Geri Dönüş

《14》

"Selaam!" diye cırlayarak içeri giren Zeliş'e bakıp hızlıca gözlerimi devirdim. Sınıfta ki herkes bu hallerine alışmıştı. Melodi'yi iteleyerek benim yanıma oturdu. Zorla gülerek "selam" dedim.

"Ayy gelmiş mi?"

"Daha gelmedi." dedi melodi kimden bahsettiğini anlayarak. O sırada kapıdan Nisan girince piç smile'ı aynı anda yüzümüze yerleştirdik. Belli ki daha hiçbirşey den haberi yoktu. Murat Nisanın masasının üzerine oturdu.

"Ooo bakın kimler gelmiş.Nisan bana uğramadın hiç. Darıldım ama."

"Anlamadım.?"

"Diyorum ki bi günde bana gel. Bende diyordum ki Berk bunda ne buluyor? İş yataktaymış demek ki." deyip bir kahkaha atınca erkekler gülmeye başladı. Başımı dik tutup zorla güldüm bende.

"Ne diyorsunuz siz be!" diye cırlaması üzerine Berk ayağa kalktı. Elinde ki resimleri Nisan'ın suratına attı.

Nisan gördükleriyle gözlerini açmış donup kalmıştı.

"Berk ama.."

"Siktir git Nisan. Seninle uğraşamam." dedi Berk. Bunun üzerine de Zeliş atıldı.

"A-aaa Nisan boşuna oyun yapma. Berk gibisini bulmuş bi de etraftakilerle yiyişiyor. Kendini ne sanıyorsan artık." deyip iğrenç bir kahkaha attı. Melodi'ye dönüp kusma işareti yaptım. O da kafasını salladı ve sınıftan çıktı. Onun hemen ardından Giray sınıfa girdi. Nisan dışarı doğru koşarken arkasından sırıttım. Giray gelip benim kolumu tuttu ve dışarı çıkardı.

"Dursana ne yapıyorsun?"

"Hıım. Planları başlatmıssın."

"Öyle oldu. Birşeyler yapıyoruz işte." dediğim de bana kötü kötü bakmaya başladı.

"Niye öyle bakıyorsun? Ben onların yaptıkları hiçbirşeyi haketmedim. Onlar hakettikleri halde beni kınayamazsın." Son kısımlarda bağırmıştım.

"Sana karışmayacağım Miray ama sonu kötü biterse o zaman da karışmayacağımı bil."

"Karışma zaten!" diyip arkamı dönüp yürümeye başladım. Kafamda ki sorularla uğraşmak istemiyordum. Bir işe başlamıştım ve devamını getirecektim. Ne olursa olsun.

Öğle arasında Nisan yine ortalıklarda yoktu. Yemekhaneye giderken biri kolumdan çekti. Mavi gözlerle karşılaştığım da korkutucu bakışlarımı üzerine diktim.

"Ne istiyorsun benden?"

"Bak Miray ben kötü birşey yaptım ama konuşmama bile izin vermiyorsun. Nasıl özür dileyeceğimi bilemedim."

"Umrumda değil." deyip gitmeye kalktığımda kollarımdan tuttuğu gibi duvara çarptı. Kollarıyla iki yanımı sararken bana iyice yaklaştı.

"Özür dilemek istiyorum."

"Zorla mı? "

"Gerekirse evet." diyordu bana yaklaşırken. Bir eli bacağıma değdiğinde ürperdim.

Bu erkeklerin hepsi neden ayı gibi? Milim kıpırdamıyor..

"Bırak. " deyip omzuna vurmaya başladım.

"Beni özlemedin mi sen hiç?"

"Berk bırak." dediğimde sesim daha kısık çıkmıştı.

Lanet olsun..

Bu sefer daha fazla yaklaştığında birden flaş patladı. O sırada Berkte şaşırmış olacak ki hafif gevşedi. Bende uzaklaşmasından yararlanıp bacak arasına tekmeyi geçirdim. Birden kendini karşı duvara doğru geriletirken bana inanamayan gözlerle bakıyordu.