KURTLARIN EFSANELERİ (TAMAMLANDI )

BÖLÜM 89

İŞTEUPUZUN BİR BÇÖLÜM DAHA SİZLERLE. FİNALE SAYILI BÖLÜMLER KALDI. VE BENİ ARTIK YAZAMAYACAĞIM GERÇEĞİ ÇOK ÜZÜYOR. YORUMLARINIZI BEKLİYORUM. LÜTFEN YORUM YAPIN.
Bu arada arkadaşlar eğer korku Hikayeleri okumayı seven varsa Pen_Queen adlı hesabın kitaplarını okuyabilir. Ben çok begendim .Korku içeriyor . Umarım sizde deneyip beğenirsiniz ...

GİZEM

Gözlerimi hafifçe araladım. Uyanmak istemiyordum. Uyku çok tatlı geliyordu. Sağıma döndüm. Ama ilerleyemedim. Kerem tam yatağın ortasına güzelce yayılmıştı. Hafifçe onu kenara ittim. Ama yerinden kıpırdamıyordu kas torbası. Yatakta biraz doğruldum. Kerem'in kulağında yüksek bir ses tonunda konuşmaya başladım.

GİZEM : Hey Tate , biraz kayar mısın ? Bu yatak ikimizin paylaşmasını bil !!

Kerem de hiç kıpırdama yoktu. Hala derin bir şekilde uyuyordu. Derin bir 'Of ' çektikten sonra yataktan kalkmak için yatakta oturur pozisyona geçtim. Tam ayaklanıyordum ki birden Kerem elini bileğime doladı ve beni kendine doğru hızlı bir şekilde çekti. Ne olduğunu anlayamadan kendimi Kerem'in kollarının arasında bulmuştum. Şu anda oyuncak ayısını sıkan bir çocuk gibi beni kavramıştı. Daha da kötüsü nefes alamıyordum.

KEREM :Gitme...

İster istemez gülmeye başladım. Şu andaki hali çok komikti. Kerem'in yanağına küçük bir öpücük ondurdum.

KEREM :Sadece yanak mı ?

" Ne ?!!" dememe kalmadan Kerem dudaklarını dudaklarıma yapıştırmıştı. Sert bir şekilde beni öpüyordu. Hemen geri çekildim. Öfke ile Kerem'e bakıyordum. O ise zafer kazanmış bir kral edası ile gülüyordu.

GİZEM :Çok pisliksin Kerem !

Kerem yatak da doğruldu . Tam o sırada odanın kapısı açıldı. Abim gelmişti. Ama çok bitkin duruyordu. Anlaşılan bu gece de uyumamıştı. Onu görür görmez nedense içim bir garip olmuştu. Kerem siz geçirdiğim günleri hatırlayınca onu daha da iyi anlıyordum. Abim bana bakıp hafifçe gülümsedi.

DEREK: Bu mükemmel anınızı böldüğüm için üzgünüm ama okula gitmek için sadece yarım saatimiz kaldı.

Dönüp Kerem'e baktım. Öylece Derek'a bakıyordu. Her iyi anında , her kötü zamanında , acısında , tatlısında onun yanında olan dostuna ... Gözlerindeki anlam çok derindi. Kerem gülümsedi ve yataktan kalktı. İleri atılıp Derek'a sarıldı. Derek şaşırmıştı. Öylece bana bakıyordu. Ama dayanamadı ve o da Kerem'e sarıldı. Şu anda bu tabloda eksik olan tek bir kişi vardı... Esila...

ESİLA

Saçıma son kez şekil verdikten sonra öylece aynadaki yansımama bakıyordum. Bir o kadar güzel , bir o kadar da kirli olan kişiliğime ... Öldürdüğüm insanların kanları sanki şu anda ellerimdeydi. Ve bu his sonsuza kadar peşimi bırakmayacaktı. Stefan yatakta uzanmış bir şekilde beni izliyordu. Gözlerini benden alamıyordu.

STEFAN : Okula gidecek misin ?

Evet dercesine başımı salladım. Gitmek istiyordum. Çünkü okul benim kafamı dağıtabileceğim tek yerdi.

Stefan birden yataktan kalktı.

STEFAN :Hadi seni bugün okula bu yakışıklı bıraksın ?

Gülümsedim.

ESİLA : Damon da gelsin. Neden iki yakışıklım varken sadece biri ile idare edeyim ki ?

Stefan gözlerini kısmış öylece bana bakıyordu. Çok ciddi duruyordu. Ama aradan 1 dakika geçmeden dayanamadı ve gülmeye başladı. Benim yanımda ciddi olmayı başaramıyordu.