Sadece Profesör [KyungSoo OC]

✏ Son Dönem ✏

Do DanBi 13,
Do HaeJun 5 yaşında.

***
"Bay Do efendim!" KyungSoo eğitim merkezinin koridorunda yürürken arkasından seslenilmesiyle durakladı.

"Evet Hyun?" 8 yaşındaki genç öğrencisi koşturmaktan nefes nefese kalmış olsa da oldukça hevesli bir şekilde elindeki kağıtları KyungSoo'ya uzatmıştı.

"Verdiğiniz integral problemini çözdüm efendim! Kontrol edebilir misiniz?" KyungSoo yüzünde hoş bir gülümseme ile kağıtları eline aldı. Daha bir kaç saat önce çözümü zor ve oldukça uzun bir problem vermişti öğrencisine.

Her zaman ceketinin yaka cebinde tuttuğu gözlüğünü çıkarıp sayfaları kontrol etmeye başladı. Bazı yerlerde dudak büzüyor ve kaşlarını kaldırıyordu. Hyun heyecanla yerinde kıpırdanıp durdu. Üstün zeka ona biraz hiperaktivite de getirmişti. KyungSoo en sonunda gözlüğünü çıkardı ve bakışlarını Hyun'a yöneltti.

"Aferin sana! Oldukça temiz ve kusursuz bir çözüm olmuş!" Ufak çocuk kendisine uzatılan kağıtları alıp yerinde zıpladığında KyungSoo kıkırdayıp onun saçlarını karıştırdı.

"Şimdi müzik odasına gidebilir miyim?" Hyun heyecan ile konuştuğunda KyungSoo memnuniyetle kafasını salladı.

"Elbette. Sonuçta bugünkü ödevini bitirdin."

"Teşekkür ederim Bay Do!" Ufak çocuk heyecan ile konuşup selamını verdikten sonra koştura koştura üst kata çıkmaya başlamıştı.

Profesör derin bir nefes alıp orta kattaki odasına girdi. Her gün uzun ve yorucu geçse de KyungSoo bunu oldukça seviyordu. Eğitim merkezi açılalı 6 yıl olmuştu. Bütün hazırlık 1 yıl sürmüştü ve KyungSoo 6 yıldır inanılmaz öğrenciler ve hocalar ile tanışmış hatta bazı öğrencilerini çoktan mezun etmişti.

Bütün bu karmaşanın arasında en büyük yardımcıları eşi, kardeşi, kızı ve dostları olmuştu. KyungSoo'nun ailem diyebileceği tek kişiler onlardı ve ailesi ile oldukça güzel bir iş çıkarmışlardı.

Sandalyesine oturduğu anda odasının kapısı çaldı.

"Girin!" Kenardaki dosyaları önüne çekti ve ne olduklarına şöyle bir baktı. O odasında yokken bırakılmış olmalıydı.

"Hyung." JongDae elindeki telefonla içeri girdiğinde kaşlarını kaldırdı. KyungSoo'nun Eğitim merkezi sadece dahilerin değil kardeşi gibi özel insanların da eğitim merkeziydi. JongDae burada hem eğitim görüyor hem de eğitim veriyordu. Uzun yıllar sonra fark etmişlerdi ki JongDae harika bir sese sahipti.

"Bir sorun mu Dae?"

"Neden telefonunu açmıyorsun Hyung? Yengem seni defalarca aramış! Senin yüzünden öğrencilerimi bırakmak zorunda kaldım!" KyungSoo somurtan kardeşine baktıktan sonra telefonunu ceketinin cebinden çıkarmıştı.

'25 cevapsız çağrı 'Günışığım.'' Derin bir nefes alıp alnını ovuşturdu. Telefonu derslerden sonra sessizden çıkarmayı bir türlü hatırlayamıyordu.

"Özür dilerim JongDae. Sen dersine dön lütfen." Kardeşi hiç bir şey demeden odadan ayrıldığında KyungSoo derin bir nefes alıp arama tuşuna bastı.

"O TELEFONU SÜS OLSUN DIYE MI TAŞIYORSUN SEN DO KYUNGSOO?!" telefon açılır açılmaz kükremeden duramamıştın.

KyungSoo dudaklarını birbirine bastırdı. Zaten suçluydu bir de iyice dallandırmaya gerek yoktu.

"HaeJun okulda öğretmenine saldırmış." Sakin bir ses tonu ile konuşup salonda sessizce oturan oğluna baktın.

"Ne? Neden?" KyungSoo endişeli bir ses tonu ile konuştuğunda derin bir nefes almıştın.