13

1.4K 153 38
                                    

Bugün bir bölüm daha paylaşacağım. İyi okumalar! ❤️

19 yıl önce...

Minik kız evlerinin bahçesinde, çimlerde uzanmış, kollarını başının altına almış bir şekilde bulutları izliyor bir yandan da şarkı mırıldanıyordu. Şarkı söylemeyi hep sevmişti.

Yuvarlanarak kendisine kadar gelip ayaklarına çarparak duran topu fark etmesi ile uzandığı yerden kalkmış, ayaklarının dibindeki tenis topunu alarak hayretle bakmıştı. Birden bire nereden gelmişti bilmiyordu.

Ayağa kalkarak etrafına bakınmış, çıplak ayaklarını gıdıklayan nemli çimleri hissetmesi ile kıkırdamıştı. Topun nereden geldiğini çözmeye çalışıyordu.

Minik kız ufak adımlarla çitlere yönelmiş, uçlarından tutunarak kendisini yukarı kaldırıp ne olduğuna bakmıştı. Kendi yaşlarında kıvırcık saçlı bir çocuk yan bahçede çalıların arasını, ağaçların arkasını kontrol ediyordu. Top ona ait olmalıydı.

Kendisine engel olamadan gülmüş, elindeki yeşil topu sallayarak seslenmişti.

"Sanırım bunu arıyorsun."

Ufak çocuk çalıların arasına daldırdığı başını çekerek doğrulmuş, çitin üzerinden atlayarak yanına gelen kıza şaşkınlıkla bakmıştı. Beline kadar uzanan kahverengi saçları beyaz elbisesine dökülüyor, çikolata rengi gözleri kendisine neşeyle bakıyordu.

Minik parmakların arasındaki yeşil topa baktı çocuk. Her yerde onu arıyordu.

"Teşekkür ederim." Demişti utangaç bir tavırla kızın elindeki topu alarak.

"Rica ederim. Burada mı yaşıyorsun?"

Minik kız yanıt alamadığında topu elinde evirip çeviren çocuğa çevirmişti gözlerini. Hayretle kendisine bakmayı sürdürüyordu.

"Sana diyorum şapşal." Demişti gülerek. Çocuk kızın gülümsemesini işittiğinde kendine gelebilmişti. Gülümsemesini sevimli bulmuştu.

"E-Evet." Diyebilmişti sonunda.

"Ben de hemen yan evde yaşıyorum." Demişti elini çocuğa uzatırken. Babasının birisi ile tanıştığında tokalaştığına defalarca şahit olmuştu.

"Ben Mackenzie."

Minik çocuk bir kendisine uzatılan ele, bir neşeyle parlayan gözlere bakmış, tedirgin de olsa minik eli sıkmıştı.

"Ben de Sherlock."

Mackenzie kocaman gülümseyerek çocuğun yanına, çimlere oturmuştu.

"Ne hoş bir isim."

Minik çocuğun yüzünde belli belirsiz bir tebessüm yer edinmişti. Belki de etrafa neşe saçan bu kızla arkadaş olabilirdi.

Forgive Me/Sherlock Holmes Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin