ODA ARKADAŞIM

BÖLÜM 23

Oda Arkadaşım

Bölüm 23

~

Menesse'nin söyleyeceği tek bir söz İlgar'ı geri döndürebilir, duyduklarını unutturabilirdi ama Menesse sustu. Suskunluğunun bedelinin ağır olduğunu bile bile sustu. Hayatın ona verdiği armağanı kaybedeceğini bile bile sustu. Şimdi İlgar hiç bakmadığı gibi bakıyordu Menesse'ye güvendiği ne varsa yıkılmıştı.

"Ne acı Menesse, demek söyleyecek tek bir sözün bile yok. Peki öyleyse bitirelim." Kapıyı açıp çıkmak için bir adım atmıştı ki tekrar Menesse'ye doğru döndü İlgar.

"Ben hadddimi aştım, kendimi sana zorla sevdirmeye çalıştım oysa sen bana güvenmiyorsun bile. Can Yücel'in de şiirinde dediği gibi: 'Bir insana zorla sevdiremezsin kendini. Bana güven diyemezsin. O bunu hissetmiyorsa. Tek bir söz söyleyebilirsin: Sen Bilirsin!'"

Kalan son umudu da yerle bir olmuştu. Konuşup her şeyi düzeltmek niyetiyle girdiği odadan duyguları paramparça olmuş bir şekilde çıkıyordu İlgar. Kendini çalışma odasına attı. Yalnız kalmaya, kafasını toplamaya ihtiyacı vardı. Yüreğimin belalısı diye sevdiği kadın inandığı her şeyi yerle bir etmişti. Kalbini emanet ettiği kadın ona güvenmiyordu.

Odanın kapısının kapanmasının ardından kendini koltuğu attı Menesse. İçinde zorla tuttuğu hıçkırıkları firar etti. "Gizli Dünyam İlgar " adını verdiği defteri eline alıp yazmaya başladı. Sustuklarını oraya yazıyordu.

Telefonu ısrarla çalıyordu ama şu an kimseyle konuşacak durumda değildi. Hatta elinden gelse bir ömür susabilirdi. Çünkü en çok konuşması gereken yerde susmuştu. Kalbinin sahibini göz göre göre kaybetmişti şimdi hangi cümle onu geri getirmeye yeterdi? Ya da hangi güneş içindeki bu karanlığı aydınlatabilirdi? Ayrılığı isteyen kendisiydi ama kalp anlamıyordu işte kalp ayrılığa bahane kabul etmiyordu.

••••••

İlgar çalışma odasında volta atarak sakinleşmeye çalışıyordu. Öfkesi de büyüktü yaşadığı hayal kırıklığı da. Sakinleşmeye çalıştıkça aklına Menesse'nin söyledikleri geliyordu. Evlilikleri oyun olabilirdi ama ya bakışları? Ellerini tuttuğunda ki heyecanı? Hafızasını kaybettiği zaman söyledikleri? Hepsi mi yalandı?

"Yeter artık!" diye bağırıp öfkeyle masasının üzerindekileri yere fırlattı İlgar. "Kabul et bitti, bitti, bitti..." deyip ağlamaya başladı. Kerim bey çalışma odasından gelen gürültüyü duyunca telaşla içeri girdi. Gördüğü manzara karşısında şok olmuş bir şekilde oğluna baktı. Etraf darmadağındı İlgar koltukta yüzünü ellerinin arasına almış ağlıyordu. Üzerindeki şaşkınlığı atar atmaz oğlunun yanına koştu Kerim bey.

"Ne oldu oğlum ne bu halin?"

İlgar babasını görünce ayağa kalkıp öfkeyle bağırmaya başladı. "Görüyor musun etrafı baba? Nasıl da darmadağın kalbim de aklım da aynı böyle işte. Üstelik senin yüzünden, hepsi senin yüzünden. Allah kahretsin! Kalbim acıyor ben bu acıyla nasıl yaşamaya devam edeceğim?"

Kerim beyin şaşkın bakışları arasında kapıyı çarpıp çıktı İlgar. Kerim bey neler olduğunu öğrenmek için Menesse'nin odasına gitti kapıyı defalarca çaldı fakat içeriden ses gelmiyordu.

"Menesse kızım!" diye seslendi Kerim bey ama hala içeriden ses gelmiyordu. Endişelenmeye başlamıştı. Zehra hanımı çağırıp yedek anahtarı getirmesini istedi. Zehra hanımın gelmesini beklerken Menesse kapıyı açtı.