Hands Off My Girl (ON GOING SERIES)

Chapter 12

Surprise Me Not

"Ahy!!!"

Hala? Ano nanaman ang sigaw na galing kay Ate Kris? Well, andito lang naman ako sa banyo ng kwarto nag aayos ng buhok at kung saan si Ate Kris? Ayun, naglilinis ng kwarto ko. Agad akong lumabas para alamin kung anong OA nanaman ni baklita.

"Ano?!" bungad ko sakaniya. Ayun nakahawak sa pisngi niya. "Ikakasal na si Ate! Andaya ni mader dear mo! ever!" pag iinarte niya. Natawa naman ako. "Yun lang pala eh!" sagot ko at nag snap pa. "Anong yun lang?! di mo ba alam na nag uunahan kaming ikasal?! Ito na! talo na ako!" sabi niya. Aba at may dare game pa pala ang mommy at ate! wow! "Syempre, haba ng hair niya eh!" asar ko sakaniya. "hay!" sabi niya. Arte talaga! "Alis na nga ako." paalam ko sakaniya. Nauna ng umalis si mommy dahil ipapacancel na niya ang anullment. Thank God! Hello wedding!

Wala nanaman pasok ngayon. Intrams na kasi bukas, kailangan ng rest day for tomorrow. Actually, dapat nasa school  ako ngayon para tumulong magprepare, pero wala eh tamad ako ngayon dahil mag aala spongebob muna ako! Iaabsorb ko muna lahat ng mga mangyayari sa future wedding nila mommy!

Dito ako napunta ng akin Audi sa isang Tea Shop na kabubukas dito. Malapit lapit sa company nila daddy kaya mas mapapalapit ako sakaniya dahil mamaya prinomise kasi nila mommy at daddy na manonood kami ng sine. If I Stay daw ang panonoorin namin.

"Uhmm, I'll take one extra large Wintermelon please." request ko. Ngumiti naman ang in charge. "Yes ma'am. Anything more?" tanong niya. "One slice of black forest." sabi ko at ngumiti. Pala ngiti ako ngayon omg! "5 minutes ma'am!" cheerfully na sinabi niya.

Umupo ako dito sa may veranda part ng shop dahil napansin kong maganda ang  view doon. Nilabas ko na ang ipod ko at sinuot ang earphones ko. Kung ano ano na lang ang naplay na kanta.

Di nagtangal dumating na din ang order ko. Hmm! Mukhang masarap but before kong tikman ang tea ay biglang may nagsalita sa side ko. "Can I sit with you?" Ewan ko ba at parang bumilis ang tibok ng puso ko at parang kilala ko ang boses na 'yun. Alam ko talaga eh ramdam ko! Dahan dahan komg inangat ang paningin ko at nakita ko ang isang lalakeng matangkad na nakangiti, nakasuot ng v-neck na navy blue shirt na halatang  Giordano at may hawak na milk tea. Sino pa ba edi si..

"Gi-gian?!" nabigla king bubgad sakaniya. "Oh! That's great! You can still remember me." sabi niya at ngumiti. Tumango tango lang ako dahil hindi ako makapaniwala sa nakikita ko ngayon. Paki gising na ako ngayon kung panaginip lang ito!

Umupo na siya at halos hindi ako makapaniwala sa nangyayari talaga! Totoo ba ito?!

"How are you?" biglang tanong niya. Nakatingin lang ako sa cake ko na nagpipigil ngumiti. "I-i'm fine. Still the same." sagot ko. "That's  great." ano?! Yun lang? Wala kong ineexpect pero wtf.  "How's college?" dagdag niya. Tumingin na ako sakniya. "It's kinda hard but still surviving. And how's work?" tanong ko sakaniya at napangiti naman siya. "It's great."

Ewan ko ba at para kaming high school student dito. Hay! "Boyfriend?" biglang tanong njya. Wtf do you mean Gian?! "Hmm... None. You?" napangiti siya at magsasalita na sana siya nang biglang may dumating. "Gian!"

Sino pa ba? Edi ang ka-isa isang babaeng sagot sa tinanong ko kay Gian. Ito! Ngumiti na lang ako.

"Gabby!" sagot ni Gian sakaniya. "By the way, Pat, this is Gabby." pagpapakilala ni Gian samin. Inabot agad ni Gabby ang kamay niya. "Gabby, Gabby Gonzales." sabi niya sa sosy na pamamaraan. "Gonzales?" tanong kong kunwareng nakangiti at tinignan si Gian. Gonzales din siya!

Kasal ba sila or what para alam kong ilugar sarili ko! "Yes! I'm his--" naputol ang sinasabi niya. "His wife?" tanong ko. Natawa naman si Gian at Gabby. "No, pretty." sagot niya. Nakahinga naman ako ng  maluwag. Pero ramdam ko ang kahihiyan dahil inakala ko na ngang girlfriend at asawa,  nagkamali pa!

