we aren't friends \ ჩვენ მეგობრები არ ვართ[jikook] ( Completed)

9 თავი

   Jimin's pov

  ჯონგქუქს ისევ ჩაეძინა.ის ისეთი საყვარელია როცა სძინავს მისი ყურებით ვიყავი გართული რომ ტელეფონმა დარეკა.ძლივს ავიღე და ვუპასუხე უფროსი იყო.
- დიახ გისმენთ- ვჩურჩულებდი.
- სად ჯანდაბაში ხარ პაკ ჯიმინ,გუშინდელი გაცდენილი დღე უნდა აანაზღაურო.- ყვიროდა.
- კარგი ახლავე მოვალ- გავთიშე.შხაპი მივიღე,ჩავიცვი მოვწესრიგდი და გასვლისას ჯონგქუქს ნაზად ვაკოცე.
  Jin's pov

  თეჰიონის სახლში მისულს გონზე ვერ მოვედი ისეთი სიტუაცია დამხვდა.კარებთან და აქაიქ ტანსაცმელები ეყარა.ოთახიდან კვნესის ხმა გამოდიოდა,კარი გავაღე და თვალებს არ დავუჯერე.თეჰიონი და ჰოსოკი საწოლში ერთმანეთს კოცნიდნენ სრულიად შიშვლები.
- თეჰიიიიიოოონ- დავიყვირე.შეშინებულმა შემომხედა.
- რა გჭირს? რამე მოხდა? ჯინ კარგად ხარ?
- რა ჯანდაბას აკეთებთ?
- მოგიყვე?
- კარგი არ მითხრა გავალ და გამოდით.- ოთახიდან გამოვედი და დივანზე დავჯექი მალე ორივე გამოვიდა.დასხდნენ და გუშინდელი ,,გეგმა"-ზე მომიყვნენ და იმაზეც რომ ერთად არიან.
- ანუ სასწრაფოს ეზოში?
- კი ისე იყო სხვა გზა არ გვქონდა,თავიდან ქუჩაში დავტოვეთ მაგრამ უკან მივბრუნდით- თქვა ჰოსოკმა.
- მოდი ჯიმინს დავურეკავ- ტელეფონზე ჯიმინთან დავრეკე.
- ჯიმინ
- რა იყო ჯინ გუშინ სად დაიკარგე
- მერე გეტყვი
- ამ საღამოს შევხვდეთ ოთხივე ეხლა ვმუშაობ და არ მცალია
- ჰო კარგი- ტელეფონი გავთიშე და ისევ თეჰის და ჰოსიკს მივუბრუნდი.

  Jungkook pov

  თვალი გავახილე ჯიმინი აღარ არის.ყვირილით წამოვხტი.
- ჯიმინ სად ხარ ჯიმინ- არავინ მიპასუხა ესეიგი წავიდა.ნერვებს მიშლის.მე ხომ ჯიმინი ისედაც მიყვარს და მომხდარის მერეც უფრო შემიყვარდა,რატომ ვერ ხვდება? პასუხი ხომ მარტივია არ მითქვავს,რადგან ასეა დღეს გაიგებს.თეჰიონი თუ ვიღაც ხომ არც ყოფილა.ნეტავ ახლა მანახა ლოყებს რომ ბერავს ჯიმინი ან სირცხვილისგან რომ წითლდება.ჩავიცვი ამ ფიქრებში ტელეფონმა დარეკა.
- გისმენთ
- ჯეონ ჯონგქუქი ხართ?
- დიახ მე ვარ,თქვენ ვინ ბრძანდებით.
- მე ექთანი ვარ იუგის შესახებ გირეკავთ! აქ მოიყვანეს გუშინ და ახლობლად მხოლოდ თქვენ დაგასახელად.
- რა სჭირს?
- ადგილზე რომ მოხვალთ აგიხსნით.- ტელეფონი გავთიშე და საავადმყოფოში წავედი.
  მიმღებში ვიკითხე მესამე სართული პალატა ნომერი 361.ლიფტით ავედი.მგონი ესაა კარი შევაღე იუნგი იწვა.ახლოს მივედი სულ მთლად დალურჯებული იყო რომ არ ვიცოდე ისაა ალბად ვერც ვიცნობდი.
- იუნგი რა გჭირს? ეს ვინ გიქნა.
- იდიოტებმა
- ვინ იყვნენ მითხარი.
- ჰოსოკი და თეჰიონი- ჩუმადამოილუღლუღა.მაშინვე ყველაფერმა თავში გამიელვა,გუშინდელი ჯიმინის საქციელები ეს მათი გეგმა იყო და მე...მე მას არ ვუყვარვარ? უბრალოდ ყურადღება გადამატანინა?...მე კი იდიოტი როგორ გავები.
- პოლიცია?რას ეტყვი?!
- გარეთ არიან ცოტა გამოვკეთდები და ჩვენებას მივცემ.
- როგორ სიმართლეს იტყვი?
- შენი აზრით იმ ორ იდიოტს არ ვაზღვევინებ?
- იქნებ დაფიქრდე ისე დასაჯე პოლიციას ნუ ჩარევ.
- არაფრის თავი არ მაქვს მაგათი დასჯისთვის არ მცალია ყველაფერი მტკივა.თანაც რადგან ჯიმინის მეგობრები არიან და ჯიმინი გიყვარს ცდილობ გადამაფიქრებინო,მაგრამ ეხლა ყველა ფეხებზე მკიდია,დასვენება მინდა.- კარი ნამჯუნმა შემოაღო.
- მოვედიიი...რა,...რა ჯანდაბა გჭირს სახეზე?!
- არ დაიწყო გთხოვ მერე მოგიყვები- ნამჯუნმა გაიცინა და ფოტო გადაუღო იუნგიმ დაუღრიალა რომ გასულიყო.ორივე გარეთ გამოვედით და ყველაფერი მოვუყევი იმ დებილების სულელურ გეგმაზე.
- ნამჯუნ ამ დებილს მიხედე, მე ჯიმინი უნდა ვნახო საქმე მაქვს და მალე მოვალ.
- ჰო კარგი წადი.