Ανοίγω την πόρτα της αποθήκης και ένας θυμωμένος Άλεξ με περιμένει με δεμένα χέρια , ώρα για ανάκριση.
«Γιατι φωνάζεις ;» Τον ρωτάω και δένω τα χέρια μου. Με κοιτάει με ένα βλέμμα σοβαρά τώρα και ξεφυσάει. «Καλα δεν μου είπες εσυ να φλερτάρω; Εε αυτο έκανα» γελάει «δεν ήταν αναγκη να ξεβρακοθεις Έλλη για να φλερτάρεις» γουατ «πας καλα Άλεξ την φανέλα μου έβγαλε, πως κάνεις ετσι;» «Το ίδιο είναι» οκει τα εχω πάρει στο κρανίο τωρα . «Πας καλα παιδακι μου; Πως αυτό είναι το ίδιο , όλες αυτές που πηγαίνεις εσύ είναι καλύτερες; Που ανοίγουν τα πόδια τους με το μόνο που σε βλέπουν; Αν έκανα εγώ κάτι τέτοιο να δούμε τι θα έλεγες και στην τελικη πιο είναι το πρόβλημα σου μπορεί και να το έχω κάνει ήδη» «Χα χα χα ωραίο αστείο Έλλη , εσύ; Ποιος θα πήγαινε με εσένα Έλλη;» Εε! «Θες πραγματικά να ξέρεις Άλεξ» ρολάρει τα μάτια του «Εγώ πάντος θα πήγαινα» ακούγεται μια φωνή από τις σκάλες και γυρνάω το βλέμμα μου και βλεπω τον Γουίλ , πόση ώρα μας ακούει;
«Εσένα τώρα ποιος σε ρώτησε» πετάγεται ο Άλεξ ενώ φένεται αρκετά εκνευρισμενος που βλέπει τον Γουίλ , ακουμπάει το σώμα του στον τοίχο και δένει τα χέρια του στο στήθος του , ανταλλάσσει ενα χαμόγελο γεματο υπονοούμενα με τον Γουίλ.
Ο Γουίλ αντιθέτως του γυρνάει την πλάτη ανεβαίνοντας στον πάνω όροφο χωρίς να συνεχίσει αυτή την συζήτηση μιας και όλοι ξέρουμε πως θα φτάσει σε καυγά. Αφού ο Άλεξ φενόταν αρκετά ενοχλημένος απο την παρουσία του στο χώρο , γυρνάω και κοιτάω τον βλάκα ο οποίος έχει στρέψει το βλέμμα του πάνω μου και ξεφυσάω φεύγοντας απο το σαλόνι χωρίς να του δώσω άλλη σημασία.
Στο διάδρομο πέτυχενω τον Γουίλ και του χαμογελάω οσο πιο γλύκα μπορώ μιας και με υπερασπιστηκε εκεί κάτω «Ευχαριστώ για νωρίτερα» λέω και με κοιτάει «τίποτα Έλλη δεν είπα κάποιο ψέμα» λέει και μου κλήνει το μάτι...εμμ
«Θα ξεράσω» λεει ο Άλεξ και γελάει μπαίνωντας στο δωμάτιο του. Τα νεύρα μου μαζί του , λέω καλυνηχτα στον Γουίλ και μπουκαρο στο δωμάτιο του Άλεξ ναι του Άλεξ «ποιο ειναι το θέμα σου;» Λέω σηκώνοντας το φρύδι μου και ο τόνος της φωνής μου να ειναι πιο έντονος αυτή τη φορά . «Ξέρεις κάτι Έλλη εσύ είσαι το πρόβλημα μου , μπήκες στη ζωή μου με το έτσι θέλω δηλαδή ο πατέρας μου σας έβαλε και μας ανάγκασε να γίνουμε ο θεός να μας πει οικογένεια και τώρα βρίσκεσαι εδώ , εε εδώ Έλλη είναι τα μέρη μου , εδω μεγάλωσα αρκετά να καταστρέφεις τα πάντα οπου βρίσκεσαι και ν περνεις και εμένα μαζί σου» τα λόγια του με πληγώνουν αρκετά μιας και στα μάτια του φένεται μια πικρή δόση αλήθειας και πως ενωει αυτα που λέει , δεν κάνω το κόπο να μιλήσω η να πω το οτιδήποτε απλα κατεύαζω το βλέμμα μου και τείνω να φύγω «γιατί δεν μιλάς γαμωτοο σου!» Φωνάζει ο Άλεξ αυτη τη φορά ενώ σηκώνεται όρθιος και στέκεται ακριβώς μπροστά μου σε αποστάσει αναπνοής.
VOCÊ ESTÁ LENDO
We are undercover now
Ficção Adolescente*η συνεχεια του YOU ARE MY TROUBLE «η ζωη της νυχτας ειναι δυσκολη» ειπα πινωντας μια τζουρα απο το τσιγαρο που ηταν τοποθετημενο στα δαχτυλα μου «ημουν το κοριτσι της διπλανης πορτας και εγινα ο χειροτερος σου εφιαλτης» «Εγινες ατακτη τωρα»λεει ο Α...
