Epilouge | Min Yoongi / /Tamamlandı ✔

Özel Bölüm/2

"N'oldu?!"

"N-noona b-ben *hıck*"

Telefonu yüzüne kapatarak kafamı yastığa koydum.Bir anda kafamı kaldırarak sertçe tekrar yastığa bıraktım ve ayağa kalkarak sertçe aynaya yumruk attım. Elimden kan akarken elimi kapı koluna koydum ve çevirmemle açılmaması bir olunca tekrar denedim.İçeriden kırılma sesi geldi, daha da zorladım. Kızlardan biri çığlığı basınca kendimi tutamadan kapıya bir tekme geçirdim. Ayağım kapıdan geçerek diğer tarafa kavuşurken cam parçalarının çizdiği yerler yanıyordu.Ufak bir çığlık atarak yumruğumu kapının yüzeyine geçirirken duyduğum tek şey "Kimbom! yardım et!" Olmuştu...

....

Diğerlerine kötü bir şey olacağı düşüncesi beni deli ediyordu.Bacağımı hızla kapıdan çekmeye çalıştım. Başarısızlığın yakındaki katlanılamaz acı etkisiyle gözlerimden yaşlar süzülürken tekrar deneyerek ayağımı çektim. Tenim yanarken ellerimi aniden bileğimle dizimin arasında gezdirdim ve ağlamaya devam ettim. Burası bir kitap değildi hemen acım geçmiyordu. Cam kapı beni çok zorluyordu. Bir saç tokası alarak ayağımdan dizimin altına kadar geçirdim.Aynı işlemi ayak bileğime de yaparak acıyı azaltmayı amaçladım.Hızla kapıya omuz atarak açmaya çalıştım.Olmuyordu.kapı tersime geldiği için, olmuyordu...

****

Birkaç deneme sonucu kapı açılmıştı.Fakat evin içindeki her oda,her kapı kilitliydi. Buna dış kapıda dahil!.

Hızla odama geri döndüm
Hemen bir B planı kurmaya başladım.Aklıma gelen fikirle cama yaklaştım. bahçedeki 4 metrelik havuza gözlerimi diktim. Saçmalamayın tabiki de oraya atlayacaktım.Fakat direkt değil .direkt atlarken ya yere çarparsam? Onları kurtatmadan ölmem adil olmazdı.Hızla dolabımdan giymeye kıyamadığım siyah ve beyaz airmax sporlarımı aldım. Bir çifti ayağıma geçirdim bir çifti de yanıma aldığım tişörtün ve ceketin içine koyarak camdan aşağı bıraktım. Kıyafetleri birbirine bağlayarak yaptığım halatı da belime sararak yatağımın başlığına bağladım. Eh en azından kaliteli kumaşlardı. Cam kenarına çıktım ve derin bir nefes aldım.telefonumu sekiz kat tişörtle sararak cüzdanımla birlikte çantama attıktan sonra çantayı aşağıya bıraktım.Şansım yoksa ölecektim ki ölmekten korkmuyordum.Camın diğer tarafına oturarak ayaklarımı aşağıya sallandırdım. "Ya şimdi ya hiç!" diyerek kendimi bir anda bıraktım.Sallanarak aşağı komşumun balkon demirine tutundum ve kendimi durdurdum.Bu sırada kafamı duvara vursam da adrenalin acıyı bastırıyordu. Belimdeki tişört ipi çözerek diğer bir tişört ipi belime bağladım ve kendimi tekrar saldım."TANRIM! BU DELİLİK!! HAHA!"

Çılgınca bağırdıktan sonra Dev ağacın dalına tutunarak belimdeki ipi tamamen çözdüm ve dala sarıla sarıla ilerlemeye başladım.Nihayet havuzun üstüne doğru gelirken kendimi soğuk suya bıraktım.Ayaklarım havuzun dibine çarparken hızlıca yukarı çıkmaya çalıştım.Nefesimin yetmemesi ile su yutmaya başlarken yukarı doğru yüzmeye devam ettim. Sudan çıkınca öksürük krizine girmiş ve biraz soluklanmıştım.Yeterince vakit harcadığımı düşünerek sudan çıktım. hızla ayakkabıları ve üstümdeki tişörtü çıkararak kuru olanlarını giydim.Hadi ama hava karanlıktı zaten aynı zamanda içimde atlet vardı.Çantamı hızla takarak telefonumu ve cüzdanımı çıkardım. Telefonuma gelen konum ile kaşlarımı çattım.Hızla ana caddeye çıkarak bir taksi beklemeye başladım.
LANET OLSUN bir taksi bile geçmiyordu!!!!

Koşarak şehrin merkezine doğru ilerledim.Önüme çıkan taksi durağı ile sırıtarak oraya koştum.

Bir taksiye atlayarak direkt konumu gösterdim.Adam bana garip bir bakış atarak arabayı gazladı.

****

Sonunda normal bir villaya gelmemle parayı taksi şoförüne vererek uzaklaştım.Aslında eski bir depo bekliyordum. Bacağım uyuşurken tokaları bileğime kadar çekerek damarlarımdan kan geçmesini sağladım. sun-yang'ın çığlığı ile beynime kan sıçramıştı.Hızla kafamın etrafına bir kazak bağlayarak önlemimi aldım.Hadi ama bir cisim ile kafama darbe yiyebilir-
Tak!
Boynuma inen soğuk metalle kendimi oyunculuk gereği yere attım. Iki kişinin beni kaldırarak tahminimce içeri taşımasıyla gözlerimi hafif açarak etrafa göz gezdirdim. Her şey normal bir evde olması gerektiği gibiydi. Oturma odası, televizyon , L koltuk, minik bir masa ve ağlayan kızlar. Ne ?dur ! Subekyang'ın soğuk tavrı beni rahatlatırken diğerlerine döndüm.Hepsi belli etmeselerde perişan haldeydiler...
Beni kucağında taşıyan adamın dönmesiyle görüş açıma bangtan üyeleri girmişti.Onlar da sessizce tahta  zemine bakıyorlardı.Adamlar bir odaya girerek beni yumuşak zemin ile buluşturduklarında gözlerimi kapadım.Odanın kapısı kapanırken kendimi plan kurmaya verdim...
.
.
.
Bölüm sonu:
.
.
.

Hadi ama itiraf edin maceralı olmazsa olmazdı... ^-^.