Sadece Profesör [KyungSoo OC]

12. Dönem ✏

"RiJin beynin kulaklarından akacak düzgün oturur musun?" Yatağında baş aşağı oturan arkadaşına bakarak konuştun.

"Neden bilmiyorum ama böyle durmak hoşuma gidiyor gonca gülüm." Gözlerini devirip elindeki kalemi çevirdin.

"Etrafımdaki en ilginç insansın gerçekten. Senden daha ilgincini bulamam yani." RiJin kıkırdayıp gözlerini açtı ve tersten sana bakmaya başladı.

"Kız ben numunelik bir insanım yahu. Kız kardeşim bile bana benzemiyor gerçekten. Annemler de benim peşimden hemen bir tane daha yapmış anlamışlar tabii benim normal olmadığımı bir tane daha yapalım da bizi kurtarsın demişler. YuJin akıl küpü, oturaklı, hanım hanımcık. Bir de bana bak ayaklı Kaos resmen." Kızıl saçlı arkadaşın kendi kendine kahkaha atmaya başladığında sen de kıkırdıyordun. RiJin daha fazla sarsılmaya dayanamayıp yana doğru devrildiğinde bu sefer sen kahkahayı basmıştın.

"Öf kıymetlim acıdı yahu!" RiJin kendi kendine söylenip tekrar baş aşağı oturduğu sırada senin de telefonun çalmaya başlamıştı.

"Efendim hayatım?" Arayan tabii ki KyungSoo'ydu.

"ALLAHIM BU KELIMELERI SÖYLEDIĞINI DE IŞITTIM YA KULAKLARIM KUTSANDI." RiJin en içten şekilde bağırdığında yüzünü buruşturmuştun.

"RiJin yine sizde anlaşılan." KyungSoo eğlenir bir ses tonu ile konuştuğunda kıkırdadın.

"Bizden hiç çıkmıyor ki."

"BURASI BENIM IKINCI EVIM BE! SIZE MI SORACAĞIM BEN?!"  RiJin, KyungSoo'ya duyurmak istercesine bağırarak konuşmuştu.

"Her neyse aşkım, senden bir şey rica edecektim aslında." KyungSoo sıkıntılı bir ses tonu ile konuştuğunda oturduğun koltukta biraz doğruldun.

"Tabii ki. Dinliyorum sevgilim."

"ALLAHIM BEN NE SEVAP IŞLEDIM DE DUALARIM BÖYLE GÜZEL KABUL OLUYOR KURBAN OLDUĞUM?!" RiJin'e yanındaki yastıklardan birini atıp sessiz olmasını işaret ettin.

"Biliyorsun bugün şehir dışında bir konferanstayım." Elbette biliyordun. Bugün olan dersine sırf bu yüzden gelememişti ve siz görüşememiştiniz. "Sanırım bu akşam biraz geç döneceğim. DanBi'nin çıkış saati de yaklaştı ve Bayan Choi JongDae'nin yanından ayrılamaz rica etsem DanBi'yi okuldan sen alır mısın?" Mahçup bir ses tonu ile konuştuğunda KyungSoo'nun şu an gözlüğünü düzelttiğine adın kadar emindin.

"Tabii ki alırım sorun değil. Aklın kalmasın Profesör." Kıkırdayarak konuştuğunda KyungSoo rahat bir nefes almıştı.

"Teşekkür ederim sevgilim. Seni seviyorum."

"Ben de seni seviyorum."

"RESMEN HAYATIMIN ŞİPİ KAVUŞTU YAHU!"

***
Ceketini düzeltip DanBi'nin anaokulunun önünde beklemeye devam ettin. Etrafta senin gibi bekleyen bir çok veli vardı.

KyungSoo elbette kızını dahilerin eğitim gördüğü herhangi bir merkeze yazdırabilirdi fakat zamanında kendisi bu durumun psikolojisini en ağır şekilde yaşadığı için tercih etmemişti. DanBi yaşıtlarıyla birlikte eğitim görüyordu ve senin düşüncene  göre de sağlıklısı buydu.

Öğrenciler yavaş yavaş dışarı çıkmaya başladığında gözlerin DanBi'yi aramaya başlamıştı. Ufaklık senin onu almaya geleceğini bilmiyordu sonuç olarak senin onu bulman gerekecekti.

DanBi'nin dışarı çıktığını gördüğünde el sallayıp ufaklığın adını seslendin.

"DanBi-ah!" DanBi şaşkınlıkla etrafına bakındığında onun bu tatlı haline kıkırdadın. DanBi seni görür görmez etrafına bakındı ardından heyecanla yerinde zıplayıp ve koşturmaya başladı.