Je was van mij

3. Geschiedenis

- Xander -

"Xander! U moet meteen meekomen," viel Lucas, mijn beste vriend en voormalige raadgever meteen met de de deur in huis. In ieder andere omstandigheid zou deze persoon een lesje van respect gekregen hebben. Dit omdat je zo niet tegen een prins spreekt, maar door onze jaren van vriendschap zijn de regels van respect wat vervaagd.

Van kleins af aan ben ik opgeleerd om de koning te worden van deze clan, dit omdat ik de eerstgeborene ben. Altijd al was mijn tweelingzus, die vijf minuten jonger was, jaloers geweest hiervoor. Toen ze een tweetal jaar geleden 'de kracht' kreeg werd zij de troonopvolgster. Wij geloven er immers in dat degene met de kracht de ware troonopvolger is.

De dag dat zij me toonde dat ze metaal kon ombuigen was ze zo gelukkig dat ze eindelijk kon hebben waar ze van kon dromen. Namelijk de titel als kroonprinses.

Al die tijd heb ik haar niet durven vertellen dat er voor het eerst in de geschiedenis, twee personen de "kracht" ontwikkeld hadden. Al die tijd heb ik getwijfeld om te vertellen dat ik steen kan verbuigen. Maar doorheen de jaren werd het een groter geheim, die ik nu niet meer kan terugdraaien.

Lucas had reeds een opleiding als raadgever gevolgd om mij in de toekomst te kunnen ondersteunen. Om zijn kwaliteiten niet verloren te laten gaan, werd er besloten dat hij Melissa zou ondersteunen in plaats van mij. Met die reden was hij altijd op de hoogte van het reilen en zeilen in clan. 

"Waarom moet ik meekomen?" mopperde ik wat, omdat hij me uit mijn papierwerk haalde en ik net op dat moment goed bezig was. Alleen wist ik dat hij niet om een klein iets zo zou binnenvallen, dus stond ik op en volgde hem. 

"De kroonprinses heeft een gewonde beschermer binnengelaten. Ik heb haar uitgelegd dat dit niet kon, en hij zo rap mogelijk weg moest voordat hij van ons bestaan af weet, maar ze is te standvastig," aan heel zijn lichaamstaal kon je maar één iets aflezen namelijk: angst.

Eeuwen geleden werkten de helers en de beschermers hand in hand. De beschermers vochten tegen de demonen die de wereld probeerden kapot te maken, en de helers beschermden hen door de opgelopen wonden met hun handen te genezen.

Alleen begonnen de beschermers meer en meer te verwachten, en ondanks dat de meeste hun zielsverwant gevonden hadden in de helers, begonnen ze te profiteren. In plaats van dat de helers de wonden mochten verzorgen totdat het niet meer levensbedreigend was, moesten ze volledig genezen zijn. Alleen hebben de helers maar een beperktheid aan kracht die ze kunnen gebruiken in één keer. Gaan ze hierover, wordt het hun dood.

Na een groot gevecht, met duizenden gewonde beschermers, verloren ze honderden helers. Het was dat moment dat de helers besloten dat dit niet meer verder kon en vertrokken. Families werden gescheiden, kinderen met de kracht van de helers bleven bij de clan van de helers. Terwijl de kinderen met de krachten van beschermers achtergelaten werden.

De beschermers die een heler als zielsverwant hadden, voelden zich zo verraden dat er verboden werd over de helers te spreken, mochten ze deze regel niet volgen, werd dit gepaard met zware consequenties. Zo werd het verhaal van de helers uit hun geschiedenis gewist.

Een heleboel mensen hadden zich rond de deur van de ziekenboeg gevormd. "Iedereen ga ergens anders naartoe!" zei ik met een stem die ondanks ik de kroonprins niet meer was, nog steeds vol gezag kon laten klinken. Eén voor één druppelden de mensen weg naar wat ze ook aan het doen waren.

"Je had zo'n goeie koning kunnen worden," zei Lucas naast me. "Weet ik, maar het is hoe het is, en ze doet het zelf ook goed," probeerde ik mijn zus te verdedigen hoewel ik maar goed wist dat ze niet de echte kroonprinses was.

"Ik hoop alleen dat ze nu geen stomme fout gemaakt heeft," probeerde Lucas verder. Het is dat het mijn beste vriend was, maar anders kon er nu een straf boven zijn hoofd hangen voor deze woorden. Ik keek hem nog even streng aan, voordat ik de kamer binnentrad en het bloedend tafereel in mij opnam.