Bir Eşcinsel...

23.Bölüm Finale Doğru...

2 Hafta Sonra Adam ın Ağzından ;

Nihayet herşey rayına oturmaya başlıyor gibiydi. Stefan hastaneden çıkmıştı... Yani en azından düzenli olarak ilça tedavisi için hastaneye gitmesi gerekse de en kısa sürede buna da bir çare bulunacaktı. Bir insanın hayatta elbet bir yakını olmalıydı değil mi? Tabi bunun haricinde kalan tüm diğer şeylerde yoluna giriyor gibiydi... Mesela Cass, Cassy geldiği yere geri dönecekti... Nedenini bilemediğim bir şey yüzünden kendisinin daha önce dediği gibi bütün sene boyunca burada kalmasına gerek yoktu sanırım. Her neyse bu kısmı beni ilgilendirmiyordu. Sadece gitmesi... Cassy nin bizden uzakta olması beni ilgilendiriyordu... Ashley ailesi ile olan sorunlarını halletmişti sanırım ama bu aralar oldukça dalgındı. Sanki sürekli benimle bir şeyler konuşmak istiyor gibiydi fakat bir türlü söyleyemiyordu... Asıl önemli noktaya gelmeliyim artık sanırım... John... Artık ona eskisi gibi sıcak davranamıyordum... Tanrım kendimi kandırmamalıyım ben hiç zaman John a sıcak davranamamıştım ki... Ama son zamanlarda ona mesaj atmıyordum... Onunla ilgilenmiyordum bile... Yanımdayken bile ondan uzaktım... Bunu tanımlamak benim için çok zordu... Belkide John u çok istemiştim ve ona ulaşınca John a karşı hissettiğim şeyler üzerimdeki etkisini yitirmişti... Kim bilebilir ki ? Belkide öyleydi... Ama son zamanlarda yaşadıklarımın bununla ilgisi olmadığını da söyleyemezdim... Stefan bir kez bizim yüzümüzden böyle bir şeye kalkışmışken tekrar ona bunları yaşatamazdım... Üstelik şimdi bir de hastalığı ortaya çıkmıştı ve onu en ufak bir şekilde dahi incitemezdim... Kendime hakim olmalıydı ve tabiki duygularıma... Kendi hayatımı ve kendimi dibe çektiğim gibi çevremdekileride bu bataklığa sürükleyemezdim... Başımı ellerimin arasına aldım ve bir süre düşünmdüm... Karanlık odamda uzun bir süre sonra kendimle başbaşa kalmayı başarmıştım, uzun bir süre sonra düşünmek bana iyi gelmişti...

Cassy nin ağzından ;

Gitmem gerekliydi artık... Burada olmamın tek sebebi Adam a musallat olan o şeylerdi fakat uzun bir süredir onlardan eser yoktu... Sanırım görevimi başarıyla tamamlamıştım, kaldı ki ailem de artık burada kalmamı istemiyordu... Bir şeylerden korkuyorlardı, bunu anlayabiliyordum... Annemin sesinde sürekli olarak bir karamsarlık ve bir korku vardı.... Her konuşmamızın sonunda ;

-Korkuyorum Cassy. Hemen yanımıza dönmelisin. Adam ı kurtardın ve seni oraya göndermemizdeki amacını yerine getirdin... Artık yanımıza dönmelisin...

Bu pasaj geçiyordu... Zaten annemi anlamak hiç bir zaman kolay olmamıştı... Aslında buraya ısınmaya başlamıştım bile... Adam a, Adam ın bu küçük ama mutlu ailesine ve tabikide Adam ın arkadaşlarına.... İçim onlara değişik ve tarifsiz bir şekilde ısınmıştı fakat anneme karşı gelemezdim ve elinde sonunda dönmek zorunda kalacaktım... Belkide böylesi herkez için daha iyiydi, kimsenin beni düşündüğünü zannetmiyorum yani en azından benim için daha iyiydi... Bu seneyi burada geçirip onlara daha çok alışmaktansa şuan buradan gitmek daha mantıklıydı... Ailem zaten herşeyi ayarlamıştı... Adam ın ailesiylede konuşmuş olacaktı... Yarın gidiyordum... Gitmeden önce son bir kez Adam la konuşmak bana iyi gelecekti oturduğum yataktan kalktım ve kafamı toplamaya çalışırmışçasına kısa sürede bu denli ısındığım odamın içinde elim alnımda bir şekilde döndüm....

****************************

-Konuşabilir miyiz Add ?

Kapı yavaşça aralandı... Evet daha önce kapıyı çalmıştım fakat kilitliydi sanırım... Buna aldırış etmedim... Sonuçta buradaki son gecemdi... Ve belkide bu konuşmayla Adam la aramdaki bir şeyleri düzeltecektim... Sonuçta o benim kuzenimdi...