We are undercover now

7-like the old good days

«Έλλη να ξέρεις θέλω τη βοήθεια σου» δέν λέω κατι απλά περιμένω να μου πεί τί είναι. Στογγυλοκάθομαι στα κεραμίδια και τον κοιτάω «πέσμου» λέω μιάς και δέν λέει λέξη. «Νά θυμάσαι που σου είχα πεί παλιά πώς ηπήρξε κάποια φάση που εγώ και η Ντέινα υπήρχε κάτι» οχί Άλεξ δέν το έχω προσέξη πώς απο τη μέρα που είναι εδώ είναι κολημένη πάνω σου. Χεχ ,γλυκιά.

«Ναι;» Λέω και τον περιμένο να συνεχίση «Να ήταν ωραία η νύχτα μαζί της αλλά εγώ δέν είμαι για σχέσεις και ξέρεις μιάς και το έχουμε ξανακάνει θέλω να με βοηθήσεις να την απομακρύνουμε» εγώ σίγουρα  , ναι σωστά πιό τυχερή δέν γινόταν...κάθομαι πιό κοντά του και πιάνω το πρόσωπο του με το χέρι μου γυρνόντας τον προς έμενα , κλείνω τα μάτια μου και ενώνω τα χείλη μας , τηλήγει το χερί του γύρω απο τη μέση μου και εγώ μπλαίκω τα δάχτυλα μου μέσα στα μαλλιά του , ανοίγει το στώμα του και του δίνω την πρόσβαση, αμέσως οι γλώσσες μας αρχίζουν να κινούνται μεταξύ τους και μετά φυλάει το λεμό μου οσο εγώ  καταφέρνω να πάρω ανάσα , τον κοιτάω «ξέρεις θα πρέπει να το πούμε στη συμμορία στην Κάτ , στον μπαμπά μου για εμάς» με διακόπτη «εμάς; Τί ενοείς εμάς;» ... «κοίτα είχε πλάκα σαν τον παλιό καιρό , αλλά το έκανες μόνο για το σχέδιο έτσι;» «τι; Μου κάνεις πλάκα έτσι;» Σιωπή «σου είπα δέν κάνω σχέσεις και επίσης δέν νιώθω κάτι είμαστε φίλοι Έλλη» ναι..λέω γελόντας και τον χτηπάω στον ώμο «πλάκα σου κάνω χαζούλη» σηκόνωμε γρήγορα πάνω ανοίγω το παράθυρο και μπαίνω στο δωμάτιο μου χτηπόντας τη πόρτα δυνατά πίσω μου. Πέφτω με φόρα πάνω στο κρεβάτη μου. Θές να παίξεις Άλεξ , ας παίξουμε.

- Την επόμενη μέρα -

Πηγαίνω στην τραπεζαρία και βγάζω ένα φλιτζάνη απο το ντουλάπη , ο Άλεξ μπαίνει μέσα στη κουζίνα «καλημέρα» λέει καθώς τεντόνη το σώμα του αφήνοντας αυτούς τους υπέροχους κοιλιακούς να κάνουν την εμφάνιση τους. Γυρνάω και τον κοιτάω αλλά δεν λέω τίποτα με πλησιάζει , ανακατέβω το καφέ μου και νιώθω την καύτη ανάσα του να πέφτει πάνω στο λεμό μου τοποθετεί τα χέρια του δεξιά και αριστέρα μου πάνω στον πάγκο «καλημέρα είπα» λέει ψυθηρίζοντας μου γυρνάω αργά και τον βλέπω. Επόμενη στη κουζίνα μπαίνει η Κάτ διακόπτοντας μας «τί γίνεται εδώ» «τίποτα!» Λέει ο Άλεξ ξαφνιασμένος καθώς απομακρύνεται απο κοντά μου .

Καθόμαστε στο τραπέζη και κανένας δέν λέει λέξη η Ντέινα μπαίνει μέσα και εγώ σηκόνομαι απο το τραπέζη σηκώνει το βλέμμα του και με κοιτάει , φεύγω απο τη κουζίνα και μπαίνω στο δωμάτιο μου φοράω της μπότες μου , δίνω τα κορδόνια μου. Πηδάω απο το παράθυρο , βάζω τα ακουστηκά στα αυτιά μου και αρχίζω να περπατάω. Φτάνω στη στάση του λεωφορείου και περιμένω. Μετά απο κανένα τέταρτο το λεωφορείο έχει φτάσει και μπαίνω μέσα , φτάνω στη παλιά μου γητονεία και καταιβένω. Περπάταω και φτάνω έξω απο το σπίτη του Άντριου. Σπρόχνω τη καγκελόπορτα και μπαίνω σίγα σίγα μέσα. Πεταλούδες κάνουν την εμφάνιση τους στο στομάχη μου. Αναιβένω τα σκαλιά και πέρνω μια βαθιά ανάσα και εκεί που πάω να χτυπήσω τη πόρτα η πόρτα ανοίγει , η μαμά μου στέκεται και με κοιτάει έχει περίπου έναν μήνα που φύγαμε «Έλλη» λέει εκπλίκτη , το βάζω στα πόδια τρέχει απο πίσω μου αλλά είμαι πιό γρήγορη δέν είμαι έτοιμη να την αντιμετοποίησω. Τρέχω. Σταματάω ώστε να βρώ τις ανάσες μου

...

Ξαπλώνω στο κρεβάτη μου και χαζεύω στο κινητό μου. Η πόρτα χτυπάει και ο Άλεξ μπαίνει μέσα « ο Έκτορας μας θέλει όλους αύριο για συνεδρεία» νεύω θετικά και γυρνάω το τπφος μου στο κινητό μου , κάνει να φύγει αλλά αντιθέτος κλήνει την πόρτα και γυρνάει «πού ήσουν σήμερα;» Ρωτάει σηκώνω το κεφάλη μου αργά και τον κοιτάω «εε;» Λέω «πού ήσουν σήμερα» αα «Άλεξ πήγα σπίτη μας...» γουρλώνει τα μάτια του και έρχεται κοντά μου «τί;! Τρελάθηκες ,γιατί το έκανες αυτό;» Καταπίνω «έγιναν όλα τόσο γρήγορα Άλεξ παραμένουν γονιοί μας..» ξεφυσάει «δέν μας θέλουν Έλλη μας το ξεκαθάρησαν την προηγούμενη φορά λέει και κάθεται δίπλα μου στο κρεβάτη , γυρνάει και κοιτάει το ταβάνη «και εμένα μου λείπουν» λέω και ακουμπάω το κεφάλη μου στο στέρνο του , χαιδεύει τα μαλλιά μου , κλείνω τα μάτια μου , σηκώνεται απότομα πάνω «ώρα μου να φεύγω» λέει και κλήνει την πόρτα πίσω του. Η αίσθηση του χεριού του στα μαλλιά μου είναι πάνω στο κεφάλη μου ακόμη . Έτσι αποκιμιέμαι με αυτήν.