό που νομίζεται αλλα απο τα ούρα μου. Βγαίνω απο το δωμάτιο σφαίρα και τρέχω μέσα στο μπάνιο κλείνω την πόρτα πίσω μου και κάνω την ανάγκη μου . Βγαίνω απο τον μπάνιο και φωνές ακούγονται απο ένα δωμάτιο , συγκεκριμένα και όχι φωνές πόνου , αλλά ευχαρίστησης και δέν αμφιβάλλω πως ο Άλεξ φτέει για αυτό , το δωμάτιο της Κάτ...