My Singing-career

1

Pov: Skyler

De laatste noten van het liedje 'Always here' vervagen en dan barst iedereen in luid gejuich uit. Mijn aller aller állereerste optreden ooit is afgelopen. 'Dankjulliewel, ik hou van jullie' schreeuw ik door de microfoon heen voordat ik het podium afloop. Shawn staat al onderaan het trapje te wachten met zijn armen wijd. Ik spring letterlijk in zijn armen waardoor hij een beetje wankelt om zijn evenwicht weer te vinden. 'You did it, baby' zegt hij enthousiast. Hij heeft gelijk. Het is echt gebeurd dit is geen droom dit is de werkelijkheid. Ik heb echt op dat podium gestaan en gezongen voor duizenden mensen. Wat er net gebeurd is moet allemaal nog een beetje inzinken. Iedereen die jouw nummers meezingen terwijl ondertussen de tranen over hun wangen lopen van, laten we hopen, blijheid dat is onwerkelijk. Shawn zet me weer neer op de grond en ik pak een van de waterflesjes dat op een kist staat. Ik neem een paar slokken en loop dan naar mijn familie en Alice.

Bij mijn moeder lopen er tranen over haar wangen. Mijn moeder trekt me in een stevige knuffel en ik wrijf even over haar rug. 'Ik ben zo ontzettend trots op je, popje. Kleine meisjes worden groot' snikt ze lichtjes. Als m'n moeder me weer los laat pak ik een zakdoekje voor haar tranen. Mijn vader trekt me voor een paar seconden in een knuffel en laat me dan weer los. 'Goed gedaan, meisie' zegt hij. Typisch vaders. 'Opzij, nu ben ik aan de beurt' hoor ik Kyra achter me zeggen. Ik draai me om en geef Kyra ook een knuffel. Dit is een record aantal knuffels op een dag voor mij en ik ben nog niet eens klaar. Kyra trekt terug uit de knuffel en gelijk springt Alice op me. Ik schrik waardoor ik me verstap en op de grond val met Alice bovenop me. Ik blijf liggen en sla mijn armen om Alice heen.

Shawn en ik worden begeleid naar onze auto waarmee we naar huis worden gebracht. Er staan een paar meiden bij de auto te wachten. Wanneer we door de deur naar buiten lopen beginnen ze met gillen. We komen dichterbij en gelukkig wordt het gegil iets minder. 'Skyler?' vraagt een van de meisjes waardoor ik naar haar toe draai. 'Ja' antwoord ik terug. 'Dankzij jou hebben mijn ouders nog een dochter die leeft' zegt ze nerveus en verlegen. Ik trek haar in een warme knuffel en wrijf over haar rug. 'Ik houd van je en ik weet dat je sterk bent' fluister ik in haar oor. Wat moet je anders zeggen tegen iemand die net waarschijnlijk zijn grootste geheim met je gedeeld heeft. Het raakt me dat ik zo'n grote impact op iemand kan hebben. Dat ik gewoon iemand gelukkig kan maken door mezelf te zijn. Ik weet hoe het is om op het randje te wandelen van leven of dood. Alleen had ik niet echt iemand waaraan ik me kon optrekken. Je hoeft maar 1 verkeerde stap te maken en je hebt helemaal geen keuze meer.

************************************
Woehoe! Het avontuur gaat verder? Eerste hoofdstukje van boek 2😀 ik hoop dat jullie veel plezier hebben met het lezen van dit boek💕

Net zoals bij boek 1 mag je ook hier me weer verbeteren op spelfouten. Ik zou het wel erg waarderen als het op een respectvolle manier gedaan wordt😄