Coffee and Tears (ON-GOING)

CAT 14

I didn't know it was so easy to say goodbye to your partner until he did that to me.

Wow. Karma is real.

He dumped me over phone call, just exactly what I did to my ex because I fucking chose him.

Hindi man lang lumaban kahit konti. Bumitaw kaagad.

Sobra bang sakit ng mga sinabi ko para iwan niya ako ng ganun kadali? So kasalanan ko pa palang maghinala na baka niloloko niya ulit ako?

Did I really pushed him to the edge?

Siya lang ba yung nahihirapan?

Nasasaktan din naman ako ah. Hinahanap-hanap ko rin naman siya sa tuwing gigising ako sa umaga at kapag pipikit ako bago matulog.

It was always him. Dammit.

Nahulog na talaga ako and it feels like no one can save me except myself.

Baka nga hindi ko din maligtas ang sarili ko...

I'm drowning in tears.

Durog na talaga ako.

I don't have the heart to go back to Vera's party. Not when my eyes were already swollen. Nakakahiya. Daig ko pa ang nakikipaglamay kaysa nakikipag-birthday.

Siguro sobrang kalat-kalat na yung make-up ko. Luna would be mad at me for not taking care of it. Nasayang yung pag-aayos niya sa akin.

Kinapa ko yung bulsa ng suot kong denim skirt.  Pero naiwan ko nga pala yung mga gamit ko sa table. Shit lang, andun yung wallet ko. Paano ako uuwi ng wala akong pamasahe? Medyo malayo ng konti 'tong lugar nila Vera sa amin. Imposibleng lakarin ko yun.

Sobrang kawawa ko naman na iniwan na nga ako ng taong mahal ko, maglalakad pa ako pauwi sa amin.

I had no choice left except for asking my sister's help.

"Miks.."

I tried to mask the sadness in my voice.

"Yes, Ji? Tapos na ba yung debut party ng classmate mo?"

I tried to stopped my sobs. But the more I repressed, mas lalong gustong kumawala.

Wala na akong pride pagdating kay Mikka. She knows me very well. Alam niya lahat ng failures ko. Alam niya lahat ng kinatatakutan ko.

"Sunduin mo naman ako."

I pleaded.

"Umiiyak ka ba?!"

She shouted.

Seconds passed before I replied.

"Wala na talaga. Iniwan na ako..."

I let myself cry harder.

"Before we started it was over.."

Nagsisimula pa lang kami, tapos wala na.

She cursed.

Kahit hindi ko siya nakikita, alam kong lumalabas na yung ugat niya sa mga leeg at nakakuyom yung mga kamao niya.

"Dyan ka lang. Oks lang naman na nakapantulog ako diba? Susunduin kita, alright? Hintayin mo ako. Don't do things that will cause harm to your life. Don't be impulsive!"

She said with full of authority before the line ended.

Niyakap ko yung sarili ko.
I was alone again. I wonder if ganito yung pinagdaanan ni Gust nung nakipaghiwalay ako sa kanya. Sobrang sakit pala. Kaya pala ganun na lang siya magmakaawa nung gabi na yun.