"I'm his twin sister!" sagot niya at tuwang tuwa pa. Mahihimatay na ata ako dito! "Kaya pala magkamukha kayo." sagot ko.

"See, Gian, i told you!" Asar ni Gabby kay Gian. "Well, I already accepted that fact." sabi naman ni Gian na parang sumusuko na. Nakakatuwa silang tignan atleast kahit papaano na bawasan ang sakit na nararamdaman ko. 

"So, I have to go, I have to prepare for tomorrow. It's your intrams, right? I'll be th emcee. bye!" paalam niya. Ano daw? Emcee? Edi andoon siya baka pati si Gian? Hala! Dont over-think Pat. Hay! "I think I also have to go. My dad is waiting." sabi ko kahit walang katotohanan. Ayoko ko lang mas masaktan pa dito na kaharap ko ang ex ko na mukhang naka move on na after one year. 

Tumayo na ako at sinuot ang bag ko at kinuha na din ipod ko. "I'm sorry." bigla niyang sinabi sakin. Bakit ka nagsosorry? Ewan ko ba at bakit yung puso ko kinilig! Pwede maging bitter muna? Pahirapan din? ganon? "No, it's okay, baka may gagawin ka pa. Makaabala pa ako." ano ano ano? Ang irrelevant mo naman Pat. "No, I'm serious. I'm sorry for everything." sagot niya at hinawakan ang kamay ko. Tinignan ko siya. "Everything?" tanong ko. "I was so wrong for not telling you about Gabby and because of that I left with out you knowing it." pagpapaliwanag niya. Wait. Wait. "What do you mean?" tanong ko. "Please give me some time to explain it today." paki-usap niya.

Oops! Pakirefresh muna sa mind ko na hindi ito panaginip para naman hindi ako nagiilusyon pag nagising ako!

Umupo ako ng dahan dahan at nakitingin sakaniya. Model kasi ako ano ba! Kidding aside, seryoso pala kami dito. "Look, a year ago, inatake si Gabby ng asthma. Normal yun sakaniya kaya kung inaatake siya nakaalalaya palagi ang nurse sakaniya pero ayun nga, inasthma siya ng inasthma at halos hindi na siya mabubuhay. She called me, instead of mom and dad. sabi niya, 'Kuya, I think hindi na ako magtatagal.' hindi ko alam kung nagloloko siya nun. Doon ko napagtanto na kaya pala parang nadedepress ako. There is this psychology na hindi exact na mararamdaman mo pero you feel down kung nahihirapan din ang kambal mo." maaaaaahabang paliwanag niya.

"I see, so, bakit di mo na lang sinabi sakin na may kambal ka at mamatay na? I can understand. Not because mamamatay na siya pero I want you to be honest. Maybe there, hindi mo ako pinagkatiwalaan." sabi ko sa malamumanay na pamamaraan. "I wanted to tell you, pero naisip kong, kung magpapaalam ako sayo na aalis, masasaktan lang ako, dahil ang magpaalam sayo ang pinakamasakit, naisip kong baka maramdaman niya din ang sakit na mararamdaman ko kung magpapaalam sayo." sagot niya. Bakit may sagot siya sa sinabi ko? talaga ngang siguro hindi niya ginusto ang iwan ako. Pero kahit na he should have just called me or message me through Facebook. 

"Uuwi din dapat ako para sa'yo kaso hindi ko kayang iwan si Gabby doon. Kaya naman, ginawa ko ang lahat para gumaling ang pakiramdam ni Gabby pero I failed kasi wala talagang solusyon ang sa asthma, pero nung sinabi kong I can't take it anymore na hindi ka nakikita ng totoo, kahit istalk ko pa ng istalk ang facebook, instagram at twitter parang kulang parin so Gabby told me na I should go back for you. She's still taking her medicines just to prevent her to experience asthma. She decided to come para naman daw makilala ka niya." 

Hindi ako makaimik dahil sa mga sinabi niya. Feeling ko pa tuloy ngayona ng selfish ko. sobra! "It's okay kung hindi mo ako agad patatawarin. I can wait. Kahit forever pa 'yang paghihintay ko gagawin ko basta alam kong mapapatawad mo ako at tatanggapin mo ulit ako.' sabi niya. Alam kong may tiyaga siya sa ganyan pero baka nagbago na ang patience niya?

"I still love you Pat." 

Author's Note: Dahil maiksi lang ung chapter 11, hinabaan ko ng kunti itong chapter 12? UD ako kung may 3 votes  ito :) Thank you at nasa 100+ na ang total reads nito:) Share niyo na din po ito :)