Tweestrijd

Hoofdstuk 8 - Skylar

Toen Skylar wakker werd deed haar hoofd pijn, dus wreef ze erover in een poging de pijn weg te laten gaan. Ze ging rustig rechtop zitten en de wereld duizelde voor haar ogen. Ze probeerde om zich heen te kijken en zag dat er iemand een eindje verderop naar haar keek. Hij kwam haar bekend voor. Ze kneep haar ogen samen en focuste haar blik op de jongen. Waar kende ze hem toch van?

Na een tijdje drong het met een schok tot Skylar door dat ze naar de jongen keek die was blijven zitten: Stephen. "Wat doe jij hier?" vroeg ze verbaasd.

"Ik houd je al een tijdje in de gaten," antwoordde hij kortaf, wat zijn normale manier van praten was.

"Waarom?"

"Je denkt dat je bijzonder bent hé," ontweek Stephen de vraag. "Nou dat ben je dus niet. Hoewel... - Nee. Voor wie werk je?"

"Ik heb geen idee waar je het over hebt Stephen," zei Skylar rustig, "zou je alstjeblieft willen zeggen waarom je me in de gaten houdt?"

Als antwoord rolde hij met zijn ogen en voor Skylar weer iets kon zeggen, kwam er een mollige jongen aangelopen, die ze herkende als Stephen's tweelingbroer.

"Olivier?" vroeg Skylar verbaasd. "Wat heeft dit allemaal te betekenen? Waarom zijn jullie hier?"

"Ik denk dat ze het echt niet weet," zei Olivier tegen Stephen, die een geïrriteerde blik op haar wierp en vervolgens zijn hoofd schudde.

"Vreemd," wat alles wat hij zei.

"Olivier, waar hebben jullie het over?" vroeg Skylar nogmaals.

Olivier knikte kort naar Stephen, die naar Skylar toe liep, voorover bukte en haar onverwachts met een harde slag met zijn vuist knock-out sloeg.

Skylar wist niet hoe lang het duurde voor ze weer wakker werd, maar vermoedelijk niet meer dan een half uur. Stephen en Olivier waren nergens meer te bekennen en Skylar vroeg zich af of wat ze zich herinnerde niet een vreemde droom was. Maar de pijn in haar hoofd bracht haar terug naar de realiteit. Waarom had Stephen haar geslagen? En waarom - deze vraag hield haar nog meer bezig - had Olivier zijn broer toegestaan om haar te slaan? Olivier was anders zo'n vrolijke, grappige jongen en Skylar had nooit een teken van agressiviteit of boosaardigheid in hem gezien.

Wat gebeurde er toch allemaal? Nadenken bezorgde een nog fellere pijn in haar hoofd, dus liep Skylar zonder al te veel gedachtengangen terug naar huis. Ze was blij dat er niemand thuis was, aangezien ze nog steeds huisarrest had. Morgen was Reily's feest al en Skylar had het nog steeds niet aangedurfd toestemming te vragen om erheen te gaan. Kon er dan ook nooit eens iets goed gaan?

Traag duwde Skylar de voordeur open terwijl haar hoofd bonkte. Ze liep de woonkamer in en plofte vermoeid op de bank, waar ze al snel in slaap viel. Na een uur of wat schrok ze wakker van een auto die voor het huis parkeerde. Skylar sprong op en rende de trap op, maar haar overhaaste reactie bezorgde haar een scheut pijn die haast ondragelijk was. Ze stopte even, greep naar haar hoofd en hees zichzelf toch verder de trap op.

Op de overloop van de eerste etage keek Skylar naar de volgende trap die ze op moest, een gedachte die haar misselijk maakte. Ze hoorde buiten de stemmen van haar moeder en Kylie die hadden gewinkeld en vluchtte de badkamer in, waar ze zichzelf opsloot.

Een blik in de spiegel zorgde ervoor dat Skylar een huivering voelde die door haar hele lichaam ging - ze zag er verschikkelijk uit. Haar kaak en neus waren paars en zelfs haar armen zaten onder de blauwe plekken. Stephen moest haar nog vaker geslagen en geschopt hebben nadat ze haar bewust zijn verloren had. Misschien had Olivier hem wel geholpen!

Foundation hielp amper om de grote paarsblauwe vlekken te verbergen, dus deed Skylar haar blonde lokken voor de gekleurde kaak. Ook dat hielp maar minimaal, maar doordat ze zich wel enigszins opgefrist had en haar haren had geborsteld, vielen de beurse plekken minder op. Maar niet genoeg om het voor vrienden en familie verborgen te kunnen houden.