Magkabilang Mundo (CHAT SERIES #4)

17

Feb 19 at 6:25 PM

Sondith: Hey beby

Zildjane: Hey.

Sondith: I miss you

Zildjane: Pakihanap pake
ko sa I miss you mo.

Sondith: What?

Zildjane: Untog kita

Sondith: How r u?

Zildjane: My blood is at boiling point.

Sondith: Y?

Zildjane: Asked x

Sondith: I’m saddening

Zildjane: Weeeh? Depressed ka?

Sondith: What?

Zildjane: Bored ako kaya tell me about your country, Jakarta.

Sondith: Okay

Zildjane: Olay soap. Joke.

: Tell me now.

Sondith: Jakarta is the capital and the largest city here Indonesia. Jakarta is officially a province with special capital region status, but is commonly referred to as a city.

: Its current name "Jakarta" derives from the word Jayakarta (Devanagari: जयकृत) which is ultimately derived from Sanskrit language; जय jaya (victorious). and कृत krta (accomplished, acquired), thus Jayakarta translates as "victorious deed", "complete act" or "complete victory" which literally, Jakarta means the "victorious city". It was named after troops of Fatahillah successfully defeated and drove away Portuguese invaders from the city in 1527.

: And did u now before it was named "Jayakarta", the city was known as "Sunda Kelapa".

Namilog ang mga mata at naiwang nakabukas nang bahagya ang bibig. Ano raw? May naintindihan naman ako, pero may ganitong side rin pala si Sondith. Palagi ko siyang binibiro, pero kung kakausapin mo nang maayos, kakausapin ka rin ng gan'on.

Sondith: U don't have children?

Zildjane: We're still young for have a baby.

Sondith: O, here in Jakarta merriege mens have a child.

Zildjane: What do you mean by that?

Sondith: If u r merried ur aim is to have a child.

Zildjane: Edi wow.

: I mean okay. New knowledge.

Sondith: Welcum

Zildjane: Chat you later. I have something to do first.

Paalam ko sandali para pagpahingain ang mga mata. Hinihintay kong siya ang mag-online pero parang busy pa siya, kaya mamaya na lang ako mag-online. Isiniksik ko sa bulsa ng shorts ko ang phone sabay sulyap kay mama sandali na kanin pa tahimik.

"Dowee," tawag ni mama. Nakatutok ang mga mata niya sa tablet. Tumaas ang isang kilay kong nakatungo kay mama.

"Tama na 'yang kaka-cellphone mo diyan, samahan mo akong sagutin ito nang makaalis na ako sa level na 'to," utos ni mama na aking inikutan ng mga mata.

"Ma, use your brain cells. Pigain mo hanggang sa masagutan mo iyan."

"Tinuturuan mo akong bata ka?" Taas-kilay ni Mama sa akin. Tumalikod ako't papanhik sa kuwarto upang umidlip. Kapag ganitong bakasyon, kain, tulog, kain, tulog at cellphone lang.

"Serge mo sa google, Ma." Tumawa akong tumakbo paaakyat ng hagdan para takasan si mama. Wordscapes nang wordscapes, nakakainis. Ako iniistorbo niya kapag hindi niya alam sagutin.

Lumipas ang ilang minuto at naisipan kong mag-online muli. Sa pagiging isang rpw, ay natutunan kong ilabas kung sino talaga ako. Mga kalokohan ko sa buhay ay unti-unting lumalabas dito, pero madalas nakokonsensiya ako sa pinaggagawa kong kalokohan.

Feb 19 at 9:21 PM

Sunny: Good evening beautiful

Zildjane: How's your day?

Sunny: Good. How about you?

Zildjane: Good too.

Sunny: Are you tired teaching?

Zildjane: Pagod na ang puso kong umasa.

Sunny: What?

Zildjane: Nothing's gonna stop us now~

: I'm singing.

: What are you doing?

Tae! Hirap mag-isip ng ipang-topic. Iyong feeling na gusto mo siyang kausapin pero wala kang masabi?

Bumuntonghininga ako't napahilamos. Nag-offline na lamangg ako dahil wala rin akong masabi. Wala ako sa mood magloko ngayon, pero bukas panigurado mayroon na. Ewan, biglaan akong nawalan ng mood. Sa ngayon, matutulog muna ako dahil kailangan kong magpahinga nang ma-achieve ang word na gorgeous.