KURTLARIN EFSANELERİ (TAMAMLANDI )

BÖLÜM 59

İŞT YENİ BÖLÜM.ELİMDEN GELDİĞİNCE HIZLI YAZMAYA ÇALIŞIYORUM.LÜTFEN YORUNLARINIZI BİLDİRİN.YORUMLARINIZI BEKLİYORUM.

Hastalık bu nedenlerimi kusur sanma

Bağışıklık gibisin gitmiyosun unutsamda

Bana uzaksın başkalarına umutsan da

Cehennem gibiydin hep kendini huzur sanma

ESİLA

Çok sıkıcı bir Fransızca dersinin arından sonunda teneffüs zili çalmıştı.Hızlıca yerimden kalktım.Gizemde arkamda tabii..Koridorda yürümeye başladık.Aslında koridor sakindi.Tahminimce diğerleri yemekhanede falandı.Bir taraftan Gizem le konuşuyor diğer taraftan ise gözlerim ile Derek ı arıyordum.Neden bilmiyordum ama geldiğimden beri hep onunla olmak istiyordum.Doyamamıştım ona.Aman tanrım biri beni çimdiklesin..Bana neler oluyordu?Yoksa ben aşık masum şirin kız mı oluyordum?Kendi kendime sırıttım..Ama sırıtışım Gizem in soğuk sesi ile son buldu.

GİZEM:Sen beni dinlemiyor musun?

ESİLA:O nasıl söz Gizem?Tabikide dinliyorum..

GİZEM:En son ne dedim?

Ne demişti acaba?Sıyrıl Esila sıyrıl..

ESİLA:Kerem den bahsediyorduk.

Gizem in kaşları havaya kalkmıştı.Doğru bilmiştim.Şaşırdığı belli oluyordu.Aslında sadece bir tahmindi.Çünkü biz Kerem den başka neden bahsedebilirdik ki?

GİZEM:Neyse...Önemi yok..Senin de derdin başından aşkın zaten.

ESİLA:Senin derdin benimde derdim.Çünkü eğer siz iyi olursanız bende iyi olurum.

Gizem gülümsedi.

GİZEM:Je sais que mon frere.

Gizem bir şeyler söylemişti ama anlamamıştım.Bön bön yüzüne bakıyordum.Gizem kahkahalarla gülmeye başladı.

GİZEM:Fransızca derslerini dinlemeye başlamalısın.

ESİLA:Ne gerek var ki?

GİZEM:En azından karşında biri Fransızca konuşunca rezil olmassın.

Bu sefer gülümseyen taraf ben olmuştum.Ama gülümsediğime bin pişman oldum.Ben artık anlamıştım.Bu kader denen illet bize zıttı.Tam böyle mutlu oluyoruz diyorduk ancak bir yerden patlak veriyordu.Acaba ne günah işlemiş olabilirdim?Bu kader denen şey neden beni sevmiyordu?

Derin bir 'Ohaaaaaaaaaa' çektikten sonra dönüp Gizem e baktım.Ama onunda benden farkı yoktu.İkimizde karşımızdaki manzaraya bakıyorduk.Ama ne manzara..Ağzımız açık ,kan beynimize sıçramış ikimizinde dişleri sinirden birbirine vuruyor...

Kerem ,Derek ve Ponpon kızlar (yani benim tabirim ile bir grup O——) karşımızda geçmiş oynaşıyorlar..Kerem in yanındaki iki kız Kerem e yılışıyor ve gülüyorlardı.Kerem halinden memnun gibiydi.Derek duvara yaslanmış kollarını göğsünde birleştirmiş bir kaç kızla sohbet ediyor..Ama ne sohbet..İçlerine düş bari hayvan!!

Tabii kızlarda etek boyu ...Yok yok..Onların altındakine etek denmezdi..Gizem sonunda ağzını eli ile kapattı..Ben ise hemen toparlandım..Sert kız formuna dön Esila!!

Derek bizi gördü..Ama ne görüş..Görür görmez toparlandı.Ve öylece bize bakakaldı.Kerem de bizi görünce toparlandı ama fazla umursamadı..Demek işi buymuş beyfendinin..Sen benimle aynı arabayı bin Kerem Bey..Benim adımda Esila ise ben o arabayı uçuruma doğru sürüp seni öldürmessem!

Hiç sertliğimi bozmadım.Arkamı döndüm ve ilerledim.Derek arkadan Esila diye haykırıyordu.Ama duyan mı var?Trip yapma sırası bende..Gizem birden yanımda belirdi.Ama gözleri sulanmıştı.Dokunsam ağlayacaktı.Çünkü Kerem in o kızlar ile olan tavrı fazla ama fazla samimiydi.Bir kızlara bu gece bizde kalın demediği kalmıştı.Öyle bir şey olsaydı herhalde o kızlar bizim evden sağ çıkamazdı..