TOMBOY [Girl×Girl] Completed

~4~

Merve

  Okulun bitmesinin ardından servise binmiştim. İlk katta olduğumuz için en erken gelenlerdendim. Dolayısıyla diğerlerini biraz bekliyorduk. Serviste bir başıma canımın sıkıldığını hissettiğimde gözlerimi dışarıya odakladım. Etrafta biraz oyalanan gözlerim ona kenetlenmişti. Sanki bir büyüydü bu. Elimle koymuşum gibi bulmuştum o kızı. Yanındaki erkeğe gülüyordu, çok güzel gülüyordu. Keşke bana da gülseydi. Şu an bunları düşünmenin saçma olduğunun farkına varıp hangi serviste olduğunu kestirmeye çalıştım. Servisini beklediği barizdi, bu da bana onu izleme fırsatı veriyordu. Onun yanında pembe bir şeyin varlığını hissettim, bu Yaren'di. Tamam, yaşımız gereği hiç olgun değildik belki ama o biraz fazla çocuksu ve şanslıydı. Şanslıydı çünkü o kızla aynı servisteydi. Şanslıydım çünkü onu kıza ulaşmak için kullanabilirdim.

  Ben düşüncelere dalmışken servis hareket etmeye başladı. Heyecanlıydım çünkü heyecanlıydım işte. Bitmek bilmeyen yolu yarıladığımızda onların da servisinin artık geldiğini tahmin etmiştim. Kızın servisten  inmediğini umarak Yaren'i aradım.

  "Yaren lütfen çok konuşmadan beni dikkatlice dinle, ne kadar çabuk olursa o kadar iyi. Servisinizde kısa siyah saçlı, zayıf ve beyaz tenli bir kız var mı?"

  "Evet de neden sordun, anlayamadım?" Dedi ağzına vurma ihtiyacı yaratan sesiyle.

   "Senden istediğim şey onun adını ögrenmen. Lütfen birine benzettiğini falan söyle ama ögren."

    "O bizden büyük ama neden merak ediyorsun ki?" dedi.

    Onu zaten sevmiyordum ve şimdi de yardım etmemek için can çekişmesi sinirimi bozmuştu. Telefonumu kırma isteğimi yatıştırarak "Bir daha benden bir şey isteme lütfen, iyi günler." diyerek telefonu kapattım. Ne diye aramıştım ki zaten, o da kullanıp atan insanlardandı. İşim düşünce herkes bahanematik çıkıyordu başıma.

  Yarın yine tuvalete çıkardım, sonrasında hissettirmeden sınıflara göz atardım ve onun sınıfının adını ögrenirdim. Belki sınıf defterinden adını öğrenip ardından da Instagram'ını bulurdum. Sonrasında ne yapacağımı hiç bilmiyordum. İşin heyecanı da buradaydı. Gizini sevmiştim, bende merak uyandırmaya yetmişti. Fakat, şu da vardı ki yalnızlığımı yok etmeye çalışırken canımdan olmamam gerekiyordu. Yoksa kalbimden mi demeliydim?