Medyayı es geçmeyelim arkadaşlar...
Belkide en iyisi bir, iki ay önceki aksiyonsuz ve heyecansız hayatıma devam etmekti. Sadece yatağıma uzanmak ve kendimi gecenin karanlığına bırakmaktı. Sadece ve sadece kendi kendime kalmaktı... Ayrıca bu karamsarlığım kendime ve etrafımdakilere zarar vermekten başka bir şey yapmıyordu. En iyisi kesinlikle buydu... Bir süre bu heyecan dolu hayatıma ara vermekti...
************************
Yemeğe indiğimde her şey olması gerektiği gibiydi. Ama masamızda konuşulan konu Cassy nin bizim okula başlamış olmasıydı... Bugün gerçekten ya aklım yerinde değildi, ya da hiç olmadığı kadar yerindeydi... Düşündüğüm şeyler bni yiyip bitiriyordu... Çok yorulmuştum... Bu sene okul açıldığından beri yaşadığım olaylardan 1-2 ay içinde intihar etme derecesine gelircesine sıkılmış, bunalmış ve daralmış haldeydim... Sanırım ailemle konuşup okula bir süre ara vermeyi planlıyordum... Aşırı pimpirikli annemin bunun için beni bir psikoloğa götürmesini bile göze alarak... Hatta ve hatta sanırım John la aramdaki bu şeye bir son vermeyi düşünüyordum... Seneler sonra istediğim tek şey gerçekleşmişti fakat ben buna bir son vermek istiyordum... Yaşadığım şeyler aşırı derecede beni yormuştu...
************************
Akşam yemeği sonrası her zaman olduğu gibi odama çıkmıştım. Ama bugün geçtiğimiz 1-2 aydan çok farklıydı. Halsizdim, yorgundum, adeta hayata enerjim biri veya bir şey tarafından emilmiş gibiydi... Tanrım bu şeyleri yeni baştan yaşamaya başlıyordum sanırım... Sanırım karanlık tekrar beni kendine esir edecekti, sanırım zayıf ve çelimsiz bedenim tekrar karanlıkta kaybolacaktı, sanırım ONLAR diye adlandırdıklarım geri döneceklerdi...
Yatağımda yatmış öylece tavanı izlerken nefes alışlarımın zorlandığını hissettim. Kendimi biraz olsun rahatlatmak için hemen ayağa kalktım ve penceremin önüne gittim, olağan hızımla pencereyi açmaya çalıştım, pencereyi açtığımda ise içeri giren o hazin rüzgarla irkildim, havanın bu ayda bu denli soğuk olması çok ürkütücüuydü fakat benim için önemi yoktu... Sadece nefes almaya çalışıyordum... Sadece küçük bir nefes. Esen bu soğuk rüzgar bile içimi ferahlatmaya yetmiyordu... Küçük bir nefes almama yetmiyordu... Göz bebeklerimin büyüdüğünü hissedebiliyordum... Sanırım şuan yaşadığım bir krizdi... Anneme ve babama seslenmeye çalıştım falan sesimi bir türlü kimseye duyuramıyordum.... Nefessiz kaldığımdan dolayı olacaktı ki bir anda ayaklarım ve bacaklarım uyuşmaya başlamıştı, ayakta dikildiğim pencerenin önüne bırakı verdim kendimi, sesimi kimseye duyuramıyordum, tek şansım etrafımdaki şeylere son gücümle saldırıp ses çıkarmaya çalışmaktı... Tek yapmaya çalıştığım şey buydu... Belkide tek çarem... Hayata son kez gözlerimi kapamadan önceki tek çarem...
************************
John un ağzından;
Tanrım... Bu çocuk nerelerdeydi ? Ne yapıyordu ? Bunca kez aramama rağmen neden lanet olası telefonunu açmaya tenezzül bile etmiyordu... Hayır, eğer ben aradığımda telefonunu açmayacaksa neden s.ktiğimin telefonunu taşıyordu ki ?
'' Bir süre sessiz kaldım ve sadece düşündüm... ''
Adam hiç böyle yapmazdı ? Daha önce her aradığım da veya mesaj attığımda anında bana dönerdi... Bu işin içinde bir gariplik olmalıydı. Bu tür davranışlar kesinlikle Adam ın yapacağı şeyler değildi... Belkide evine gitmeliydim ? Ahhhhh, hayır... kesinlikle hayır. Ailesi Adam ın durumunu bilmiyordu... Onu zor duruma sokabilirdim... İşleri daha çok b.ka sardırabilirdim....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Eşcinsel...
Roman pour AdolescentsAşk, nefret , kıskançlık ve hırs en güçlü duygulardır. Aşk ile nefret arasında ince bir çizgi vardır çünkü hiç bir insan aşkın o güçlü hissini kalbinde yaşamadan kimseye karşı nefret de besleyemez. Bu hikayemde size bu duyguları yaşatmaya çalışacağı...
