Je was van mij

1. Kerkhof

- Melissa -

Duizenden sterren waren verspreid over de nachtelijke hemel toen ik na een deugddoende avondwandeling van twee uur richting huis keerde.

Op de splitsing die ik al zo vaak genomen had, koos ik weer voor de kortste route namelijk door het kerkhof.

Maar vandaag had ik een ander gevoel bij het passeren van de eeuwenoude grafzerken. Het voelde allemaal duister aan. Alsof er iets niet klopte.

Steeds meer en meer begon ik spijt te krijgen dat ik gekozen had voor de korte route, en bovendien Xander, mijn oudere broer, afgewezen had die vijf keer aangeboden had om met mij mee te wandelen.

Langzaamaan begint er zich een plan te vormen wanneer ik al enkele eenzame auto's zie opdoemen. Van mijn vader had ik toen nog maar een jaar of drie was geleerd hoe ik auto's aankreeg zonder een sleutel.

Gelijkdelijkaan doemen de herinneringen aan hem op in mijn geest, maar ik duw ze weg. Dit was niet het moment ervoor. Hij had ons in de steek gelaten. Hij moest zo nodig sterven. Nu kwam hij nooit meer terug.

Toen ik de eerste auto bereikte liet ik het metaal verbuigen door een korte draaibeweging te maken met mijn rechterhand zodanig dat ik de deur kon openen.

Toen ik de domme fout maakte nog vlug een blik achter me te werpen, begon ik me steeds angstiger te voelen. De eerst nog vluchtige schaduw had een gedaante aangenomen.

Demon... demon spookte het in mijn hoofd.

Ik probeerde mij nog te concentreren op het starten van de auto, maar ik wist dat het al te laat was toen een ijskoude hand mijn arm omvatte.

Nog een luide schreeuw verliet mijn lichaam toen hij mij van de auto wegtrok

Ik wist dat mijn strijd hier waarschijnlijk zou eindigen. Ik was een heler geen vechter, en ik kon mijzelf niet helen.