TOMBOY [Girl×Girl] Completed

~11~

-LÜTFEN OKUYUN-

Evet, dostlarım en sevmediğim şey bu tür şeyleri insanlara zorla yaptırmaya kalkmak çünkü beyniniz var ve kullanabiliyorsunuz ama rica etsem birazcık yorum falan atar mısınız? Önceki bölümlerden bazılarını atlamış olabilirsiniz çünkü art arda bölüm atıyorum ve bildirimler karışabilir. Kısacası oy yorum yapmasanız bile hikayenin gidişatıyla alakalı beğenilerinizi ya da hoşunuza gitmeyen durumları anlamam için yıldızı kullanmayı unutmayın! Lütfen geçen bölümlere de oy atın, cidden çok mutlu edersiniz beni. Sizi çok seviyorum. Önümüzde upuzun bir yol var. <31

  Gülşen

  Müdür yardımcısına isteğimi belirttiğimde gayet olumlu karşılamıştı. Şu anda da hazırlık-A'nın önündeydim. Sesimi hazırlamak için sessizce öksürdüm ve sınıfın kapısını tıklattım. "Gelebilirsin" sesinden sonra konuşmama başladım.

  "Merhaba hocam, kütüphaneyle ilgili bir konferans var da onun için bilgi vermeye gelmiştim." dedim.

  "Buyur kızım."

  Arkadan çok akıllı olduğunu zanneden bir çocuğun sesini duydum. Bu arada Merve'nin burada olup olmadığını da kontrol etme fırsatım olmuştu, yoktu ama sınıfa girmistim artık.

  "Ögretmenim 'oğlum' demek istediniz sanırım."

   "Tamam, komikmiş. Çocuk. Şimdi size bilgi vereyim biraz istersiniz. Öncelikle, belki biliyorsunuzdur belki bilmiyor ben 12. sınıflardan Gülşen ve biz on ikiler bu yıl mezun oluyoruz. Bu yüzden kütüphaneye farklı göreviler gerek ve bu görevlilerin hazırlık, 9 ve 10. sınıflardan olmasını istedim çünkü ben kütüphane başkanıyım ve öyle istiyorum."

  Sınıftan bu alfa tavrıma karşı gülme sesleri gelince ben de kıkırdadım. Sınıfa gözümu gezdirdiğimdeyse çoğu kızın benim gibi erkesi kızlara yani "Tomboy" olanlara zaafı olduğunu gördüm. Bana, sanki önlerindr bikiniyle poz vermişim gibi bakıyorlardı ama bu sadece biseksüel olmak için çaba harcamaktı. Bana saçma geliyordu çünkü iş yatağa geldiğinde çoğu bir pipi arardı. Yönelimleri fazla hafife alıyorlardı. Tek umudum numaramın dağılmaması. Merve' ye güveniyordum ama daha tam tanımadığım için sadece saflığına ve pipisever olmamasına güvenim vardı.

  Konuşmama "Eğer kütüphanede haftalık nöbetlere kalmak isterseniz bir seçim sonucunda 12. sınıflardan sadece ben olmak üzere yeni bir liste oluşturacağım ve konferansımız da var. Lütfen sınıfınızdan 7 kişi bana adını şu anda yazdırsın." Sözleriyle devam ettim. Keskin yüz hatları olan bir kız:

   "Numaranızı alabilir miyim acaba şu an karar veremedim de haber veririm o zaman~" dedi.

  İşte demek istediğim de buydu. Zaaflar... Suratımı ciddi tutarak,

  "Canım, hızlı karar verin lütfen. İsimleriniz şu anda gerek. Düşündüğünüz kadar eğlenceli bir iş de değil zaten sadece ders kaynatabilirsiniz. Yani numarama ihtiyacın yok. Sadece karar verin aranızdan işte."

  Kızın suratı düştüğünde biraz üzülmüştüm ama numaramın orospuya çıkmasını da istemezdim. Merve'nin bana ne yaptığını bilmiyordum ama ne yaptıysa - bu kadar az konuşmamıza rağmen gizemini sevmiştim- hoşuma gidiyordu ve ona bağlanmış hissediyordum. Fazla mesaj atmaması hoşuma gidiyordu çünkü ben "Hayır." dediğimde üstelemeyen insanları severdim. Benim de uğraşmam iyi hissettiriyordu. Zaten 2 ay sonra gidiyordum ve belki onu tanıma fırsatım olmazdı. Fırsatımı kendim yaratıyordum işte.

Sınıf kendi arasında küçuk bir kavga etmeye başlamıştı. Herkes görevli olmak istiyordu. Öğretmen olaya el attığında kitaplarla alakalı biraz daha fazla bilgi sahibi olan -sanırım- 7 kişi adını bana yazdırmaya gelmişti. Hiçbirinin adı "Merve" değildi. Olsun diye düşündüm. En sonunda bulacaktım.

  Diğer bütün sınıfları da gezmiştim. Merve isimli kişi karşıma sadece "C" sınıfında çıkmıştı. O da şöyle olmuştu,

   Kız tahmin ettiğim gibi Yaren ile aynı sınıftaydı ve ismini yazdırmak için utana sıkıla yanıma gelip fısıltıyla "Merve Yıldız" diyebilmişti. Sevimliydi. Aradığım kişinin o olduğunu hakkında inancım tamdı ama biraz test yapmadan tam ögrenebileceğimi de sanmıyordum. Neden gidip direkt sormuyordum ki? Sınav senemde olmam umrumda değildi çünkü çalışmadan da oldukça iyi derslere sahiptim. Heyecanı seviyordum. Birazcık heyecandan zarar gelmezdi.

   Kısacası 1 tane seçeneğim vardı. Küçük olduğunu biliyordum ve 10 veya 11. Sınıf olsaydı bunu küçük olarak adlandırmayacağını da ya da öyle dememe izin vermeyeceğini. Bu yüzden okulda 300 kişiden sadece 1 tane Merve olmasının şaşkınlığıyla konferansın hazırlığını yapmaya başladım.