Jin's pov
კარზე ზარია,რამდენი ხანია სტუმარი აღარ მყოლია.საწოლიდან წამოვდექი,კარებამდე ნელ-ნელა მივედი,ჯერ თვალებიც არ გამიხელია,კარი გავაღე
- შემოდი ნამჯუნ მოდი- ისევ ოთახისკენ წავედი,ნამჯუნიც უკან გამომყვა.ნამჯუნი? აქ არის? აქ რომ ვუშვებდი მეძინა? უკან მივტრიალდი და ნამჯუნს წინ გადავუდექი
- აქ რა გინდა?
- შენ შემომიშვი- გაიცინა
- ვერ მივხვდი რომ შენ იყავი,შემთხვევით შემოგიშვი.
- ხოდა არ გავალ
- კარგი ნუ გახვალ,ჩემს ოთახში არ დაგინახო- განვუცხადე და ოთახში შევედი.დავწექი თავზე საბანი გადავიფარე.სახეზე რაღაც დამაცოცავს ხელი მოვკიდე და შევხედე უზარმაზარი მწვანე მწერი,იატაკზე მოვისროლე და კივილით გავვარდი მისაღებში,ნამჯუნს კისერზე შევახტი
- რატომ ყვირი რა მოგივიდა?
- შიგნითაა ოთახში და უზარმაზარია- უფრო შემოვეხვიე
- რა? რამე მწერია?
- ხოო იქააა- თითი ოთახისკენ გავიშვირე
- მართლა გეშინია? ღმერთო
- ხო მეშინია
- მძიმე ხარ ჩამოდი,არ მეგონა შენს ტოლს და თანაც ბიჭს მწერის თუ შეეშინდებოდა
- მოკეტე თუ გიჭერივარ ბოლომდე დამიჭირე,თანაც რა შენი საქმეა რისი მეშინია.
- ჰო კარგი ჩამოდი წავალ და მოვკლავ
- ფრთხილად იყავი - მდივანზე ავხტი.ნამჯუნი შიგნით შევიდა და მალევე ხელში კალიით გამოვიდა.მე დავიკივლე
- მოაშორეე ნამჯუნნ!
- არა სანამ არ მომისმენ
- მეშინია გაიყვანე,გთხოვ!
- მაშინ ის მითხარი რასაც დანახვის დღიდან მიმეორებ
- კარგი მძულხარ!
- არა მაგას არა,ის თქვი მე რომ მიხარია ხოლმე როცა მაგას ამბობ
- იდიოტი ხარ?
- არა ეგ არა იცოდე თუ არ იტყვი ზედ შემოგასვავ- მაღლა აიქნია.
- კარგი....მიყვარხარ გაიგე? მიყვარხარ.- დავიღრიალე.
- იცი რას გეტყვი? მეც მიყვარხარ- უცბად გავშეშდი,მაგრამ მალევე კალია გამახსენდა და დაპანიკებულმა ისევ დავიკივლე.
- მოაშორეე გთხოვ
- მაშინ დამპირდი რომ ერთად ვიქნებით
- არა!!
- მაშინ- უფრო ახლოს მოვიდა ფეხები მომეკეცა და დავვარდი.მაშინვე მიმვარდა
- რა მოგივიდა რა გჭირს?- ხელში ამიყვანა და ოთახში საწოლზე დამაწვინა.მალევე რაღაც ალკოჰოლი მომიტანა ცხვირთან.თვალებიც უფრო კარგად გავახილე.
- მაპატიე არ მინდოდა- თავდახრილმა მითხრა
- იდიოტი ხარ მაგრამ მაინც მიყვარხარ
- ვიცი,ბოდიში რომ იგივე აქამდე ვერ გითხარი
- როგორ არა იმ საღამოს ხომ მითხარი,ეს იყო ხო ის ფრაგმენტი შენ მე სექსის დროს მითხარი რომ გიყვარდი
- გაგახსენდა?
- ჰოო მაშინ რო ვიჩხუბეთ სახლში მისულს უკვე ყველაფერი გამახსენდა.
- მიყვარხარ,მიყვარხარ, მიყვარხარ ყოველთვის გაგიმეორებ გპირდები
- მოდი აქ- მაისურზე მოვქაჩე და საწოლზე დავაწვინე( ნუ მერე უკვე იცით რაც😈💋).სორიიი მეტს ვერ ვდებ ესეც უცნაური თავი გამოვიდა მაგრამ ისე ეს ფიკიც უცნაურია 😟😰😰😰ენდ აი ნოუუ ბოდიშით ძააან დიდი ვერ ვახერხებ მეტს საქმეები დამიგროვდა
YOU ARE READING
we aren't friends \ ჩვენ მეგობრები არ ვართ[jikook] ( Completed)
Romance- გთხოვ აღარ იტირო ჯიმინ - არც მე მინდა ტირილი მაგრამ ამ ცრემლების მიზეზი ყოველთვის შენ ხარ- მკერდზე ავეკარი არ შემეძლო დავშორებულიყავი იმის მიუხედავად რომ გაბრაზებული ვარ.