ODA ARKADAŞIM

BÖLÜM 7

ODA ARKADAŞIM

BÖLÜM 7
~

Yaşananlar gösteriyordu ki yine geç kalmıştı. Yine karısını mutlu etmeyi başaramayacaktı. Günlerdir İlgar her sabah bugün ikna edeceğim baba Menesse'yi diye kendisini teselli ediyor ama her akşam aynı cevapla geliyordu yanına. Menesse bütün kapıları kapatmasına rağmen İlgar her sabah umutla başlıyordu güne.

Kerim Bey otel odasında umutları tükenmiş bir şekilde tek başına otururken, birden çalan kapı sesiyle irkildi. Yaşlı bedeninin el verdiğince hızlı bir şekilde kalkıp kapıyı açtı. İlgar gelmişti, muhtemelen her akşam olduğu gibi yarın olacak baba, yarın ikna edeceğim Menesse'yi diyecekti. Ama artık zorlamanın anlamı yoktu, bugün sondu. Kerim Bey oğlunun konuşmasına fırsat vermeden söze başladı.

"Oğlum sen yokken ben bütün eşyalarımızı topladım. Yarın sabah erkenden yola çıkalım."

"Baba sen ne diyorsun Allah aşkına?"

"Savaşmayı çok seviyorsun. Her şeyin gibi bu huyunu da annenden almışsın. Yoluna ne engel çıkarsa çıksın sen umutla koşmaya devam ediyorsun. Fakat en kötü huyun ne biliyor musun? Vazgeçmeyi bilmiyorsun oğlum. Bazen olmaz, insan ne yaparsa yapsın olmaz. Vazgeçmeyi bilmek gerekir." dedi Kerim dolu gözlerle bakıyordu oğluna. Geç kalmıştı, nasihat verecek yaşı çoktan geçmişti oğlu. 'Şimdi mi aklına geldi baba bana hayatı öğretmek?' dese haklıydı.

Ama İlgar'ın öyle güzel yüreği vardı ki hatalarını bir kez olsun babasının yüzüne vurmamış, aksine her zaman onu kazanmak için savaşmıştı. Tebessüm ederek yaklaştı babasına. "Vazgeçmek nedir bilmiyorum ben, öğrenmekte istemiyorum. İnandığım bir şey için sonsuza kadar savaşırım asla da pes etmem baba. Hem ben sana ne demiştim oğlun verdiği sözleri tutar. Bu şehirden Menesse'yle birlikte çıkacağız."

"Yoksa Menesse evlenmeyi kabul mu etti?" Umudu yoktu ama yine de heyecanla sordu Kerim Bey.

"Evet baba bu sabah kahvaltıda birlikteydik o zaman söyledi. Birazdan ararlar seni de herhalde."

İlgar bugün yaşanları ayrıntılarıyla anlattı babasına. İlgar'ın konuşması henüz bitmişti ki Kerim Beyin telefonu çaldı. Mehmet Bey arıyordu. Kerim Bey konuşup kapattıktan sonra sıkıca sarıldı oğluna. "Bir aya kalmaz düğünümüz var!"

Her şey yavaş yavaş yoluna girmeye başlamıştı. Yarın akşam düğün hazırlıklarını konuşmak için anlaşmışlardı. İlgar uyumak için babasından müsade alıp odasına geçti. Bu sabah Menesse'den ayrıldıktan sonra olanları düşündü.

(Bu Sabah)

İlgar, Menesse'yi eve bıraktıktan sonra Aslıhan Hanımı arayıp buluşmak istediğini söyledi. Eve yakın bir çay bahçesine geçip iki kahve sipariş verip oturdular. İlgar lafı uzatmadan konuşmaya başladı.

"Bakın efendim bu sabah Menesse'yle konuştuk. Bu evliliğe karşı olduğunuzu söyledi."

Aslıhan Hanım elindeki çay bardağını masaya indirip gözlerini İlgar'ın gözlerine sabitledi. "Evet karşıyım, bak oğlum... Oğlum diyorum sana çünkü ben anneni kardeşim gibi çok severdim. Seni de oğlum yerine koyduğuma emin olabilirsin."

"Biliyorum efendim babam sizden çok bahsetti."

"Teyze. Yani eğer sende istersen bana teyze demeni isterim." diyerek İlgar'ın sözünü kesti Aslıhan Hanım.