we aren't friends \ ჩვენ მეგობრები არ ვართ[jikook] ( Completed)

10 თავი

Jimin's pov

ჯინის სახლთანაც მოვედი, დავაკაკუნე კარი ჰოსოკმა გამიღო.
- ჯიმინ როგორც იქნა სად ხარ ამდენ ხანს- თქვა თეჰიონმა.
- ქუქის ვეჩხუბე- თავი დავხარე.
- რამე ხომ არ დაგიშავა- გაბრაზდა ჯინი.
- არა! მოკლედ რისთვის მოვედი,როცა პოლიცია დაგკითხავთ ვიცი რომ ეს მოხდება, ამიტომაც იტყვით რომ ყველაფერი მე გავაკეთე.მე დამაბრალებთ,ისედაც ჩემი ბრალია.
- შენ რა გამოშტერდი?! მაგას ვერ ვიტყვით შენ ხომ ჩბენი მეგობარი ხარ თანაც მე და ჰოსოკმა ვცემეთ.
- თეჰიი აქ მეგობრობას ივიწყებთ და მორჩა ბოლო სიტყვა ეს იქნება.
- არა ჯიმინ შენ ვერ დაგაბრალებთ ვერა.
- ჰოსოკ მე უკვე ვთქვი მორჩა,ეს ჩემი სულელური გეგმა იყო,მე ჩაგითრიეთ.
- ჯიმინ არა? ასე არ გამოვა შენ ხომ ბავშვობიდან ჩვენი მეგობარი და ძმა ხარ,ამას ვერ გავაკეთებთ- ჯინი ატირდა.
- თუ მართლა გიყვარვართ,თუ მართლა ძვირფასად თვლით ჩვენს მეგიბრობას და თუ მართლა ბევრს ნიშნავს თქვენთვის ის გატარებული დღეები ერთად მაშინ გთხოვთ.
- ასე რომ მოხდეს მერე რა იქნება? ციხეში ჩაგსვავენ და მერე ჩვენ?... ან შენ როგორ გაძლებ იქ...
- თეჰიი ნუ ტირიხარ გთხოვ- ჩავეხუტე- უკვე აღარ მადარდებს რა მომივა,მხოლოდ თქვენზე ვიდარდებ.გთხოვთ გააკეთეთ რასაც გეუბნევით.
- კარგი ჯიმინ! ჯანდაბა კარგი! - ჰოსოკმა ლანგარი მოისროლა და კედელს მიანარცხა.
- ჯინ, ჰოსოკს თეჰის და დედას შენ გაბარებ- სამივეს ჩავეხუტე.
- ჯიმინ სად მიდიხარ?- კარისკენ წავედი რომ ჯინმა მომაძახა.
- ბოლო საქმეებსაც მოვაგვარებ და მოვალ,თუ მოვედი...- ბოლო სიტყვები თითქმის წავიჩურჩულე.ტაქსით დედასთან მივედი და მთელი ძალით დავაკაკუნე.ფხიზელია ეს კარგია.
- ჯიმინ? შემოდი ვახშამზე დამეწვიე.
- არა, დედა დასამშვიდობებლად მოვედი- ჩავეხუტე თვითონაც გადამეხვია.
- ვერ გავიგე რას ამბობ?
- მალე გაიგებ,შენი თავი ჯინს ჩავაბარე.იცოდე ყველაფერს გპატიობ მე შენ ძალიან მიყვარხარ დედა.
- მეც მიყვარხარ, ჯიმინ ჩემო პატარა- დედამაც ტირილი დაიწყო.სწრაფად მოვცილდი,ბოლოჯერ შევიყნოსე მისი სურნელი.არა სასმელის ან მტვრის არამედ დედის სურნელი რომელიც თითქოს ყოველთვის ასდიოდა და უბრალოდ მე ვერ ვამჩნევდი.
  საავადმყოფოში იუნგის პალატასთან ვდგავარ.კარი შევაღე ,ქუქი, იუნგი და ნამჯუნი დავინახე.ქუქის ვანიშენ გამოსულიყო.გვერდზე ცარიელ პალატაში შევედით.
- ჯიმინ აქ რა გინდა წადი სადმე დაემალე პოლიციას.
- არა დამალვას არ ვაპირებ! ამის სათქმელად არ მოვსულვარ მხოლოდ ერთ რამესღა გთხოვ.
- მითხარი და წადი.
- იუნგის დაელაპარაჯე რომ პოლიციაში მხოლოდ მე მიჩივლოს.
- არა არ შემიძლია! და შენ ეს კარგად იცი- დაიყვირა.
- ძალიან გთხოვ - დავუჩოქე და ტირილი დავიწყე.
- ჯიმინ ადექი ნერვებს ნუ მიშლი.
- ჯონგქუქ ძალიან გთხოვ ბოლოჯერ.
- ადექი- მაინც არ ვდგები- კარგი ჯანდაბა ჯიმინ კარგი ადექი,წავალ ვეტყვი.- წამოვდექი ის კარისკენ წავიდა.
- ბოლო თხოვნა კიდევ მაქვს ოღონდ მხოლოდ შენთან.
- ამჯერად რა- მოტრიალდა.მისკენ წავედი და ვაკოცე.თვალები გავახილე.
- ნახვამდის
- ჯიმინ არ წახვიდე- ბოლოს თქვა მაგრამ მე მაინც წამოვედი.საავადმყოფოს ეზოში ვარ.უეცრად პოლიციის მანქანა შევნიშნე.ორი კაცი გადმოვიდა და ჩემსკენ წამოვიდნენ.
- პარკ ჯიმინი თქვენ ხართ?- საიდან იციან მე რომ ვარ.
- კი მე ვარ- შემეძლო მეთქვა არა! მაგრამ ადრე თუ გვიან მაინც წამიყვანენ.ბორკილები დამადეს.
- თქვენ დაპატიმრებული ხართ,ყველაფერი რასაც იტყვით შეიძლება თქვენს წინააღმდეგ იქნას გამოყენებული ( ვაა საღოლ მე😂😂) მანქანაში ჩამსვეს ფანჯრიდან მხოლოდ ქუქის სხეულს მოვკარი თვალი, რომელიც გაშეშებულიყო და ტიროდა.ჯანდაბა ის ჩემს გამო ტირის ჰოო ამისთვის მართლა ღირდა.
   Yoongi's pov