KURTLARIN EFSANELERİ (TAMAMLANDI )

ELLERİMDEN KAYIP GİTTİ..

MERHABA ARKADAŞLAR..UMARIM BÖLÜMLER BEĞENİLİYORDUR.LÜTFEN OKUYUCU SAYISINI ARTTIRALIM.. MULTİMEDYADA ESİLA VE JACOP VAR..İKİSİ ÇOK BEĞENİLİYO :D

GİZEM

Sabah kalktım..Güneş ışığı yüzüme vuruyordu ve bu beni çok rahatsız ediyordu..Esila yanımda uyuyordu ve güneş ışığı yüzüne vurduğu için parıl parıl parlıyordu..Birden aklıma dün yaşadığım olaylar geldi..Hatırlamak bile istemiyordum..Ama ağlamaktan gözlerim şişmişti.Yataktan kalktım..Cama doğru gittim ve dışarıya baktım..Ama dışarıda bir farklılık vardı..Her zaman yerinde olan siyah volvo arabımız yerinde yoktu..Acaba düngece Kerem ile Derek eve gelip gitmişler miydi?Odadan dışarı çıktım.Kerem in odasına yaklaştım..İçeriden ses gelmiyordu..Kapıyı açtım.Kimse yoktu.Yatakda bozulmamıştı..Dolabı açtım..Ama Kerem in okul kıyafeti yerinde yoktu..Hemen bizim odaya geri döndüm..Esila uyanmıştı..

ESİLA:Günaydın..

GİZEM:Günaydın..Şey Esila sana bir şey sorucam...

ESİLA:Evet..

GİZEM:Dün gece Keremler eve geldi mi hiç duydun mu?

ESİLA:Niye ne oldu?

GİZEM:Araba dışarıda yok da..

ESİLA:Geldiler..

Birden heyecanlanmıştım..Ama heyecanlanmamam gerekti..Kalbim çok kırılmıştı..Ama yinede Kerem diye atıyordu.Eminim aynı şeyler esila içinde geçerliydi..

GİZEM:Kaç gibi?

ESİLA:Gece 04.00 gibi ama ne oldu ki?

GİZEM:Hiç...

ESİLA:Bizim odaya girip girmediklerini merak ediyosun ama somaya korkuyosun..

GİZEM:Esila ben..

ESİLA:Kerem odaya girdi..Ben uyuyo gibi yaptım.. Sadece gelip benim üzerimi örttü..Anlıma öpücük kondurdu.Sana dokunacaktı ama son anda vazgeçti..Derek da kapıdan bakıp gitti.

Üzülmüştüm..Kalbimdeki büyük delik yeniden sızlamaya başladı..Vücudumun her yanını yine ateş kaplamıştı..Ağlamak istiyordum ama yapamazdım..

ESİLA:Merak etme..Yakında onu unutucaksın.Bak gidicez..Yeni bir hayat kurucaz yada kurmaya çalışıcaz..Şunu bilki geride bıraktıkların ileriye gitmeni engelleyecek...Uutma ileri gidebilmek için arkadakileri unutman gerek..Bende böyle yapıcam..Belki zorlanıcaz..Sonuçta onlarla daima iç içe olucaz.Ama deniycez..Beraber..

Esila ya baktım..Gözlerindeki acıyı görüyordum..Esila ya sarıldım..Tam o sırada içeri Peter girdi..Bizim o halimizi görünce mavi gözleri ışıldadı ve harika gülümsemesiyle bize gülümsedi..

PETER:Günaydın kuzucuklar..Hadi okula geç kalacaksınız..Bugün çok işimiz var..

ESİLA:Tamam baba giyinip geliyoruz..

Esila ile üzerimizi giydik..Ben saçlarımı maşa ile dalgalandırdım..Esila ise saçlarını düzleştirdi..Aşağıya indik..Babam ile Peter sofrada oturuyorlardı..Liam ile Angel ise masada yoktu..Bu ikisi bu ara bir şeyler karıştırıyordu ama hadi hayırlısı..

CHARLIE:Günaydın kızlar..Hadi oturun masayada kimse yokken baş başa konuşalım..

Babamın ne konuşacağı açık açık belliydi.Peter ona gitme meselesini açmış olmalıydı..Masaya geçtik oturduk..

GİZEM:Evet baba..

CHARLIE:Bakın kızlar.Siz gitme konusunda kararınızı çoktan vermişsiniz.Buna bir şey diyemem..Size karşıda çıkamam..Ama şunu bilinki sonradan gittiğiniz için pişman olacaksanız baştan gitmeyin.Yaptığınız şeyler için duyduğumuz pişmanlık zamanla geçer, fakat yapamadığınız şeyler yüzünden duyulan pişmanlığın çaresi yoktur...İyice düşündünüz mü emin misiniz?