Bir Eşcinsel...

19.Bölüm Beklenmeyen !!!

John un Ağzından;

Cassy nin yaptığı bütün bu kan dondurucu şeyleri görmüştüm... Bu yaptıkları akıl almaz, inanılmaz şeylerdi. Korkunç, sadistçe ve acımasızcaydı... Bu kızda kesinlikle bir b.klar vardı. Arkasına gizlendiğim Adam ın kapısından kendimi odanın içine attım ve ;

-Ne yapıyorsun sen ? Ne yaptığını sanıyorsun ?

Bana anlamsızca bakıyordu. Anlamsız ama bir o kadarda korku dolu gözlerle..

-Kendine gel Cassy !! Adam a bunları yaptıktan sonra krize girmiş numarası çekme bana !!! Derhal git ve aşağıyı kontrol et... Adam ın anne ve babasının bundan haberi olmasın...

Hala boş gözlerle oturduğu yerden bana bakıyordu... Şuan onu bu sinirimle camdan atabilirdim fakat kaybedecek zamanım yoktu... Adam yerde baygın yatıyordu... Belki... Belkide... O ihtimali düşünmek bile istemiyordum.

Omuz silktim ve kendime gelmeye çalıştım... Yerde öylece oturan Cassy e aldırış bile etmiyordum... Ani bir hamle ile Adam ı yattığı yerden kaldırdım ve kucağıma aldım, yerdeki Cassy e dönerek;

-Gelmeyi düşünüyor musun ? Yoksa yaptığın bu saçmalığın faturasını bana mı keseceksin?

Ağzından tek kelime çıkmıyordu... Sadece boş gözlerle bana bakıyordu... Ani bir şekilde oturduğu yerden kalktı ve önden koşarak aşağı indi... Bende arkasından...

*****************

Cassy nin Ağzından;

Hastanedeydik... Adam ı yatırdığımız odanın kapısında... John un herşeye tanıklık etmesi oldukça kötüydü fakat o an orada olmasaydı girdiğim şoktan çıkamayabilirdim... Ve Adam... Adam orada ölebilirdi... Bunu düşünmesi bile çok kötüydü... John adeta çıldırmış gibiydi... Kapının önündeki koridorda hızlı hızlı adımlarla bir sağa bir sola yürüyordu... Stefan a haber vermem gerektiğini düşünerek telefonumu cebimden çıkardım... Ve bir anda önümde beliren John un o kalın vücuduyla irkildim;

-Sen ne yaptığını sanıyorsun ?!!?

-Sakin ol John ! Bütün hıncını benden çıkaramazsın !!! Kendine gel artık bu kadarı yeterli, hatta hastaneden bile gidebilirsin, ben buradayım.!

-Sakin olmak ? Kendime gelmemi mi istiyorsun ?? Emin ol kendime gelsem burada olduğuna pişman olursun ! Hastaneden gideyimde evde yaptığın o saçma sapan şeylerin hepsini Adam ın üzerinde tekrar dene... Ha bu arada o telefonunu cebine tekrar sokuyorsun... Yaptığın bu saçma sapan şeylerden kimseye bahsetmeyeceksin... Kimse bilmeyecek !!

-Ne hakkında konuştuğunu bile bilmiyorsun John ! O çeneni kapat!

Daha fazla üzerime yürüdü, beni korkutuyordu ;

-Seni ilk kez ve son kez uyarıyorum Cassy ! Benimle bu tarzda konuşmamalısın !! Şuan burada durabildiğine dua et ! O saçma sapan ayin benzeri şeyde ettiğin duaların hepsini unut ve şuan Adam ın kuzeni olduğun için dua et !!

Yanımdan büyük bir sinirle gitti ve koridorun sonundaki koltuklardan birine oturdu...

Yaptıklarımı düşünüyordum... Neden böyle bir sonuç vermişti ? Herşeye rağmen mutluydum... Çünkü büyük bir ihtimalle Adam ı onlardan kurtarmıştım. Tek düzelmesi gereken şey Adam ın sağlığıydı ve hastaneden bu sabaha kadar çıkmış olmasıydı...

*******************

Yavaş yavaş ona yaklaşıyordu... O kızıl saçları ve gizemli bakan mavi gözleriyle... Bedenine yaptığı o işaretler onu oldukça gizemli gösteriyordu... Ondan nefret etmiyordu... Hayır... hayır ondan kesinlikle nefret etmiyordu... Sadece ve sadece ondan korkuyordu... O mavi gözleriyle o kadar derin ve soğuk bakıyordu ki sanki ölüm denen şey onun gözlerinin ta kendisiydi... Önünde durduğunda bir süre o soğuk gözleriyle ona baktı ve elleri, ellerine dokundu... Teni... teni o kadar beyazdı ki sanki kan akışı yoktu... Ve bir o kadarda soğuk... Ölüm denilen o kelime sanki onun için söylenmişti...